‘De arbeidsmarkt is ons grootste geluk. Doe er iets mee!’

‘Wie enigszins aangepast is aan de arbeidsmarkt, heeft hoe dan ook zicht op een inkomen’, zegt Trends-hoofdredacteur Wim Verhoeven.

We zitten in een perfecte economische storm en die zal de komende weken alleen maar heviger worden. De oorlog in Oekraïne kan nog altijd alle kanten uit en de bijbehorende energiecrisis dus ook. Maar hét cijfer van de week leest u in het coververhaal van deze Trends. Op dit moment staat 20 procent van álle containers ter wereld ergens geblokkeerd in China. Aanvoerproblemen? U hebt nog niks gezien.

De kans op een recessie groeit met de dag. Dat kan dan wel de schuld van Vladimir Poetin en Xi Jinping zijn, maar het zijn onze eigen beleidsmakers die oplossingen moeten bedenken. Alleen slaat de vertwijfeling met elke politieke peiling steeds harder toe. Groen en cd&v krijgen binnenkort nieuwe voorzitters omdat de oude de handdoek hebben gegooid. Open Vld zoekt al sinds het aantreden van de regering-De Croo naar de juiste toon om zijn rechterflank enigszins af te dekken zonder zijn enige vedette – de premier van een centrumlinkse coalitie – in de wind te zetten. Alleen Vooruit lijkt op een groeipad te zitten. Al zien we bij elke peiling ook extreemlinks beter uit de verf komen.

Over de aantrekkelijkheid van de extremen is al veel geschreven. Laat het ons daarom eens over de aantrekkelijkheid van echt leiderschap hebben. We worden met heel wat uitdagingen tegelijkertijd geconfronteerd. Die vergen leiderschap. En dat begint met de problemen bij hun naam te noemen. Als je de btw-verlaging op energie en het sociaal tarief wilt verlengen, dan is vooral dat laatste een nobele maatregel. Ook al help je het klimaat er niet mee vooruit. Vertel er wel meteen bij hoe je dat denkt te financieren. Wil je de automatische indexkoppeling behouden om de koopkracht van de mensen te beschermen, zeg er dan bij hoe je de concurrentiepositie van de Belgische bedrijven wilt vrijwaren en hoe je de extra factuur voor de overheid zal verlichten. Ooit betaalt altijd iemand de rekening. Onze beleidsmakers spreken daar te weinig over. Te vaak geven ze de indruk dat de oplossingen van elders moeten komen. De bedrijven. De rijken. Europa. Ik denk nog altijd dat de overgrote meerderheid van de mensen heel goed beseft dat het van ons allemaal moet komen.

De economische disruptie van vandaag legt genadeloos de constructiefout van de federale meerderheid bloot. Een regering die op haar linkerflank voortdurend wordt opgejaagd door economische populisten, en op haar andere flank nooit het wantrouwen van de centrumrechtse kiezer heeft kunnen wegnemen, kan in crisistijden geen kant uit. Nochtans zijn er mogelijkheden. Ons grootste geluk is de arbeidsmarkt. Groeivertraging of niet, de bedrijven en de overheden zijn nog altijd wanhopig op zoek naar personeel. Hogere profielen uiteraard, maar ook laaggeschoolden. En overheidspersoneel, vraag het maar aan minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA). De jongste weken kom ik opnieuw volop ondernemers tegen, onder meer tijdens de uitreiking van onze Trends Gazellen aan de beste groeibedrijven. Die groeiers spreken niet meer over the war for talent maar over the war for people. Mensen vinden, dát is hun grootste zorg. Hen opleiden, dat doen ze zelf wel. Wie enigszins aangepast is aan de arbeidsmarkt, heeft hoe dan ook zicht op een inkomen. Dat zou een bodem van vertrouwen onder de economie moeten leggen.

In de arbeidsmarkt schuilt ook de oplossing voor heel wat van onze problemen. Het opkrikken van de tewerkstellingsgraad werkt economische groei in de hand, maakt nog meer mensen sociaal weerbaar en houdt de begroting en de uitgaven voor de sociale zekerheid onder controle. Maak het verschil tussen een inkomen uit arbeid en een uitkering veel groter. Verlaag de instapdrempel voor de arbeidsmarkt. Ga voor flexibel werk, op ieders tempo. Iedereen aan het werk. Daarover zouden links en rechts toch een eerbaar compromis moeten kunnen vinden?