‘Jacqueline Galant moet kleur bekennen’

“In de kerntaken van de NMBS is er geen plaats voor de spilzuchtige contracten die CEO en voorzitter elkaar verwijten,” zegt Trends-redacteur Roeland Byl.

Minister van Mobiliteit Jacqueline Galant maakt half april haar besparingsplan voor de NMBS bekend. Iedereen kijkt ernaar uit. De machinisten zijn sowieso ontevreden, want zijn willen eind deze maand weer staken. Intussen gaat er geen dag voorbij of de spilzucht aan de NMBS-top haalt de krantenkolommen.

In de hogere NMBS-regionen lijkt het stilaan de nacht van de lange messen. Er was een briefincident tussen CEO Jo Cornu en bestuursvoorzitter Jean-Claude Fontinoy over de internationale activiteiten van de vastgoeddochter Eurostation. Dat leidde tot het ontslag van Eurostation-directeur Herwig Persoons. De man ontvangt een ontslagvergoeding van 180.000 euro. Niet slecht voor iemand die eigenlijk al enkele jaren met pensioen was, maar via een managementvennootschap aan de slag bleef.

Zulke praktijken zijn niet eenmalig. Vandaag staat Cornu zelf te kijk met een consultancycontract dat hij aan de afscheidnemende financieel directeur Michel Allé toekende. Die gaat in april met pensioen, maar zou al een consultancycontract op zak hebben. Aanvankelijk circuleerde het bedrag van 330.000 euro per jaar, maar dat ontkent de NMBS.

Je hoeft geen helderziende te zijn om te beseffen dat hier een machtsstrijd aan de gang is tussen Jo Cornu en Jean-Claude Fontinoy. Opvallend is de entente die lijkt te groeien tussen Cornu, die door socialist Johan Vande Lanotte werd aangetrokken, en de liberale minister Jacqueline Galant. Aan Fontinoy – een figuur uit de entourage van MR-minister Michel Reynders – kleeft nochtans ook een blauw etiket. Galant hoort echter tot de clan-Michel en dus liggen op het eerste gezicht de kaarten minder gunstig voor Fontinoy, hoewel die als voorzitter van de raad van bestuur als een van de machtigste sleutelfiguren bij de NMBS geldt.

In elk geval is er in de kerntaken van een spoorbedrijf geen plaats voor de spilzuchtige contracten die CEO en voorzitter elkaar verwijten. Zeker niet op een moment dat het geldverslindende spoorbedrijf voor de belangrijkste saneringsoperatie uit zijn geschiedenis staat. Buitenstaander Cornu heeft bij Agfa en Alcatel al bewezen dat hij de hitte in de keuken kan weerstaan, maar het politieke vernuft van Fontinoy is zeker niet te onderschatten.

Vooralsnog blijft het parlement betrekkelijk rustig bij deze machtsstrijd. Het is aan de minister om te bepalen of de operationele leiding bij de NMBS ter discussie staat. Daarin hebben volksvertegenwoordigers zich niet te moeien, lijkt de teneur in het halfrond. De situatie is echter aan het escaleren en daarom is het hoog tijd dat de minister knopen doorhakt. Dat betekent dat ze kleur moet bekennen in de interne machtsstrijd tussen Jo Cornu en Jean-Claude Fontinoy. Galant doet dat het beste snel, want een ongezien besparingsplan doorvoeren bij een bedrijf waar de CEO en de voorzitter van de raad van bestuur elkaar tegenwerken, dat is gewoon onbegonnen werk.