‘De vaccinatiecampagne laat zien hoe mensen zich verenigen in een strijd tegen een minuscuul virus’

Deze vaccinatiecampagne is een historische gebeurtenis, die net als de val van de Muur in ons collectieve geheugen gegrift blijft, zegt Trends-redacteur Roeland Byl.

Vrijdag kreeg ik mijn tweede prik. En net als veel andere Belgen keek ik daarnaar uit. Ons land is sinds kort de Europese primus van het aantal dagelijks toegediende dosissen. Per 100 inwoners geven we op dit moment 1,23 spuitjes. Dat is meer dan elk ander Europees land. Een groter percentage Duitsers en Britten kreeg al zijn tweede dosis, maar ook daar zit België in de kopgroep.

Dat is met dank aan het enthousiasme van duizenden vrijwilligers in de vaccinatiecentra, die maken dat je goed gezind wordt van een coronaprik. In het Antwerpse vaccinatiedorp waar ik naartoe moet, hangt bij momenten zelfs een festivalsfeer. Onlangs werden er tot halfeen ‘s nachts spuitjes gezet bij wie zich spontaan aanbood. Dat was het gevolg van een overtal ontdooide vaccins. Toen bleek dat de gewone reservelijst niet zou volstaan, fungeerden de sociale media als tamtam. Het nieuws verspreidde zich alsof het ging om de aftershow van een popster.

De verontwaardiging over hoe de dingen in de wereld en dit verdeelde land verkeerd lopen, domineert meestal het nieuws. De vaccinatiecampagne roept een andere emotie op. Ze laat zien hoe mensen zich verenigen in een strijd tegen een minuscuul virus. Het maakt deze vaccinatiecampagne tot een historische gebeurtenis, die net als de val van de Muur in ons collectieve geheugen gegrift blijft.

Het helpt dat in recordtijd vaccins ontwikkeld zijn. Met dank aan de Europese onderhandelingsmacht stond België ook eerder vooraan in de rij toen die verdeeld werden. Bovendien bleven we hier gevrijwaard van al te vocale antivaxers. Daardoor kunnen we nu dromen van een zomer waarin alles weer normaal wordt. Zonder vrijwilligers was dat niet mogelijk. En daarom is een bloemetje voor die mensen van goede wil op zijn plaats.