‘Een stevige confrontatie met de bonden over de hogere werkdruk in het onderwijs staat in de sterren geschreven’

Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits (CD&V) heeft zich in de discussie over het loopbaanpact niet laten chanteren, maar er wacht haar wel een stevige confrontatie met de bonden. Dat zegt Trends-redacteur Roeland Byl.

Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Volgens die spreekwoordelijke moraal verdient Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits (CD&V) applaus omdat ze zich in de discussie over het loopbaanpact niet wil laten chanteren.

Crevits heeft voorgesteld het aantal werkuren voor leerkrachten in de tweede en de derde graad op te trekken tot 22 lesuren. Dat zou een besparing van 150 miljoen euro opleveren. Geld dat kan dienen om meer jonge leerkrachten naar het onderwijs te trekken.

Zo’n budgetneutrale operatie zien de vakbonden niet zitten. Voor hen kan extra werkbelasting enkel als daar een financiële compensatie tegenover staat. Zolang dat denkspoor niet wordt gevolgd, weigeren ze voort te onderhandelen over het loopbaanpact.

Hoge werkdruk

Te meten aan de reacties op sociale media en in lezersbrieven vinden heel wat leraars dat het voorstel meer werkdruk op te leggen geen rekening houdt met de hoge werkdruk die ze vandaag al ervaren. Over het aantal gewerkte uren van een leraar doen diverse cijfers de ronde, maar zeker is dat de effectieve werkdruk niet gelijk is aan het aantal lesuren. Een stevige confrontatie met de bonden staat met andere woorden in de sterren geschreven.

Vreemd genoeg is het aantal gewerkte uren van het lerarencorps niet de reden waarom een loopbaanpact nodig was. Het maakt deze krachtmeting tot een strijd om de verkeerde symbolen. Dat ligt heel anders voor de talrijke verlofstelsels van vastbenoemde leerkrachten. Die maken het voor jongeren moeilijk in het onderwijs een stabiele carrière uit te bouwen. Daardoor geven te veel jonge leerkrachten er snel de brui aan.

Loopbaanperspectief

Een beter loopbaanperspectief is het echte doel van dit loopbaanpact. Meer flexibiliteit in de lerarenloopbaan inbouwen, zou daarbij het middel zijn. Helaas bemoeilijkt het systeem van de vaste benoeming elke oefening in flexibiliteit. Ook jonge leerkrachten zien de vaste benoeming als de heilige graal waar ze jaren ontbering en onzekerheid voor moeten doorstaan. Dat is een ongezond perspectief dat het loopbaanpact bij voorbaat hypothekeert. Elke hervorming van de lerarenloopbaan die de vaste benoeming buiten schot laat, is dan ook een gemiste kans.