De vraag is niet zozeer of een vermogensbelasting politiek haalbaar is, dan wel of ze in de praktijk uitvoerbaar is. Het gepalaver erover jaagt nu al vermogens weg.
De PS wil nog steeds een vermogensbelasting om het begrotingsgat te dichten. CD&V-minister Steven Vanackere houdt de boot af “deze legislatuur”.
Een vermogensbelasting organiseren is geen gemakkelijke oefening, waarschuwt Anton van Zantbeek, advocaat bij Rivus en professor aan de HUBrussel. “Snel geld vinden via een vermogensbelasting is onbegonnen werk. België heeft geen vermogenskadaster. Het duurt jaren om een apparaat op te bouwen om de vermogens te waarderen. De rechtbanken zullen op hun beurt jaren overbelast geraken met de betwistingen over de waarde van een schilderij, een stuk landbouwgrond of een antiek meubel. Er zijn andere manieren om snel en efficiënt nieuwe inkomsten te genereren: een hogere btw bijvoorbeeld.”
Tabula rasaVUB-professor Jef Vuchelen pleit wel voor een tabula rasa in de fiscaliteit. “Het Belgische belastingsysteem kent al een halve eeuw een volledige stilstand, terwijl het onze economie hypothekeert”, stelt de econoom vast. “Wat willen we? Rijke Fransen naar Brussel lokken met een gunstige fiscaal statuut en de fabrieken in de rest van het land ‘wegbelasten’? Dat zijn we nu aan het doen met de hoge arbeidskosten.”
“Het probleem is dat links de invoering van de vermogensbelasting beschouwt als een belasting die boven op de bestaande belastingen komt. En dat is in het belastingland België destructief voor de economie. Terwijl zo’n gefocuste belastingverhoging perfect te verdedigen is als ze gepaard gaat met een verlaging van de belasting op arbeid.”
Aandelen
CD&V pleit wel voor een meerwaardebelasting op aandelen. Van Zantbeek: “Het is wel erg naïef te denken dat een vermogenskadaster voor aandelen zal werken. Ook de informatie-uitwisseling tussen de landen zal er weinig aan verhelpen. Er zijn ettelijke fiscale mogelijkheden om het bestaan en het beheer van aandelen anoniem te houden.”
“Schep toch niet de indruk dat je die vermogens- of de meerwaardebelasting op een eerlijke manier kan toepassen. Het zal vooral frustratie wekken bij de middenklasse, die gemakkelijk te treffen is en geen andere keuze heeft dan af te dragen aan de schatkist. De echt grote vermogens glippen tussen de vingers van de Belgische fiscus. Nu al hebben cliënten zich met al hun miljoenen – wit geld, voor alle duidelijkheid – in het buitenland gevestigd om te anticiperen op zo’n belasting.” (HB)
