De komende volkstelling in India zal ingrijpend en controversieel zijn.
Hoe tel je tot 1,45 miljard? Begin met 3,5 miljoen. Dat is het aantal mensen dat aan de deuren zal kloppen, spreadsheets zal invullen en gegevens zal verwerken om de nieuwe volkstelling uit te voeren in India, het dichtstbevolkte land ter wereld. Het is een gigantische onderneming. De tellers zullen woestijnen doorkruisen, jungles intrekken en hoge bergen beklimmen om afgelegen dorpen te bereiken. Die enorme taak wordt opgesplitst in fasen: in april 2026 zullen ambtenaren gegevens verzamelen over elke woning in India. De daadwerkelijke telling van het aantal mensen begint in oktober in een handvol staten en territoria. De rest volgt in maart 2027.
Net als de meeste landen houdt India gewoonlijk eens in de tien jaar een volkstelling. Maar covid-19 verstoorde de plannen voor de editie van 2021 en er werden verschillende excuses aangevoerd voor de verdere vertragingen nadat de pandemie was afgenomen. Tegen de tijd dat de nieuwe volkstelling is voltooid, zullen zestien jaar zijn verstreken. In de tussentijd zijn honderden miljoenen Indiërs uit de armoede gekomen, heeft mobiel breedband het land overspoeld en is het gemiddelde inkomen verdubbeld. Dat alleen al maakt deze telling buitengewoon belangrijk. Maar aanvullende demografische en politieke factoren maken die tot de meest ingrijpende volkstelling sinds de onafhankelijkheid. Ze zal het land voor decennia hervormen.
Het meest verwachte effect is een verbetering van de kwaliteit van het bestuur. Volkstellingcijfers vormen de basis voor beleidsvorming. Zonder actuele cijfers is het voor regeringen moeilijk om welzijnsprogramma’s, essentiële diensten, infrastructuurontwikkeling en vele andere zaken die een arm en snelgroeiend land als India nodig heeft, doelgericht aan te pakken. Met nieuwe cijfers zouden de centrale en deelstaatregeringen hun beleid aanzienlijk kunnen verbeteren. Nieuwe gegevens kunnen ook bewijs leveren voor de materiële verbeteringen die Narendra Modi, de premier van India, zegt te hebben gerealiseerd sinds hij in 2014 aan de macht kwam.
Positieve discriminatie
Minder voorspelbaar, maar mogelijk veel belangrijker, is de publicatie van cijfers over kasten. India heeft een uitgebreid systeem van positieve discriminatie op basis van kaste en de politiek wordt nog altijd gedomineerd door kastecoalities. Toch heeft niemand enig idee hoeveel mensen tot welke kaste behoren en waar. Voor het eerst sinds de onafhankelijkheid zullen mensen in de volkstelling naar dat gevoelige onderwerp worden gevraagd. De resultaten zullen winnaars opleveren, die in aantal zijn gegroeid en die dus een groter deel van de koek kunnen opeisen, en verliezers, die dat niet kunnen. Dat zou de regels van de Indiase politiek kunnen herschrijven.
Aanvullende demografische en politieke factoren maken deze volkstelling de meest ingrijpende sinds de onafhankelijkheid.
De volkstelling zal ook de aanleiding zijn voor een andere vorm van positieve discriminatie. India denkt al drie decennia na over quota voor vrouwen in nationale en deelstaatparlementen. Hoewel het land al in de jaren zeventig een vrouwelijke premier had, blijft de vertegenwoordiging van vrouwen in de politiek slecht. Slechts 14 procent van de wetgevers in het huidige parlement is een vrouw, en ongeveer een tiende in de deelstaatparlementen.
Daar komt verandering in. In 2023 heeft het Indiase parlement de grondwet gewijzigd om een derde van de zetels in het parlement en de deelstaatparlementen te reserveren voor vrouwen, met ingang van de eerste verkiezingen na de volkstelling. Sommigen vrezen dat machtige mannelijke politici het systeem zullen misbruiken door hun vrouwen of dochters te benoemen, maar quota zullen de vertegenwoordiging van vrouwen op het hoogste niveau van de Indiase politiek wel vergroten.
Andere machtsverdeling
Het uiteindelijke en mogelijk belangrijkste effect van de volkstelling is nog niet bevestigd, maar wordt algemeen verwacht. India moet na elke volkstelling zijn parlementaire kiesdistricten herindelen. Maar dat proces werd na 1971 opgeschort om te voorkomen dat staten die hun bevolkingsgroei goed onder controle hadden, zouden worden benadeeld. Het resultaat is een onevenwichtig systeem waarin sommige wetgevers 3 miljoen mensen vertegenwoordigen, en anderen slechts de helft daarvan. De pauze in de herindeling loopt af in 2026 en alles wijst erop dat de regering van plan is de zetels te herverdelen en mogelijk ook het totale aantal te verhogen.
Dat zou de Indiase steden, die fungeren als economische motoren maar bijna geen politieke macht hebben, in staat stellen meer aandacht en financiering te eisen. En de rijkere, progressievere maar minder dichtbevolkte zuidelijke staten zouden politieke macht afstaan aan het armere, dichter bevolkte noorden. Deskundigen zeggen dat dit de dominantie van de Bharatiya Janata-partij van Modi, die populair is in het noorden en vrijwel onbekend in het zuiden, zou versterken. Toch zijn er weinig goede argumenten tegen die herindeling: een democratie waarin de ene stem twee keer zoveel waard is als de andere, is die naam niet waardig.
De komende volkstelling zal dus de machtsverdeling in India op basis van kaste, geslacht, cultuur en geografie ingrijpend veranderen. Ze zal echt tellen.
