Régis Gaspar (CEO Securitas) 1 jaar na de aanslagen in Parijs: ‘Laat de bewakingsagent aub praten met de politieman’

Régis Gaspar, CEO van Securitas, pleit voor een nauwere samenwerking tussen bewakings- en politie-agenten.

Tot een jaar geleden maakten we ons niet meteen grote zorgen over onze veiligheid. De aanslagen in Parijs, nu precies een jaar geleden, waren een kantelpunt. Sindsdien zoeken we met zijn allen naar een nieuw gevoel van veiligheid en geborgenheid. Militairen in het straatbeeld zijn niet voldoende, meer politieagenten evenmin. Ik stel voor om nu eindelijk onze 16.000 bewakingsagenten te laten praten en samenwerken met de 40.000 politiemensen die ons land rijk is. Vandaag nog een ideologisch taboe, morgen hopelijk realiteit.

Vrijdag 13 november 2015. Ik was in Parijs toen de aanslagen in Parijs werden gepleegd. De ernst en de impact waren meteen duidelijk, maar ik heb beslist om in Parijs te blijven. Voor mijn job heb ik ook de voorbije twaalf maanden opnieuw vaak moeten reizen, maar nooit met angst voor mogelijke terreur. Ons leven moet gewoon verder kunnen gaan.

Wat die avond gebeurde, had wél een enorme impact op onze manier van samen leven. We beschouwen veiligheid niet langer als vanzelfsprekend en ze staat bovenaan de maatschappelijke agenda. Ook onze sector voelde de gevolgen: we kregen meer vragen om informatie en om ondersteuning van burgers en bedrijven. Maar de keerzijde werd pijnlijk duidelijk: we stootten als sector al heel snel op de beperkingen van wat we wel en niet kunnen en mogen doen.

Vandaag bekijkt de wetgever hoe de veiligheidstaken beter kunnen verdeeld worden tussen politie en bewakingsagenten. Er is alvast één manier om snel en efficiënt winst te boeken: informatie-uitwisseling. De 16.000 bewakingsagenten en de 400 patrouilles die elke nacht rondrijden, registreren dagelijks erg veel nuttige informatie op de openbare weg. Nummerplaten van verdachte auto’s, vreemde gedragingen die verder onderzoek vragen, enzovoort. Maar er is geen wettelijke basis om die informatie te exploiteren, of te delen met de politiediensten.

Maar ook omgekeerd. Politiemensen hebben informatie over criminele fenomenen, over onveilige situaties of voortvluchtige verdachten. Wat zou het een winst zijn als die informatie – onder zeer strikte voorwaarden – ook kon gedeeld worden met de bewakingsagenten. Meteen kunnen 16.000 paar extra ogen mee uitkijken, en informatie uitwisselen. Onze bewakingsagenten zouden zich trouwens ook een pak veiliger voelen, want beter geïnformeerd. Enkele proefprojecten bewijzen dat vandaag al.

Dat alles vraagt het doorbreken van het ideologisch taboe dat de zorg voor veiligheid het alleenrecht is van de reguliere politiediensten. Het vraagt ook durf om verantwoordelijkheid te leggen in handen van mensen die niet tot de klassieke veiligheidsdiensten behoren. Maar dit alles vanzelfsprekend onder strikte regie, controle en toezicht van de overheid.

Ook op andere vlakken kunnen we nauwer samenwerken. We beschikken als bewakingsonderneming over heel wat geavanceerde technologieën en competenties die we ten dienste kunnen stellen van de samenleving. Denk bijvoorbeeld aan het gericht inzetten van drones en mobiele camerasystemen, het uitvoeren van sweepings op zowel locatie (bijv. evenementen) als voorwerpen (bijv. de bagage van bezoekers), en de inzet van onze drugs- en explosievenhonden. Dat vraagt natuurlijk een zekere mate van vertrouwen én kennis van onze competenties. De wetgever heeft hiervoor al een aantal stappen gezet, maar kan zeker nog verder gaan om die wetgeving te moderniseren.

Er is behoefte aan een geïntegreerd veiligheidsbeleid waarin alle actoren een plaats hebben. Politie, de bewakingssector, organisatoren van events, particuliere initiatieven, hulpdiensten,… Optimale communicatie, efficiënte informatiedoorstroming en het inzetten van moderne technologie zijn van wezenlijk belang. Door de wetgeving te moderniseren en bij te sturen in functie van de hedendaagse noden, zouden we nog beter kunnen samenwerken.

Een jaar na de aanslagen moet ik opnieuw naar Parijs. Niet gaan was voor mij geen optie. Angst is de slechtste raadgever, zegt het cliché. Maar we zullen anderen mensen zijn, daar in Parijs. We dragen een bagage mee van de gebeurtenissen, een jaar geleden, en die van Brussel enkele maanden later. Maar die bagage geeft ons een historische kans om de bewakingssector een volwaardige rol te geven in het veiligheidsgebeuren. Dat zijn we verplicht aan de slachtoffers van de aanslagen, maar ook aan elke burger die rekent op een fundamenteel gevoel van veiligheid.

Régis Gaspar, CEO Securitas