De Britse eurocommissaris Jonathan Hill was voor zijn ontslag bezig de nieuwe regels voor de financiële sector te evalueren. Zijn aanpak is een blauwdruk voor hoe de Europese Unie haar regulitis kan bestrijden. “Brussel staat synoniem voor regels. Ik hoop dat het synoniem wordt voor goede regels.”
“Eigenlijk zou ik nu thuis moeten inpakken”, kreeg Lord Jonathan Hill de lachers nog een laatste keer op de hand. De Brit nam daags nadat zijn landgenoten voor een brexit hadden gekozen, ontslag uit de Europese Commissie. Woensdagavond sprak hij op een event van de economische denktank Bruegel. Het was zijn laatste publieke optreden, voordat hij deze week de deuren in Brussel achter zich toetrekt.
Volgens Guntram Wolff, de topman van Bruegel, is het ontslag van Hill het beste bewijs dat de invloed van Groot-Brittannië in de Europese Unie meteen sterk is afgenomen, hoewel de scheiding officieel nog niet is ingezet. Zijn vertrek komt ook op een slecht moment, want met de eengemaakte kapitaalmarkt en de onafgewerkte bankenunie lagen twee van de belangrijkste Europese dossiers op Hills bureau.
De eurocommissaris ging meteen over tot een bekentenis: “Toen ik naar Brussel kwam, had ik geen directe ervaring met financiële diensten en ik was al zeker geen expert in financiële regulering.” Dat Groot-Brittannië Hill naar de Europese Commissie stuurde, deed daarom heel wat wenkbrauwen fronsen. Met de portefeuille Financiële Diensten kregen de Britten een unieke kans om zwaar te wegen op de regulering van de financiële industrie in Londen, een van de belangrijkste pijlers van de Britse economie.
Stempel drukken
In de Londense City zal Hill over twintig jaar wellicht vergeten zijn. Maar het lid van het Britse Hogerhuis hoopt dat hij op Brussel wel een blijvende stempel heeft gedrukt. “Bij mijn aanstelling twee jaar geleden hadden we net een periode van intens regelgevend werk achter de rug om de markten te stabiliseren, banken beter te kapitaliseren en het vertrouwen te herstellen. Het resultaat is dat ons financiële systeem vandaag sterker is. Maar als je een dak herstelt in het midden van een storm, hoeft het niet te verbazen dat de constructie niet zonder gebreken is.”
Volgens Hill was dat de reden waarom hij een call for evidence organiseerde, een grondige evaluatie van alle nieuwe regels “om te onderzoeken hoe die op elkaar inwerken en te kijken hoe het regelgevend kader groeivriendelijker kan.”
Regels op maat
De belangrijkste les die Hill daaruit haalt, is dat er behoefte is aan meer maatwerk. De Conservatieve politicus haalde veel voorbeelden aan, maar het meest sprekende is zijn pleidooi om niet alle banken over dezelfde kam te scheren. Volgens de Brit is er niet genoeg aandacht voor het businessmodel, het risicoprofiel en de omvang van banken. “Een standaardaanpak van risico’s benadeelt kleinere en regionale banken”, meent hij.
De kleinere banken in ons land zullen het graag horen. Zij beklaagden zich al vaker dat ze geen schuld hebben aan de financiële crisis, maar wel de prijs ervan betalen.
Blauwdruk
Volgens Hill sloot zijn aanpak perfect aan bij het pleidooi van Frans Timmermans, de nummer twee van de Europese Commissie, om minder maar betere regels op te stellen. Hij hoopt dan ook dat zijn opvolger, de Letse vicevoorzitter Valdis Dombrovskis, voortgaat op de ingeslagen weg en dat zijn call for evidence misschien wel een blauwdruk kan leveren voor al het regelgevend werk in de Europese Unie.
“Als we telkens een stap terugnemen en controleren of onze regels wel werken, kunnen we tot een wetgevend kader komen dat investeringen ondersteunt, en tot groei en banen leidt. Brussel staat synoniem voor regels. Ik hoop dat het met deze benadering synoniem wordt voor goede regels.” Om dan met een lach te besluiten: “Alleen zal het te laat zijn voor mij.”
