Le Petit Zinc

Een Antwerpse bistro pur sang met smakelijke keuken.

Brussel is een internationale grootstad. Je kan er formeel tafelen in eethuizen waar het personeel de klant met respect benadert (Villa Lorraine, Ecailler du Palais Royal, La Truffe Noire). Antwerpen, de stad die door haar burgers graag de ‘metropool’ wordt genoemd, biedt die keuze niet. Een diplomaat die hier op hoog niveau discreet wil tafelen, is verplicht om Antwerpen te verlaten en zijn heil te zoeken in Brasschaat, waar Kasteel Withof (Bredabaan 906, tel. 03 670 02 20) alles in huis heeft om ambassadeurs, ministers en staatshoofden een waardig onthaal te verschaffen. De horeca toont duidelijk dat Antwerpen een handelsstad is en dat Brussel een stad van functionarissen is.

In de twee beste restaurants uit het Antwerpse centrum gaat het er uitzonderlijk informeel aan toe. Het zijn luxueuze bistrots, waar de bazen een sterke persoonlijkheid hebben en erin slagen om de brutaalste havenbaronnen ad rem van een gepast antwoord te voorzien. Kampioen sinds jaren is Johan Segers van ‘t Fornuis (Reyndersstraat 24, tel. 03 233 62 70). De kok met indrukwekkend postuur gooide jaren geleden de spijskaart buiten en laat de captains of industry gewillig uit zijn hand eten. De zware jongens geven hem carte blanche. Over de prijs wordt niet gesproken: op dit niveau kijkt niemand op een euro meer of minder. ‘t Fornuis biedt een zuivere marktkeuken met evenwichtige, relatief eenvoudige bereidingen.

Een andere Antwerpse sinjeur, die er ook niet voor terugdeinst om zeer veeleisende klanten en opgeschoten lefgozers op hun plaats te zetten, is Philippe Grootaert van Le Petit Zinc. Deze Franse bistro pur sang is er voor mensen met geld, die zin hebben in vermaak en in gespierde, klassiek geïnspireerde smaakbommen (salade van eendenmagen met linzen, confit van lamsschouder, terrine van ganzenlever en varkenspoot, ribstuk van speenvarken).

Le Petit Zinc is een sfeervolle bistrot, warm gedecoreerd met zilverwerk en porselein. Er is een lange gastentafel, voor grote gezelschappen of om bij elkaar aan te schuiven. Wilt u een tête-à-tête, dan zijn er kleine tafels en bevindt zich achter de keuken een intiem eetkamertje. De eetzaal van Le Petit Zinc is het domein van Philip Daelemans. Hij is een non-conformistische maître d’hôtel, die bretellen draagt en zijn klanten met Antwerpse humor benadert. Hij is ook een non-conformistische sommelier, die zijn voorraad wijnen bewaart in een toren van voor de toog opgestapelde kisten.

In Le Petit Zinc gaat het er spontaan aan toe: wat de pot schaft, vermeldt een leien bord boven de toog. Een terugkomend succesnummer is de ‘poulet patte noire des Landes’, opgevuld met olijven of truffel, in de zaal versneden en in drie gangen opgediend, met witlof en ganzenlever of ander garnituur (60 euro voor twee).

KAART

LE PETIT ZINC Veemarkt 9 2000 Antwerpen tel. 03 213 19 08

Zaterdag en zondag gesloten. Lunch: 20 euro.

Kader: nostalgische Franse bistrot met uitzicht op de keuken.

Onthaal en bediening: ad rem.

Keuken: veredelde rustieke gerechten.

De beoordeling gaat van

1 tot 5 sterretjes.

1 = negatief

2 = redelijk

3 = positief

4 = aanbevelenswaard

5 = uitmuntend

****

GEPROEFD

In Le Petit Zinc proefden wij van het ‘menu Philippe’ (64 euro). Bij alaskakrab met gebruinde boter kregen we een glaasje geurige krabbouillon met groenten. Een romige risotto van arboriorijst, kippenbouillon en olijfolie was vergezeld van prachtige asperges uit Pertuis. Bij het blanke en vaste vlees van in zoutkorst in de oven gebakken tarbot verscheen een gewelde botersaus met witte weidechampignons. Om af te sluiten, was er een rijk aanbod geraffineerde kazen.

Het glas werd gevuld met een voortreffelijke Saint Véran, Poncetys 2003, een frisse karakterwijn voor een mooie prijs (29 euro).

Pieter van Doveren