MARKT VAN DE TOEKOMST?

JA, MITS…

De hamvraag blijft hoe interessant de Oost-Aziatische markten blijven na de zware aardverschuivingen in het najaar van 1997? Hogere importprijzen en rentevoeten ondermijnen de koopkracht. “Indonesië, dat er het ergst aan toe is, zag zijn per capita inkomen wegslinken van 1200 VS-dollar tot 300 dollar,” zegt William Keeling van Dresdner Kleinwort Benson in Jakarta. Hij vreest een negatieve weerslag van Indonesiës instorting op landen als Vietnam, Laos, Cambodja en Myanmar, “die alle hetzelfde ziektebeeld vertonen. Net als, niet te vergeten, China.”

Niettemin gelooft Bob Thomsitt, chief economist Country Risk van Standard Chartered Bank, in een redelijk herstel indien de Indonesische roepia zich boven de 6000-grens voor één dollar kan handhaven. “Hoe dan ook zullen de Zuidoost-Aziatische Asean-landen nalopers blijven, terwijl Korea en vooral China, op een iets langere termijn, de voortrekkers van de regio zullen worden,” vindt Roy Leighton, voorzitter van Credit Lyonnais Rouse Ltd.. David Brewer van Sedwick Far East Ltd. verwijst naar acht megasteden met meer dan 10 miljoen inwoners in de regio als “beloftevolle economische magneten en groeipolen voor de toekomst.”

Professor Jean-Pierre Lehmann van het International Institute of Management Development ziet echter drie voorwaarden voor een heropbloei van Oost-Azië: “Japan, goed voor 65% van het BNP van Oost-Azië, werkt zich op halflange termijn uit zijn economisch moeras; Indonesië explodeert niet en de Verenigde Staten weerstaan aan protectionistische neigingen.” Gerald Segal van het International Institute for Strategic Studies treedt Lehmann bij, maar legt een aantal zwakheden bloot: “Het Westen was tot nu de stuwende kracht achter de globalisering van Oost-Azië. Belangrijke uitdagingen waar de Pacific-regio nu voor staat, zijn: zich openstellen voor informatiestromen en innovatie; de capaciteit verwerven om hieraan zélf actief deel te nemen en zo in staat te zijn om om te gaan met de complexiteit en flexibiliteit van samenlevingen die meedraaien in een glocaliserende wereld (tegelijk onderhevig aan lokale en globale invloeden). Als zij deze uitdagingen niet de baas kunnen, zullen de regels blijvend opgelegd worden vanuit het Westen, maar dat zal de regio op termijn cultureel moeilijk kunnen verwerken. Daarvan zouden wij allemaal de weerbots ondervinden.” De Europees-Aziatische handel is nu immers al groter dan de transatlantische.

Erik Bruyland