Les Frères Romano

Tafelen bij de gebroeders Romano in Ukkel: dat is feesten.

Het oude huis aan de rand van een chique woonwijk in Ukkel oogt weinig opvallend. Achter deze bescheiden façade gaat een elegant eethuis schuil waar zakenlieden, diplomaten en de gegoede burgerij ontspannen en op niveau tafelen. Restaurant Les Frères Romano ligt achterin een elegante eetzaal.

In deze wintertuin kijkt men van achter een ballustrade uit over een lager gelegen modeltuin. Groen zet buiten én binnen de toon: groen zijn de muren, groen zijn de in marmermotief geschilderde pilaren en de sierlijke rotanstoelen. Zelfs het dikke, kamerbrede tapijt doet mee. Een stilleven met papegaaien zorgt voor een vleugje exotisme.

Les Frères Romano wordt geleid door drie broers: Tony, de oudste, trok in de jaren zeventig van de oevers van het Lago Maggiore naar Brussel. Hij begon als hulpje in Italiaanse restaurants en wist zich op te werken tot zaalman in vermaarde eethuizen als L’Ecailler du Palais Royal, Le Prince d’Orange en La Maison du Cygne. Broer Pierre arriveerde via Zwitserland en leerde het vak in het eens zo beroemde restaurant La Cravache d’Or en in de keuken van La Maison du Cygne. Pascal, de jongste, leerde het vak in de betere Brusselse restaurants, zoals La Villa Lorraine.

In 1985 namen The Romano brothers een restaurant over aan de De Frélaan. Pierre installeerde zich aan het fornuis. Dit jaar wordt Les Frères Romano vijftien: reden om het verjaardagsmenu uit te proberen (2200 frank, een coupe champagne en koffie inbegrepen).

Tafelen bij de broers, dat is feest: decor, fraai gedekte tafels, servies en kleine attenties zoals amuses helpen mee. Op tafel verschenen knabbelaars en een vissoepje. Als voorgerecht waren er kort in boter gebakken jakobsschelpdieren met puree van venkel en kervelboter. Een delicaat gerecht, waarbij een Montée de Tonnere ’98 als strakdroge, frisse en pittige chablis premier cru op zijn plaats was (975 frank voor een halve fles). Medaillons van kreeft met ganzenlever baadden in een currysaus en kwamen onder een deken van lasagnedeeg. Ook deze bereiding had smaak. Hoofdgerecht was gebraden lamsvlees, versneden in op de tong smeltende reepjes en opgediend met lamsjus geparfumeerd met rozemarijn, seizoengroenten en aardappelpuree met kruiden. Hierbij paste een Château Baret ’95, een gedinstingeerde pessac-léognan met prachtig bouquet en elegante smaak (875 frank voor een halve fles). Deze geslaagde maaltijd werd afgerond met een frisse aspic van Granny Smith met partjes sinaasappel geparfumeerd met kaneel en kruidnagel.

pieter van doveren