De kleermaker Pierre Degand liet een majestueus burgerpaleisje verbouwen tot een luxueus Italiaans restaurant, dat hij La Villa Emily doopte omdat zijn dochter Emily de leiding over het project zou krijgen. Op de benedenverdieping kwam de keuken met een lange eetbar. Een steile trap gaf toegang tot de eerste verdieping. Op de tweede verdieping kwam een privésalon en op de derde een elegante gastenkamer. Pierre Degand ontwierp het restaurant als een romantische oase van rust met een fontein, een hangende tuin, fresco’s in Italiaanse stijl en Saint Laurent-marmer. Het ontwerp van de stoelen is gebaseerd op de stoelen uit het restaurant van het Hôtel de Crillon in Parijs. Het pronkstuk is een meer dan vijf meter hoge Venetiaanse luster, die zijn schemerige stralen verdeelt over de begane grond en de eerste verdieping.
Maar Pierre Degand zag snel in dat de horeca niets voor hem is. Emily Ristorante sloot om de fakkel door te geven aan La Villa Lorraine en chef-kok Mathieu Jacri. De naam veranderde in La Villa Emily. Het opulente kader en de aandacht voor de Italiaanse keuken bleven. Mathieu Jacri is een ervaren chef, die in de pannen roerde in Bruneau, Comme chez Soi, Bon-bon, Ducasse in het Plaza Athénée en Chalet de la Forêt. In La Villa Emily werkt hij met vier koks. De sturende kracht is de horecatycoon Serge Litvine. Hij verwierf zijn kapitaal met de verkoop van zijn wafelfabriek. Sindsdien investeert hij in eethuizen en traiteurwinkels. Michelin gelooft in de ondernemer. Dat getuigen de sterren voor La Villa Lorraine, Villa in the Sky, Sea Grill en La Villa Emily.
Wij passeerden de deurwachter in livrei, die onze reservatie controleerde, waarna de maître d’hôtel het overnam. We kregen een tafeltje aan de balustrade met zicht op de keuken. Rond ons zat het chique, internationale publiek van de Louizalaan. Rilette van sardienen, tartaar van Holstein-rund en caesarsalade met perkament van kippenhuid waren drie lekkere hapjes. Goede herinneringen gaan naar tortellini met artisjok, cantharellen en crème van waterkers, gebakken zeetong met alikruiken en aardappelcrème en het beste van parelhoen met mirabel, curry, wortel en amandelen. De nagerechten met gekonfijte peer, koffie-ijs en kastanje en de gebraden perzik met ijzerkruid en ganache waren feestelijk maar misten frisse toetsen.
PIETER VAN DOVEREN
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier