‘De regering lijkt zich vast te rijden in haar eigen doel-stelling’

Het uitvallen van kernreactor Doel 1, amper vier dagen na de heropstart, is symptomatisch voor het stop-start-energiebeleid van de Belgische overheden van de afgelopen decennia.

Het klopt dat het automatisch stilvallen bewijst dat de veiligheidssystemen werken, zoals minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon stelde. Alleen: veiligheid is een minimumvoorwaarde om een kerncentrale open te houden. Of het een voldoende voorwaarde is, is een ander debat.

De unique selling proposition van de Belgische kerncentrales is altijd geweest dat ze een stabiele en betrouwbare baseload-productie leverden, die de minimumvraag naar elektriciteit vrijwel zonder fluctuaties kan opvangen.

Elke industriële machine die veertig jaar op de teller heeft, krijgt te maken met technische mankementen. Die verhinderen het deugdelijk werken niet, maar verminderen wel de betrouwbaarheid. Om het voorbeeld van energie-expert Ronnie Belmans te lenen: met een oldtimer raak je ook veilig in Zuid-Frankrijk, je weet niet alleen niet zeker wanneer.

Factuur

De regering lijkt zich vast te rijden in haar eigen doel-stelling. Omwille van de bevoorradingszekerheid houdt ze Doel 1 en 2 langer open. Los van het feit dat die motivatie op zijn minst aanvechtbaar is, ondermijnt de levensduurverlenging verder de toch al kwakkelende rendabiliteit van klassieke gasgestookte stroomcentrales.

Door vervolgens ook die gascentrales te subsidiëren, zoals minister van Energie Marie-Christine Marghem van plan is, wordt de Belgische markt totaal oninteressant voor nieuwe investeringen. Die zullen er pas komen als ook zij op (zware) financiële ondersteuning kunnen rekenen.

Langzamerhand evolueren we naar een model waarbij elke vorm van elektriciteitsopwekking moet worden ondersteund. Dat resulteert in allerlei heffingen die de factuur voor bedrijven en gezinnen de hoogte in jaagt, maar helaas nog niet tot een duidelijk en coherent energiebeleid.