Hoera, driewerf hoera, er verschijnt weer een nieuwe managementmode aan de horizon: The Progress Principle. In het Nederlands verdwijnt helaas de alliteratie, of we zouden moeten kiezen voor vertalingen als de VooruitgangsVeronderstelling, maar in de post-BHV-periode klinkt dat niet fraai.
Alle ingrediënten voor nieuwe goeroepraat zijn aanwezig. Men neme een Harvard-prof (Teresa Amabile) en haar echtgenoot (Frank Kramer), een onoplosbaar probleem, onderzoek bij tientallen managers of professionals en hartverscheurende conclusies, het liefst conclusies die het management grote schuldgevoelens kunnen bezorgen. Bent u misschien emotioneel debiel? Bent u tevreden met middelmatigheid? En ziet u dan het bloed niet vloeien in de rode oceanen? Deze keer is de schuldvraag: weet u nu echt niet wat uw medewerkers motiveert?
Twee professoren van Harvard hebben 238 werknemers een dagboek laten bijhouden. Op elk moment konden ze aangeven hoe het met hun motivatie was gesteld. Tegelijk werd aan tientallen CEO’s gevraagd wat zij dachten dat werknemers het meest motiveert: incentives, uitdagende doelstellingen, interpersoonlijke relaties, erkenning of aanmoediging bij vooruitgang.
En raad eens wat slechts 5 procent van de CEO’s het belangrijkste vonden? Juist: aanmoedigingen. Maar raad ook eens wat de nieuwe managementprofeten hebben vastgesteld bij het uitpluizen van de dagboeken? Motivator nummer één, die met kop en schouders boven de rest uitsteekt: elke dag een kleine vooruitgang boeken.
Wat een leuk thema en wat een leuk inzicht. We weten uiteraard diep in onszelf dat het wel waar is. Onlangs heb ik nog eens gepuzzeld, de kleinkinderen hadden een nieuwe legpuzzel van 1000 stuks. Wat een stupide bezigheid. Iemand neemt een foto, knipt die in 1000 stukjes, verkoopt die dan, en kinderen, ouders, grootouders besparen zich tijd noch moeite om die stukjes weer samen te voegen tot de originele tekening. Dwazer kan niet. Maar waarom houden we dat vol? Omdat we telkens vooruitgang zien, stapje na stapje.
De auteurs geven uiteraard ook concreet advies. Managers moeten zich vijf minuten per dag concentreren op de vraag hoe ze hun team die dag hebben geholpen vooruitgang te boeken. Stelt u zich even voor dat managers dat echt zouden doen, en elke dag hun team begeleiden met 1 procent vooruitgang. Weet u dat ze dan door de exponentiële groei al na dag 71 een team hebben dat 200 procent beter presteert?
Als dat geen wondermiddel is. Dat doet me denken aan al die oefeningen om dat bierbuikje weg te werken. Elke dag tien minuten en na enkele maanden hebt u het gedroomde wasbord op uw buik. Het is niet eenvoudig, vraagt veel discipline, maar is wel supereffectief. En is effectiviteit niet het sleutelwoord in management? Datzelfde management is heel vaak gericht op het zichtbare, het spectaculaire, de grote doorbraak, de strategische keerpunten, de killer applications, de omslagpunten.
En net zoals de dagelijkse kleine pesterijen de grootste bron van stress zijn, zo zijn blijkbaar de dagelijkse verbeteringen ook de grootste bron van plezier. Ik ben blij dat ik een behoorlijke kennis heb van het Engels. Die kennis is woord na woord gekomen. Ik herinner mij nog mijn verbazing te leren dat sound niet alleen geluid was, maar ook degelijk kon betekenen.
Het plezier om bij een vreemde taal mondjesmaat vooruitgang te boeken, is zo groot dat je blijft bijleren. Vergelijk dat even met uw inzichten in de voor- en nadelen van een multiculturele samenleving. En wees eens eerlijk, hoezeer wordt u gemotiveerd door nieuwe inzichten in de rol van ethiek in een geordende samenleving? Maar als u een fervent schaker, belegger, opvoeder of kok bent is de kans zeer groot dat u permanent wil bijleren, want bijna dagelijks krijgt u feedback.
We verwelkomen deze nieuwe managementmode met open armen. En kom niet af dat er een grote kloof gaapt tussen theorie en praktijk. Want deze keer is de praktijk verkeerd. Een manager die geen vijf minuten per dag kan of wil besteden om zijn team 1 procent effectiever te maken, is echt niet goed bezig. In theorie en in praktijk.
De auteur is partner-hoogleraar management aan de Vlerick Leuven Gent Management School.
MARC BUELENS
Zoals de dagelijkse kleine pesterijen de grootste bron van stress zijn, zijn de dagelijkse verbeteringen de grootste bron van plezier.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier