‘Geef derden ook een aanwervingspremie’

‘De rulingcommissie maakt een belastingverlaging met 17 procentpunten mogelijk voor aanwervingspremies.’ Dat zegt Koen Van Duyse, partner van Tiberghien Advocaten.

Knelpuntberoepen zijn er altijd geweest en zullen er altijd zijn. Een voorbeeld dat ik goed ken, is dat van fiscaal advocaat. Fiscale advocaten zijn al vele jaren schaars. En met de nieuwe belasting op de effectenrekening, de digitax, de carbontax, de afschaffing van de fiscale regularisering, het toenemend belang van de douane, de discussies tussen fiscale diensten en de grote hervorming van de personenbelasting, vrees ik dat dat nog een tijdje zo zal blijven.

Al jarenlang zijn ondernemingen inventief om die knelpuntvacatures ingevuld te krijgen. Naast de traditionele krantenadvertenties, headhunters, websites, Facebook, LinkedIn en Instagram geven bedrijven aanwervingspremies om hun medewerkers financieel te motiveren om valabele kandidaten aan te brengen. Als die daarin slagen, krijgen ze bijvoorbeeld een gratis citytrip, een iPad of een vergoeding in geld. Vaak is dat slechts een fractie van de kostprijs van een headhunter of een advertentie.

Het hof van beroep van Brussel oordeelde in 2013 terecht dat zo’n een premie belastbaar is als een beroepsinkomen. De premie vindt haar oorzaak in de arbeidsrelatie: zonder de uitoefening van het beroep zou de verkrijger die premie niet ontvangen. Daardoor betaalt hij er doorgaans een belasting van 50 procent of meer op. In oktober heeft de fiscale administratie een voorafgaande beslissing van de rulingcommissie van 2012 bekendgemaakt – waarom zo laat? – waardoor een belastingverlaging met 17 procentpunten mogelijk wordt.

Een onderneming wilde een aanwervingspremie van maximaal twee keer 250 euro per aangebrachte kandidaat-werknemer toekennen. Die stond open voor alle medewerkers van het bedrijf, uitgezonderd de decision makers, omdat die in hun eigen voordeel zouden kunnen beslissen. Derden – iedere andere persoon buiten de onderneming, inclusief ex-werknemers – konden de premie eveneens opstrijken. Ook hier gold een uitzondering: personen die beroepshalve met de selectie en de rekrutering van personeel bezig waren – zoals hr-bedrijven, headhunters, uitzendkantoren en outplacementbureaus – waren ervan uitgesloten.

De wet stelt dat alle beloningen voor een werknemer belastbaar zijn als die de opbrengst zijn van arbeid die hij heeft gedaan in dienst van een werkgever. De keerzijde is dat als het bewijs wordt geleverd dat een beloning een andere oorzaak heeft dan de arbeidsrelatie, het voordeel niet belastbaar is als een beroepsinkomen. Als ook iemand die geen werknemer is de aanwervingspremie kan krijgen – zoals in het geval dat werd voorgelegd aan de rulingcommissie – is er geen sprake van een arbeidsrelatie en is de premie dus geen beroepsinkomen. Let op: dat betekent niet dat de premie fiscaal vrijgesteld zou zijn. Ze blijft belastbaar als divers inkomen, omdat zij voortkomt uit een toevallige prestatie. Het verschil is dat diverse inkomsten slechts belast worden tegen 33 procent.

De rulingcommissie voegt er aan het einde van haar beslissing wel fijntjes aan toe dat de onderneming de nodige inspanningen moest leveren om aan die aanwervingspremie voldoende ruchtbaarheid te geven bij derden, en dat de openstelling voor derden dus niet fake mag zijn. Ook Tiberghien geeft haar medewerkers een aanwervingspremie om knelpuntvacatures in te vullen. Die wordt normaal belast tegen 50 procent. Ik stuur na het inleveren van deze column een tweet de wereld in om er ruchtbaarheid aan te geven dat die premie ook wordt opengesteld voor derden. Als onze medewerkers dan zo’n aanwervingspremie verdienen, hoeven wij geen belastingfiche op te maken en daalt hun belastingdruk naar 33 procent.