Le Gourmandin

Fijnkost in de Brusselse Hoogstraat: daarvoor moet u bij Bernard Van Hauw in Le Gourmandin zijn.

Al dertien jaar probeert de eigenzinnige kok Bernard Van Hauw met fijnkost tegen aantrekkelijke prijzen lekkerbekken te overhalen om naar de Brusselse Hoogstraat te komen.

De jongste tijd is het tij gunstig, want de volkse Hoogstraat is aan het veranderen. Cafés met landlopers en dronkelappen en goedkope kledingwinkels verdwijnen om plaats te maken voor modieuze decoratieboetieks en trendy restaurants. Echt in orde is het er nog niet, want autokraak is er dagelijkse kost. En omdat het bovendien moeilijk is om een vrije parkeerplaats te vinden, dachten wij slim te zijn: onder het plein naast het justitiepaleis bevindt zich een pracht van een nieuwe parking. Als u daar de auto parkeert en met de recent gebouwde voetgangerslift naar de benedenstad afdaalt, hoeft u nog maar het pleintje over, om achter de hoek van de Hoogstraat Le Gourmandin binnen te gaan. Helaas, ons plan mislukte omdat de riante Poelaertparking om 22 uur sluit. Wat een onvriendelijk besluit.

Wij kwamen met vertraging aan in Le Gourmandin, maar er waren nog genoeg tafels vrij. Bernard Van Hauw werd voor zijn kookkunst al meermaals gelauwerd (hij was in 1994 finalist in de wedstrijd Prosper Montagné) en toch zit zijn gastronomische bistro niet vol. De inrichting van de voormalige Marollenslagerij uit 1855 is er alleen maar knusser op geworden: daar kan het niet aan liggen. Of is de terughoudendheid van Bernard Van Hauw een belemmering? Als je zo introvert bent als deze kok en nooit met de bezoekers communiceert, installeer je je best niet in een kleine bistro met open keuken.

Wij hadden Bernard Van Hauw al eerder meegemaakt en concentreerden ons op het eten en de nostalgisch-gezellige omgeving. Ontvangst en bediening zijn in handen van een vriendelijke zaalmeester, die veel moeite heeft met de Nederlandse taal. Op zijn aanraden ging de kurk van een bourgogne 2000 van Philippe Charlopin, een aantrekkelijke witte, die als ‘wijn van de maand’ voor 29 euro wordt verkocht. Le Gourmandin heeft een conservatieve wijnkaart met uitsluitend Franse wijnen. Er is een beknopte spijskaart met delicatessen als: langoustines met morieljeboter en pasta van brickdeeg (14 euro) en jonge duif met venkel en gebakken aubergines (20 euro).

Wij lieten de spijskaart ongemoeid en kozen het ‘Menu van de Chef’ (35 euro), dat op een leien muurbord is geafficheerd. Het voorgerecht was een bereiding van rauw gemarineerde jonge tarbot met krullen ganzenlever, kruidenboeket en een frisse dressing: wij waren verrukt! Als hoofdgerecht kwam open ravioli met royale stukken, perfect gegaarde kreeft, gestoofde groenten, een lapje al dente deeg en een lichte saus met parfum van morieljes. Om je vingers bij af te likken, zo lekker! Om af te sluiten, was er een feestelijke laagjestaart van biscuit dacquois met amandelen en aalbessenmousse met een krokantje van nougat uit Montélimar.

Wij aten in Le Gourmandin smakelijke, feestelijk gepresenteerde en royaal geserveerde delicatessen voor een licht verteerbare prijs. Vreemd dat de zaak niet dagelijks vol zit!

Pieter van Doveren