Zo’n vier jaar geleden begon mijn Startups.be-avontuur. Beginnende ondernemers liepen nog te vaak verloren en ik wou daar iets aan doen. Dus weg vaste baan en werkzekerheid, ik koos resoluut voor het ondernemerschap. Eén netwerk wilde ik creëren, voor iedereen met een hart voor ondernemers in een sector die eigenlijk pas begint aan de landsgrenzen.
Voor start-ups zitten de concurrenten vanaf dag één verspreid over de hele aardbol. Belgen die een onderneming opstarten kunnen dus maar beter héél snel de wereld veroveren. Met Startups.be zouden we onze beginnende bedrijfjes snel en efficiënt de weg wijzen naar klanten, coaches en experts, in binnen- én buitenland. Jobs creëren en de wereld tonen dat we naast chocolade en bier ook heel wat ondernemend talent in huis hebben, dat was (én is) de missie!
Mijn vastberadenheid was echter van korte duur, want ik had maar weinig kaas gegeten van ondernemen. Ik wist wel hoe je talent moest rekruteren en hoe je een boodschap viraal kon laten gaan, maar al mijn boekenwijsheid en ervaring vertelden me niets over fondsen werven, businessplannen schrijven of verkopen. Waarom zou ik ook gaan verkopen, een project met een maatschappelijke meerwaarde verkoopt zichzelf toch? Niet dus, wat een kemel! Er passeerden heel wat beloftes voor contracten, maar toen het concreet moest worden, kwam er niets van in huis.
Twee jaar lang stortte ik me met hart en ziel op mijn project. Aan enthousiaste bijval ontbrak het niet, maar de stress nam toe en ik geraakte ondergesneeuwd. Het is moeilijk vooruit te gaan als je enkel een beroep kunt doen op een uurtje goede wil van vrijwilligers. Filantropie is mooi, maar met goede bedoelingen betaal je de rekeningen niet. Bovendien leek iedereen iets anders van me te verwachten. Het in balans brengen en op elkaar afstemmen van wat de mensen van me nodig hadden, bleek een hele goochelshow.
Eenzaam vond ik zulke momenten. Het leek wel of ik de juiste taal niet sprak. Akelig is dat, wanneer de burn-out loert en er geen vangnet is. Zonder werk geen inkomen, niet voor mij, maar ook niet voor de mensen om me heen. De muur kwam snoeihard op me af, maar remmen kon ik niet. Tandjes bijten tot ze kraken dus. Nog een geluk dat ik kan rekenen op een partner die me door dik en dun steunt, en die me telkens weer rechtop trekt. Die me blijft vertellen dat mijn overtuiging en gedrevenheid mijn sterktes zijn, en niet mijn zwaktes. Dat fouten maken mag, zolang ik er maar van leer. En dat het goed komt, ook al lijkt het soms van niet. Ondernemen is nu eenmaal vallen en weer opstaan. Nog eens proberen. En dat vele keren na elkaar!
Ondernemen is als leren fietsen. Je gaat een paar keer stevig onderuit en dat is helemaal oké, zolang er iemand is die je weer recht helpt, je desnoods heel even vasthoudt en je richting geeft. En vooral niet zegt dat fietsen niets voor jou is, dat je dat maar beter laat. Want fietsen leren we uiteindelijk allemaal, de ene al ietsje sneller dan de ander. Van proberen kun je leren, dat doen kinderen allemaal. Goed kijken naar de acrobaten om je heen, zonder handen en op één wiel. Om dan te vragen hoe dat moet, om mee te kunnen doen.
Leren ondernemen kun je niet alleen, en met dat inzicht kwam voor mij het keerpunt. Een missie in het hart van Dublin, een pintje op café met start-upvrienden en mijn partner aan mijn zij. Doorgaan moet je, zeiden ze, want wij zijn even knettergek, begeesterd maar ook eenzaam. We weten dat je een van ons bent. We hebben iemand nodig die voor ons strijdt, daar waar wij niet (willen) komen. We geloven in je en we appreciëren jouw geloof in ons. We weten dat je afziet, maar zeg ons wat je nodig hebt en wij staan klaar! Want ondernemers zorgen voor elkaar.
Sindsdien luister ik vaker naar al die mensen om me heen, naar wat ze nodig hebben, maar ook naar hun verhalen. Ik vertel zelf ook meer over de minder mooie kanten. Dus, beste ondernemers, wees niet bang. Kijk onbevreesd naar de wereld en neem die uitgestrekte handen aan.
Vertel en luister, leer en help en blijf vooral niet in een hoekje zitten. Kies de fiets die het best bij je past, zoek wat inspiratie en een paar supporters, en blijf er vooral voor gaan. Je zult zien: er komt een dag dat het veel beter gaat! Als ik het kan, kan jij het ook en samen kunnen we de wereld aan.
De auteur is CEO van Startups.be en co-CEO van het European Startup Network.
KAREN BOERS
Filantropie is mooi, maar met goede bedoelingen betaal je de rekeningen niet.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier