‘Meer transparantie in rusthuisfactuur’

De Vlaamse regering probeert terecht de vergrijzing het hoofd te bieden door meer ruimte te geven aan privé-initiatieven in de zorg. Dat hoeft geen vrijbrief te worden om burgers op een kwetsbaar ogenblik in hun leven over te leveren aan prijswillekeur. Dat zegt Trends-redacteur Roeland Byl.

Zeven op de tien rusthuisbewoners kunnen hun rusthuisfactuur niet met hun pensioen betalen. Dat is een van de meest tot de verbeelding sprekende conclusies uit de eerste Rusthuisbarometer. Die barometer is een initiatief van de Socialistische Mutualiteiten. De resultaten van het onderzoek presenteerde het ziekenfonds vandaag aan de pers.

Gemiddeld bedraagt de factuur voor het verblijf in een Vlaams rusthuis niet minder dan 1595 euro per maand. Toch zijn er heel wat verschillen. In de ene provincie betaalt u duidelijk meer dan in de andere, maar ook afhankelijk van de eigenaarsstructuur – vzw, OCMW of privévennootschap – verschilt de rekening. Zelfs tussen de individuele rusthuizen zijn er soms onverklaarbare verschillen.

Sterker nog, volgens de Rusthuisbarometer is 80 procent van de verschillen niet logisch te verklaren. Waarom is de dagprijs van een rusthuis dat kan profiteren van de schaalvoordelen in een grote groep bijvoorbeeld niet lager? Waarom zitten in het ene rusthuis geneesmiddelen wel in de dagprijs, terwijl het andere ze als supplement aanrekent? Niemand kan dat op dit ogenblik een systematisch antwoord formuleren, en juist daarom is meer transparantie over de rusthuisfactuur een goed plan.

Aanbevelingen over het solidariseren van de zorgkosten in de rusthuisfactuur zijn zinvol. Dat geldt ook voor het idee om de premies in de zorgverzekering te moduleren naargelang de zorgafhankelijkheid van een rusthuisbewoner, maar onder de aanbevelingen die de Socialistische Mutualiteiten formuleren zit geen belangrijker punt dan de vraag naar transparante en gereguleerde prijzen.

De zorgsector is in België goed voor 5 miljard euro. Dat is zonder de financiering van de bouwkosten, animatievergoedingen en eventuele tegemoetkomingen van lokale overheden gerekend. De bewoners hoesten van die factuur zelf 44 procent op. Dat is 2,18 miljard. Voorwaar veel geld.

Te veel? Om dat te weten is er juist een structurele monitoring en een transparant kader nodig. Er zijn al veel regels in de zorg, dat klopt. Maar er zijn ook veel opportuniteiten. Zo probeert de Vlaamse regering terecht de vergrijzing het hoofd te bieden door meer ruimte te geven aan privé-initiatieven in de zorg. Dat hoeft geen vrijbrief te worden om burgers op een kwetsbaar ogenblik in hun leven over te leveren aan prijswillekeur. Daarvoor betalen we te veel belastingen in dit land. En voor alle duidelijkheid: ook de laatste maanden van een mensenleven zijn een onderdeel van het maatschappelijk contract in onze sociale zekerheid.