Werkgevers zijn niet altijd overtuigd door inactieven die opnieuw gaan solliciteren. Uit een onderzoek van de UGent blijkt dat vooral langdurige inactiviteit de terugkeer naar een job bemoeilijkt, tenzij het gaat om mensen die van de gelegenheid gebruikmaken om een opleiding te volgen.
Momenteel telt ons land 1,3 miljoen inactieven: mensen tussen 25 en 64 jaar die niet aan het werk zijn en ook geen werk zoeken. De activering van inactieven biedt een antwoord op heel wat problemen, zoals de schaarste op de arbeidsmarkt of de financiering van de sociale zekerheid. Maar werkgevers zijn niet altijd overtuigd om hen aan te werven, leert onderzoek van UGent@Work. (Lees verder onder de video)
Categorieën
De onderzoekers lieten 163 recruiters in Vlaanderen fictieve sollicitanten beoordelen. Het ging telkens om mensen die recent niet hebben gewerkt, om verschillende redenen (opleiding, zorgtaken, langdurige ziekte of gebrek aan motivatie). Bij het onderzoek werden werklozen die wel actief bleven zoeken naar een baan, als referentiecategorie gehanteerd. De recruiters moesten per kandidaat inschatten in hoeverre die volgens hen in aanmerking kwam voor een sollicitatiegesprek of een job. Daarnaast moesten ze de kandidaten beoordelen op motivatie, flexibiliteit en opleidbaarheid.
Uit het onderzoek blijkt dat werkgevers duidelijk de voorkeur geven aan kandidaten die tijdens hun carrièrepauze een opleiding genoten, gevolgd door diegenen die hun job tijdelijk opgaven om zorgtaken op zich te nemen. Langdurig zieken en werklozen delen de derde plaats, terwijl ontmoedigde werklozen ver achterop hinken. De overheid wil nochtans net op de activering van die laatste categorieën inzetten.
Kandidaten die een opleiding volgden, worden gezien als het meest vaardig, gemotiveerd, gedisciplineerd, betrouwbaar, flexibel, en opleidbaar. Ook het pauzeren van zijn loopbaan om zorgtaken op te nemen, wordt niet noodzakelijk negatief gepercipieerd. Vooral hun sociale vaardigheden worden hoog ingeschat. Werkgevers twijfelen dan weer sterk aan hun flexibiliteit, toont het onderzoek.
Terugkeer naar de arbeidsmarkt na langdurige ziekte wordt nog altijd gunstiger beoordeeld dan klassieke werklozen: het straalt meer motivatie en discipline uit. Maar voor kans op werk is er geen verschil, mogelijk omdat gevreesd wordt dat de gezondheid opnieuw parten zal spelen. Hekkensluiters zijn de ontmoedigde werklozen, die vaak een leefloon krijgen. Volgens werkgevers zijn zij ongemotiveerd, weinig gedisciplineerd en wordt hun algemene kunnen in vraag gesteld.
‘Degressiviteit in uitkeringen moet sterker’
“Hoe langer het gat op een cv, hoe uitdagender de terugkeer naar de arbeidsmarkt”, vatten de onderzoekers samen. “Zowat alle inschattingen die de werkgevers in het experiment maakten, vielen terug naarmate de onderbreking opliep. In het bijzonder maakten ze zich zorgen dat intellectuele, sociale en technologische vaardigheden sterk achteruitgingen. Uitzondering op de regel? Een opleidingspauze.”
In die zin is het onderzoek ook relevant voor de lopende formatiegesprekken, zegt professor arbeidseconomie Stijn Baert. “Het is cruciaal dat werklozen zo snel mogelijk solliciteren voor een nieuwe job, bij voorkeur binnen de eerste zes maanden zonder werk. Zo kunnen ze het stigma van lagere productiviteit vermijden.”
De onderzoekers vrezen dat een stopzetting van de werkloosheidsuitkering na twee jaar te laat zal komen. “Een sterkere degressiviteit in de uitkeringen na pakweg drie en zes maanden werkloosheid, na een hogere start, lijkt me veel doortastender”, aldus Baert.
