Anton van Zantbeek (Rivus): ‘Eerst Belgische vermogens kennen, en dan beboeten of belasten’

Steven Vanden Berghe, de voorzitter van de rulingdienst van de federale overheidsdienst Financiën, stelt dat weliswaar de inkomsten uit zwarte vermogens werden geregulariseerd, maar dat het onderliggende kapitaal meestal nog strafrechtelijk kan worden aangepakt. Voorts wenst hij dat de banken meer gegevens uitwisselen over de vermogens die op Belgische bankrekeningen staan. Fiscaal advocaat Anton van Zantbeek (Rivus) vermoedt een verborgen agenda.

Steven Vanden Berghe wijst erop dat de Belgische fiscus wel ingelicht wordt over de hoogte van de vermogens op buitenlandse bankrekeningen, en niet over de Belgische. Dat vindt hij onlogisch. Terecht?

ANTON VAN ZANTBEEK. “Er schuilt een addertje onder het gras in deze op zich logische redenering. Volgens de internationale akkoorden wordt alle informatie over buitenlandse rekeningen automatisch doorgegeven aan de Belgische belastingautoriteiten. Daarom is fiscale fraude via buitenlandse rekeningen zeldzaam geworden, omdat de fiscus doelgericht kan controleren.

“De fiscus heeft weliswaar toegang tot het Centraal Aanspreekpunt, een register met de Belgische bankrekeningnummers en financiële contracten, maar kan dat enkel raadplegen bij een vermoeden van fraude. Een fishing expedition mag dus niet.

“Ongetwijfeld zijn sommige vermogens op Belgische rekeningen aangebrand, omdat zij bijvoorbeeld voortkomen uit een niet aangegeven erfenis of uit zwarte omzetten. Of gewoon moeilijk te verklaren zijn. Bij overschrijvingen tussen Belgische banken wordt zelden navraag gedaan naar de oorsprong, omdat men ervan uitgaat dat de eerste Belgische bank de oorsprong al voldoende heeft nagegaan. Wie dus een plausibel verhaal heeft over de oorsprong van het bedrag, vermijdt een melding aan de witwascel, en dus verdere controles.

“Ik heb cliënten met gigantische vermogens op Belgische rekeningen waarvan de Belgische fiscus niets van weet. De banken storten de roerende voorheffing op de opbrengsten van deze spaar- en effectenrekeningen anoniem door. En dus ffing blijft de fiscus blind. Als dat wordt afgeschaft, kan de fiscus de jacht op de grote fortuinen beginnen.

De voorzitter van de rulingdienst stelt dat de regularisering van de vermogens tijdens 2006-2013 “sluitend” is, want duidelijk geviseerd, maar hoopt wel de niet geregulariseerde zwarte vermogens uit andere amnestieperiodes aan te pakken. Maakt hij een kans?

VAN ZANTBEEK. “Niet in alle gevallen en hij moet ook snel zijn. Fiscaal is alles verjaard. Strafrechtelijk meestal ook, maar er is het witwasmisdrijf. Doordat je dat zwart geld op een rekening plaatst, belegt, er aandelen mee koopt, wisselt, … stel je altijd opnieuw witwashandelingen. Het is dus een voortdurend misdrijf dat in principe niet verjaart. Er zijn altijd wel grenzen. Die zijn zeker ruimer dan de klassieke verjaringstermijnen, maar niet oneindig. Er is immers ook de redelijke termijn in strafzaken.

“Er is ook een probleem voor de mensen die na de regularisatie in de periode 2006-2013 hun geld niet meteen gerepatrieerd hebben. Als zij dat nu willen doen, eisen de Belgische banken in vele gevallen dat zij langs de rulingcommissie gaan en een bijkomende boete betalen van 40 procent.

Is de vraag naar inlichtingen over de stand van Belgische rekeningen een poging om een vermogensbelasting mogelijk te maken?

VAN ZANTBEEK. “Duidelijk. Dat zal gradueel gebeuren. Op basis van de inkomsten kan de fiscus het vermogen berekenen. Wie een groot vermogen heeft, zal men willen belasten in het perspectief van de ‘eerlijke’ fiscaliteit, daarbij vergetend dat dit vermogen al eerder belast werd.