‘Leerplekleren kan geen besparingsproject zijn’

“Leerlingen zijn geen goedkope werkkrachten, maar de werknemers van morgen”, zegt Trends-redacteur Roeland Byl.

Als je weinig budget hebt, moet je het inventief gebruiken. Dat geldt voor de Vlaamse regering net zo goed als voor het gemiddelde gezin. In dat opzicht lijkt het idee van minister van Onderwijs Hilde Crevits (CD&V) om leerlingen uit het technisch en het beroepsonderwijs in te schakelen bij de renovatiewerken van scholen een goed plan.

En toch zijn de reacties in de onderwijswereld afwachtend. Terecht. Want hoewel meer praktijkervaring opdoen via het zogenoemde werkplekleren een van de lovenswaardige doelstellingen van de minister is, mogen goedkope stagiairs niet worden ingeschakeld als besparingstechniek. Ten slotte zijn leerlingen geen goedkope werkkrachten, maar de werknemers van morgen.

Daarmee is niet gezegd dat scholieren van de renovatiewerf van hun school moeten worden geweerd. Werkplekleren kan net zo goed op een werf binnen de schoolmuren als erbuiten. Maar de motivatie voor zo’n tewerkstelling moet pedagogisch zijn, niet budgettair.

Meer dan de helft van de schoolgebouwen in Vlaanderen en Brussel dateert nog van voor 1970, en een kwart zelfs van voor 1950. Er is naar verluidt 5 miljard euro nodig om alle aangevraagde projecten voor renovaties te dekken. De achterstand is groot. Scholen die in 2002 een aanvraag indienden, wachten nog altijd op centen. Het valt daarom toe te juichen dat de Vlaamse regering afgelopen vrijdag een masterplan voor de scholenbouw heeft goedgekeurd.

Met een geïntegreerd plan hoopt Crevits de achterstand in de scholenbouw weg te werken. Of dat lukt, zal de toekomst uitwijzen. Opvallend is dat bij het toekennen van de financiering de behoefte aan renovatie zwaarder zal wegen dan de volgorde van de aanvragen. Bovendien opent de minister een denkspoor over alternatieve financieringsmogelijkheden.

Hoe lovenswaardig Crevits’ poging om een oud zeer weg te werken ook lijkt, het idee om leerplekleren in te passen in de besparingslogica klinkt als een valse noot in de partituur.