Lux

Mondaine aanlegsteiger aan het Bonapartedok.

De opening van bar-restaurant Lux, twee jaar geleden, ging gepaard met heel wat achterklap. Het gonsde in het Antwerpse van de geruchten: over de gigantische investering, over de mensen achter de schermen…

Aan de basis van de roddels lag ongetwijfeld de zakelijke structuur: Lux wordt gestuurd door een bvba met aandeelhouders die onbekend wensen te blijven. Sommigen zijn ook actief in andere vennootschappen achter horeca-exploitaties, zoals kasteel Steytelinck en Brasserie Georges in Wilrijk en het restaurant National in het Modemu-seum. Lux is bovendien een megaproject, waarvoor een monumentaal, achttiende-eeuws pand radicaal werd verbouwd. Een gedeelte van de historische elementen, zoals de met goud bedekte plafondversieringen of de indrukwekkende traphal, werden bewaard. Daarnaast werden moderne elementen binnengebracht, die aangenaam contrasteren met de glorie van voorheen: een liftkooi uit roestvrij staal, een magisch verlichte moderne bar… Het is duidelijk dat het geheel veel geld heeft gekost.

Lux biedt een avondvullend programma, met een aperitief in de bar, een maaltijd in het restaurant en een koffie of cocktail in lounge-ambiance in de kelder.

Wij werden vriendelijk onthaald en gingen meteen aan tafel. Daar keken wij uit op de verlichte boten in het Bonapartedok en werden een beetje onrustig van de zware bassen van de ‘achtergrond’-muziek. Rondom ons zaten havenbaronnen en andere zakenlieden met hun chique dames.

De onzichtbare chef-kok is Bert Zaman. Hij kookt actueel Belgisch-Frans. In zijn bereidingen tref je zowel mediterrane accenten als streekgebonden invloeden. Zaman gebruikt Belgische producten, zoals grijze garnalen, zwarte pens, hopscheuten, asperges en Mechelse koekoek.

Wij aten ‘à la carte’ en kozen twee voorgerechten: torentjes van gebakken sint-jakobsvruchten en ‘Belle de Fontenay’-aardappel (als ‘tompoes’ op de spijskaart vermeld) met groene asperges en een saus van Darjeeling-thee (18,50 euro) en een frisse salade van halve, vers gekookte Canadese kreeft met ‘Granny Smith’-aardappel, doorsmakende kerrie en gekonfijte tomaten (20 euro). Beide gerechten wisten te behagen – alleen het bakje met warm water voor de vingers bleef uit. Hoofdgerechten waren: gepocheerde zeetong, gevuld met een smakelijke duxelles van Parijse champignons en versierd met grijze garnalen (26 euro) en fondant gestoomde wilde Schotse zalm met rivierkreeftjes, beetgare zuiderse groenten en een lichte waterkerssaus (18 euro). Opnieuw zeiden wij in koor: “lekker”.

Lux heeft een wereldse wijnkaart met zowel grote wijnen per fles als een ruime keuze wijnen die per glas worden geschonken. Onze keuze viel op een indrukwekkende Australische 2003 Wyndham, Estate Bin 222, Hunter Valley, een weelderige nieuwe-wereld-chardonnay (29,90 euro).

Als afsluiter was er ‘dame blanche’ met quenelles vers gedraaid, ouderwets ijs en een kop chocoladesaus, die, over het ijs uitgegoten, helaas niet opsteef tot zo’n lekker krokant jasje (7,50 euro).

Pieter van Doveren