Gesloten grenzen zullen de Amerikaanse economie kleiner, armer en minder innovatief maken.
Sinds de jaren vijftig zijn er elk jaar meer mensen in de Verenigde Staten aangekomen dan er vertrokken zijn. Mogelijk komt daar dit jaar verandering in. Aan het einde van het presidentschap van Joe Biden bedroeg de netto-immigratie meer dan 2,5 miljoen mensen per jaar; dit jaar kan dat cijfer dalen tot nul of zelfs negatief worden. Ondanks de invoerrechten en zijn strijd met de Federal Reserve zou een Amerika zonder migratie weleens de belangrijkste economische beleidsdaad van president Donald Trump kunnen zijn. Op een moment dat de Amerikaanse bevolking vergrijst, verhindert hij de instroom van innovators en werknemers. Dat zal knagen aan de pijlers van het Amerikaanse succes.
De regering-Trump voert haar nulmigratiebeleid met adembenemende kracht door. De Amerikaanse grens met Mexico is feitelijk gesloten. Op een handvol blanke Zuid-Afrikanen na krijgen maar weinig vluchtelingen nog asiel. Er proberen daardoor ook veel minder mensen het land binnen te komen. Het aantal ‘encounters’ aan de Mexicaanse grens, een maatstaf voor illegale migratie, is sterk gedaald. De immigratie- en douanedienst (ICE) heeft ook de opdracht gekregen meer deportatierazzia’s uit te voeren. En hoewel veel politici een onderscheid maken tussen laag- en hoogopgeleide migranten, gaat Trump ook achter hoogopgeleiden aan. Hij wil 100.000 dollar vragen voor een H1-B-visum, de belangrijkste toegangsvergunning voor getalenteerde migranten. Aanvallen op Amerikaanse universiteiten schrikken buitenlandse studenten en onderzoekers af.
Revolutie
Al die maatregelen samen betekenen een revolutie in de Amerikaanse immigratiepolitiek. De gevolgen zijn pijnlijk. Vier van de zeven techreuzen die ook wel de Magnificent Seven worden genoemd, hebben een topman die in het buitenland geboren is, en van drie is de CEO Amerika binnengekomen via de routes voor studenten en geschoolde werknemers waarop het Witte Huis nu zijn pijlen richt. Aan de andere kant van het spectrum is meer dan de helft van de landarbeiders en een kwart van de bouwvakkers in Amerika migrant, van wie velen illegaal het land zijn binnengekomen.
Een kleinere bevolking en een langzamer groeiende beroepsbevolking zullen de Amerikaanse economie doen krimpen. Schulden zullen moeilijker af te lossen zijn en een groot leger zal moeilijker in stand te houden zijn. Nog zorgwekkender is dat in een Amerika zonder migratie de productiviteitsgroei en daarmee het bruto binnenlands product (bbp) per persoon zal dalen, en dat zal de Amerikanen – zowel autochtonen als allochtonen – armer maken.
De problemen zullen snel voelbaar worden. Veel sectoren zijn afhankelijk van immigranten. Zonder migranten zullen bedrijven moeite hebben om personeel te vinden, aangezien de werkloosheid in de VS al laag is. Daardoor zal de productie dalen en de kosten stijgen.
Bedrijven in San Diego, de grote Amerikaanse stad die het nauwst verbonden is met Mexico, “bereiden zich voor op de schok”, zegt Kenia Zamarripa van de plaatselijke kamer van koophandel. Sommigen melden dat werknemers, zelfs zij die legaal in het land verblijven, niet meer naar hun werk komen wanneer ICE in de stad is, uit angst opgepakt te worden.
Grote impact
Trump heeft gezegd dat hij de zwaarst getroffen sectoren zal beschermen, maar het is onduidelijk hoe hij dat kan doen zonder zijn strenge migratiebeleid op te geven. Eerdere – minder ambitieuze – harde maatregelen hadden een aanzienlijke economische impact. Troup Howard van de Universiteit van Utah onderzocht samen met collega’s een deportatiecampagne die liep van 2008 tot 2013. De prijzen van nieuwe huizen stegen met een vijfde doordat de campagne de bouwsector van arbeiders had beroofd. Gesloten grenzen zullen nog meer mensen treffen en kunnen dus een nog grotere impact hebben.
De krapte op de arbeidsmarkt zal ook macro-economische gevolgen hebben. Van 2022 tot 2024 zorgde een sterke toename van de immigratie voor een stijging van de vraag, door de fiscale stimuleringsmaatregelen tijdens de pandemie. De recente zachte landing van de Amerikaanse economie, waarbij de inflatie daalde zonder dat een recessie ontstond, zou veel moeilijker realiseerbaar zijn geweest met gesloten grenzen. Evgeniya Duzhak van de Fed-afdeling in San Francisco schrijft dat migranten in 2023 ongeveer een vijfde invulden van de kloof tussen het aantal vacatures en werklozen (een maatstaf voor de krapte op de arbeidsmarkt). Een dalende inflatie kan nu het tegenovergestelde effect hebben: het zou de prijzen opdrijven en de Fed dwingen het monetair beleid strakker te houden dan anders het geval zou zijn geweest.
Zonder migratie zal de groei van de productiviteit en dus het bbp per persoon dalen, en dat zal iedereen – autochtonen en allochtonen – armer maken.
De onlangs door Trump benoemde Fed-bestuurder Stephen Miran argumenteerde dat het netto-effect van een lagere migratie een lagere inflatie zal zijn. Dat is onwaarschijnlijk. Hij focust vooral op de huizenmarkt. Het klopt dat een tragere bevolkingsgroei minder opwaartse druk op de huizenprijzen zal betekenen, maar de migratieschok zal de bouwkosten verhogen en zo de prijs van nieuwe huizen opdrijven. Miran houdt in zijn verwachtingen ook geen rekening met het effect van lagere immigratie op de inflatie in andere sectoren.
Schade op de lange termijn
Al deze kortetermijneffecten zullen onaangenaam maar wel beheersbaar zijn. Bedrijven en beleidsmakers zullen zich aanpassen. Maar gesloten grenzen zullen ook een impact hebben op de lange termijn. Veel belangrijker en moeilijker te vermijden is de schade aan de productiviteit en de fiscale gezondheid van Amerika.
Migranten verhogen de productiviteit door het arbeidspotentieel uit te breiden, waardoor zowel zij als de autochtone bevolking zich kunnen specialiseren. Het werk dat laaggeschoolde migranten als schoonmakers, obers, vleesverwerkers enzovoort doen, stelt mensen in andere delen van de economie in staat gespecialiseerder werk te doen. Florence Jaumotte van het Internationaal Monetair Fonds en haar collega’s hebben vastgesteld dat een stijging van het aandeel van migranten in de volwassen bevolking met 1 procentpunt uiteindelijk het bbp per persoon in rijke landen met 2 procent doet stijgen.
Leidt het weren van alle soorten migranten al tot een lagere productiviteitsgroei, dan is het uitsluiten van hoogopgeleide immigranten wel heel erg schadelijk. Hoewel die laatste groep slechts 5 procent van de Amerikaanse beroepsbevolking uitmaakt, verdient ze 10 procent van het totale arbeidsinkomen. Volgens Rebecca Diamond van Harvard University en haar coauteurs zijn immigranten verantwoordelijk voor een derde van de Amerikaanse innovatie, berekend aan de hand van octrooien.
Jaarlijks worden ongeveer 130.000 H1-B-visa verleend, waarvan twee derde via een loterij voor alle werkgevers en het resterende derde via een procedure voor universiteiten en onderzoeksinstellingen. De kostprijs van 100.000 dollar zou niet gelden voor mensen die al in het land verblijven, waardoor het effect van die maatregel zou worden getemperd, merkt Jeremy Neufeld van de denktank Institute for Progress op. Maar de impact op onderzoek zou enorm zijn. Postdoctorale onderzoekers aan universiteiten verdienen zelden het soort salaris dat een visum van 100.000 dollar rechtvaardigt, zelfs als hun werk grote economische voordelen oplevert. Zornitsa Todorova van de bank Barclays schat dat de dure H1-B-vergunning de visumaanvragen met ongeveer 30 procent zal doen krimpen.
Immigranten zijn verantwoordelijk voor een derde van de Amerikaanse innovatie, berekend aan de hand van octrooien.
Misschien zullen de rechtbanken de regering-Trump terugfluiten. Maar dat is verre van zeker, en ambtenaren kunnen zich vervolgens richten op de Optional Practical Training (OPT), waarmee buitenlandse studenten na hun afstuderen nog één tot drie jaar in de VS kunnen werken. Voor velen mondt dat uit in de aanvraag voor een H1-B. Joseph Edlow, hoofd van Citizenship and Immigration Services, zei in mei in zijn hoorzitting in de Senaat dat hij een einde wil maken aan het toekennen van de OPT-status aan buitenlandse studenten bij hun afstuderen. Zelfs als hij daar niet in slaagt, zullen de bezorgdheid over de H1-B-kosten en de bredere onzekerheid over het immigratiebeleid veel intelligente buitenlanders ertoe aanzetten elders te gaan studeren.
Vergrijzende bevolking
Amerika sluit zijn grenzen op een ongelukkig moment. De bevolking vergrijst. Zonder nieuwe immigranten zou de in het land geboren beroepsbevolking afnemen. De overheidsuitgaven liggen ver boven de belastinginkomsten, grotendeels als gevolg van de behoeften van een vergrijzende bevolking. De immigratiegolf onder het presidentschap van Joe Biden zal het tekort in het komende decennium met 90 miljard dollar (0,2% van het bbp) per jaar doen slinken, schat het Congressional Budget Office, de Amerikaanse begrotingswaakhond. Het CBO verwacht dat die migranten meer federale belasting zullen betalen dan de staat aan hen uitgeeft, en dat ze de belastingen van andere werknemers zullen doen stijgen door hun productiviteit te verhogen. Een lagere migratie zal het tegenovergestelde effect hebben (zie grafiek Welkom).
Trump profiteerde van de verontwaardiging over de ongecontroleerde immigratie onder Biden. Nu is het sentiment omgeslagen: 79 procent van de Amerikanen zegt dat immigratie goed is voor het land, het hoogste percentage ooit. Het probleem is dat zelfs impopulaire beleidsmaatregelen van Trump, zoals de invoerheffingen die tijdens zijn eerste ambtstermijn zijn ingevoerd, de neiging hebben te blijven bestaan. En de president lijkt zijn streven naar nulmigratie veeleer te intensiveren dan af te zwakken. Zelfs als zijn opvolger over drie jaar de Amerikaanse grenzen weer opengooit, zal enorme schade zijn aangericht.
