‘Na de turteltaks, de calvocarcrash’

‘Groen vergist zich van vijand. De salariswagen is eerder een deel van de oplossing dan een deel van het probleem.’ Dat zegt Trends-hoofdredacteur Daan Killemaes.

Terwijl Groen zich vorige week perte total reed met een aanval op de salariswagen, rekende de KU Leuven uit dat de lastenverlaging op arbeid dankzij de taxshift van de regering-Michel ruim 35.000 extra banen opleverde. Groen leest die studie het best nog eens na, want de salariswagen is een kind van de torenhoge belastingdruk op arbeid. Samen met de maaltijdcheques, de groepsverzekeringen en alle cafetariaplannen is de salariswagen dé manier om de belastingfactuur te verlichten. Alsof de overheid erkent dat arbeid te zwaar wordt belast en allerhande sluipwegen aanbiedt. Wie de salariswagen afschaft zonder compensaties, vernietigt banen. Groen belooft weliswaar begeleidende maatregelen, maar die lijken meer op een sluikse herverdeling van mensen met een bedrijfswagen naar mensen zonder bedrijfswagen.

Groen vergist zich van vijand. De salariswagen is eerder een deel van de oplossing dan een deel van het probleem. De kilometers zullen, bij gebrek aan een alternatief voor de meesten, toch worden gereden, maar de salariswagen geeft de overheid de kans het wagenpark sneller te vergroenen. Door een vrij grote groep ten onrechte te viseren, verliest niet alleen Groen, maar de hele politieke klasse een pak goodwill die ze nodig zal hebben als het doel een klimaatneutrale economie tegen 2050 is. Laat dus maar bollen, die salariswagen.

Terwijl Groen vorige week haar klimaatplan voorstelde, blies Big Oil verzamelen op een conferentie in Houston. De toplui van Exxon, BP en Royal Dutch Shell vroegen er zich af hoe ze cashflows voor hun investeerders kunnen verzoenen met de klimaatbedreiging, die ze naar eigen zeggen ernstig nemen. De uitkomst van die evenwichtsoefening is iets beslissender voor het klimaat dan de plannen van Groen. Om de opwarming onder 2 graden te houden, moet het wereldwijde olieverbruik tegen 2040 met ongeveer 30 procent dalen en tegen 2050 met meer dan de helft, aldus het Internationaal Energieagentschap. Om te overleven in een tijdperk van een lagere vraag en lagere prijzen, werken de oliebedrijven aan een ‘ last man standing‘-strategie door hun kosten zo veel mogelijk te verlagen en met grote terughoudendheid naar nieuwe projecten te kijken. Toch anticiperen ze, zeker op korte termijn, op een stijgende vraag naar fossiele brandstoffen, vooral in de groeilanden. Intussen draait achter de schermen de lobbymachine tegen strengere uitstootnormen. Op globale schaal is daarom een CO2-taks nodig om de marktwerking te corrigeren en de consumptie van fossiele brandstoffen te verminderen. De opbrengst kan bijvoorbeeld worden gebruikt om een lagere belasting op arbeid te financieren.

Maar België heeft besloten Big Oil wat te helpen. Dit land beschikt met afgeschreven kerncentrales over een technologie die ons op een milieu- en kostenvriendelijke manier tijd koopt voor de uitbouw van een koolstofarme energievoorziening. Toch wil België de bouw van gascentrales subsidiëren om tegen 2025 alle kerncentrales te kunnen sluiten. Dat beleid kan de CO2-uitstoot van de elektriciteitsproductie met de helft verhogen. De ontwerpwet is klaar om de bouw van gascentrales te ondersteunen, maar de regering-Michel is slimmer dan Groen en tilt de precieze berekening van die factuur over de verkiezingen. Open Vld leerde uit de turteltax, maar vergat Groen te waarschuwen voor een calvocarcrash.

Terwijl Groen vorige week een poging tot een berekening van de klimaatfactuur in uw bus stak, presenteerden een aantal scholieren hun visie op het monetaire beleid tijdens een scholenwedstrijd bij de Nationale Bank. De oproep om het geldbeleid in te schakelen voor de vergroening van de economie heeft gehoor gevonden bij de jeugd, maar gelukkig legt een meerderheid nog enige schroom aan de dag. De centrale bank obligaties laten kopen van de Europese investeringsbank om groene projecten te financieren, daar kun je nog een boompje over opzetten. Maar onbeperkt de geldpers aanzetten, zoals Europarlementslid Bart Staes (Groen) opperde, is nog wat anders. Zo’n beleid helpt een maatschappij sneller om zeep dan de klimaatopwarming ooit zal kunnen, maar dat heeft zelfs de partijtop van Groen begrepen.