Volgens bronnen bij Belgacom kan het ontslag van Bellens minder duur zijn dan de 2 miljoen die in de pers circuleert. Het kan wel de eerste stap zijn naar volledige privatisering.
Hoeveel kost het ontslag van Didier Bellens?
Volgens het jaarverslag voor de algemene vergadering moet Belgacom aan Bellens bij ontslag een jaar loon betalen als verbrekingsvergoeding. De juridische dienst van Belgacom verduidelijkt dat het gaat om het basisloon. In 2012 was dat 963.096 euro plus de sociale werkgeversbijdrage. Het gaat dus niet over het totale loonpakket van 2.484.136 euro in 2012.
Daarnaast kan Bellens aanspraak maken op hetzelfde bedrag als de raad van bestuur hem met een niet-concurrentiebeding wegstuurt. Dat zou hem dan 12 maanden lang verhinderen voor directe concurrenten van Belgacom te werken. De raad van bestuur is echter niet verplicht om dat niet-concurrentiebeding in te roepen, klinkt het bij Belgacom. Als Didier Bellens bij concurrenten mag werken, kan hij geen aanspraak maken op dat jaar extra loon, heet het.
Het niet-concurrentiebeding zou overigens even veel kosten wanneer het contract van Bellens in maart 2015 gewoon was afgelopen.
Wat wordt de impact van het vertrek van Bellens?
Belgacom werkt met langetermijnplannen en heeft een grote groep ervaren managers aan de top. Ray Stewart is al financieel directeur van Belgacom sinds 1997. Hij was al even co-interim-CEO in 2002-2003 na de plotse dood van Bellens’ voorganger John Goossens. De andere co-interim-CEO toen was Michel Dussenne, eertijds de voorzitter van de raad van bestuur. Met Ray Stewart blijft Belgacom in goede handen.
Het wordt wel uitkijken wat er gebeurt op terreinen waar Bellens zich persoonlijk engageerde. Zo is de vraag of Belgacom zal vasthouden aan zijn strakke Samsung-alliantie en zijn afwijzing van de draconische handelsvoorwaarden van Apple. Dat was een strategische beslissing die Didier Bellens nauw aan het hart lag. Ook de aanpak van het voetbalcontract was een zaak waar de CEO een zware hand in had.
Dat de regeringsbeslissing over het ontslag van Bellens tot vrijdagavond is uitgesteld, is puur om de beursanalisten een weekend de tijd te geven over de situatie na te denken.
Goed om weten is dat geen enkel Bellens-incident de beurskoers in de afgelopen weken zozeer heeft beïnvloed als het bericht dat Telenet zijn mobiel aanbod open trekt naar niet-Telenetabonnees. De concurrentiële situatie weegt zwaarder door dan de man aan de top.
En op iets langere termijn?
Op langere termijn is het ontslag van Bellens geen goede zaak. De bevestiging van het “primaat van de politiek”, waar sommige commentatoren om roepen, betekent dat Bellens’ opvolger minder vrijheid zal hebben bij het uitzetten van zijn beleid.
Dat de CEO van Belgacom zeer moeilijk te ontslaan is, was net het gevolg van een periode in de jaren ’60 tot ’80, toen Belgacom door politieke bemoeienis compleet in het slop was geraakt.
De prijzen in de telecombranche blijven vandaag sterker dalen dan het verbruik stijgt. Dat maakt permanente bijsturingen noodzakelijk. Politieke tussenkomsten zorgen dan alleen maar voor meer inefficiëntie.
Precies om die reden kan het ontslag van Bellens het begin zijn van de totale privatisering van Belgacom. De politiek trekt de macht aan zich, maar ze beseft dat ze een slechte huisvader is voor het bedrijf. Verkopen is dan een verleidelijke uitweg.
Welke zijn de gevolgen voor de investeringsplannen van het telecombedrijf?
Geen. Het investeringsplan van Belgacom ligt voor de komende jaren vast: de snelle invoering van 4G, de plaatsing van snellere elektronica in de straatcabinetten vanaf 2014, de vervanging van alle telefooncentrales en hun 3,8 miljoen aansluitingen door internettechnologie tegen 2018. Als Belgacom zijn investeringsritme afzwakt, wordt de operator in geen tijd gepasseerd door Telenet, dat zijn eigen hoge investeringsritme volhoudt.
