Tien manieren om Italië te hervormen

Hoe kan Italië orde op zaken stellen? Politici hebben plannen aangereikt, Europa heeft waarschuwingen en advies gegeven. Maar planning, waarschuwingen en advies zijn niet genoeg.Tien richtlijnen voor 2012.

1. Een nieuwe eerste minister. Als dat een huiselijke man/vrouw is die om 23 uur naar bed gaat, prima. Als het iemand is met een minnaar/minnares, zorg er dan voor dat het er maar een tegelijk is (en dat hij of zij niet in het parlement geparachuteerd wordt).

2. Een nieuwe kieswet. De huidige wetgeving, die toelaat dat partijleiders het parlement volproppen met hun advocaten, dokters, klanten, familie en minnaars, is een schande.

3. Een nieuw belasting-systeem. Het is absurd dat amper 0,17 procent van de belastingplichtigen (76.000 personen) een inkomen van meer dan 200.000 euro aangeeft in een land waar elk jaar 210.000 luxewagens verkocht worden. Maak elektronisch betalen standaard.

4. Politici die zich niet inlaten met nijverheid en zaken. Verkoop de RAI (televisie), Enel (elektriciteit), Eni (petroleum), Finmeccanica (defensie en luchtvaart) en BancoPosta (postbank).

5. Een nieuw gerechtelijk systeem. Italiaanse burgers – en buitenlandse investeerders – kunnen het zich niet veroorloven zeven jaar rond te hangen in de rechtbank, wachtend op een uitspraak in een burgerlijk geding. De huidige byzantijnse regels maken misschien de advocaten blij, ze maken voor al de anderen het leven onmogelijk.

6. Een schrapping van de ruim 100 nutteloze provinciale overheden. Behoud de steden en gewesten. Dat is meer dan genoeg.

7. Schaf de senaat af. Die is nog slechts een nutteloze kopie van het Lagerhuis. Vorm hem om tot een assemblee van de Italiaanse regio’s (100 leden, niet meer).

8. Een limiet van drie ambtstermijnen. Sommige Italiaanse parlementsleden zitten al langer in het parlement dan het grootste deel van het meubilair.

9. Een nieuw systeem om markten en publiek buiten Italië te bereiken. Geef de Italiaanse ambassades de middelen om de Italiaanse belangen te promoten in het buitenland. Italië maakt zaken die de wereld wil (voedingsmiddelen, mode, design) maar het verkoopt die allesbehalve efficiënt.

10. Een ‘Dostojevski-regel’ van schuld en boete in het openbare leven. Te veel individuen worden wel gesnapt, maar komen weg met een berisping of zelfs helemaal niets.

Beppe Severgnini, columnist van de Corriere Della Sera.