Le Chêne Madame

Pieter van Doveren

09-02-2006, 00:00 Bijgewerkt op: 20-07-2022, 07:50

Yves Weickmann bezit een vloot van veertien eethuizen in het Luikse. Zijn jongste coup de foudre: Le Chêne Madame.

De Luikse horeca doet de ‘vurige stad’ al eeuwenlang gloeien. In Luik vind je niet alleen een rijke keuze aan eethuizen, maar ook een resem smakelijke lokale specialiteiten (Luikse salade, ‘escaveche’ van zoetwatervis, kalfsniertjes op zijn Luiks, ‘boulets à la sauce lapin’, Luikse koffie, Luikse wafels…). De Luikse horecascène werd een kwarteeuw lang gedomineerd door Robert Lesenne. De superrestaurateur opende via weinig doorzichtige constructies aan de lopende band restaurants, die ook weer verdwenen en meermaals een financiële put achterlieten. Vroeger ging je in Luik bij Lesenne eten, vandaag schuift het publiek aan bij Weickmann. Deze handige horecaondernemer heeft vandaag een vloot van veertien eethuizen onder zijn vleugels, onder meer succesvolle restaurants als Chez Max en L’Héliport.

Yves Weickmann deed als veertienjarige leerling aan de Luikse koksschool in het weekend stage in Le Chêne Madame. Het restaurant beleefde zijn gloriedagen en de jonge Yves kon het goed vinden met eigenaar Marcel Tilkin, die zijn mentor werd. Door zijn tussenkomst kreeg Yves Weickmann een plaatsje in de beste restaurants (Château de Fraineux, Taillevent, Marc Veyrat, Ducasse) en werd bevriend met Roger Souvereyns van het Scholteshof, voor wie hij tot op de dag van vandaag de grootste bewondering heeft.

In 2005 wezen Marcel en Marie-Louise Tilkin hem aan als hun wettige erfgenaam en overhandigden hem de sleutels. Met de komst van Yves Weickmann werd de eetzaal heringericht.

Wij kwamen ‘s avonds, waren onder de indruk van het formaat van de villa en de setting in de Franse tuin. Wij werden stijlvol ontvangen en dronken een glaasje bij het houtvuur in de ruime salon en bar met de chesterfields en fauteuils bekleed met genageld leder. De eetzaal is sfeervol en van een indrukwekkend formaat. Luxe en comfort zijn duidelijk troef in Le Chêne Madame.

Wij kozen ‘Le Menu des Champs’ (50 euro) en namen daar het wijnarrangement bij (30 euro). Bij een honger scherpend glaasje Pink Flamingo, vin des Sables 2004 uit de Camargue kwamen hapjes van stokvis, een selder- en truffelsoepje en rode poon met gewelde botersaus en pompoen. Voorgerecht was gekonfijte ganzenlever, een beetje braaf gekruid en nogal compact van textuur, opgediend met puree van sjalotjes en compote van ui met sinaasappel. Zeetongfilets uit de boter, vergezeld van schorseneren met truffel en gebrand brood schonken tevredenheid. Ook het prachtige vlees van rosé gebraden kalf met gevogeltesaus en fijne groenten en, in het glas, een Crozes-Hermitage, domaine du Colombie 2004, wisten te verrukken. Minder spectaculair vonden wij het nagerecht: gebakken fruit met vanillestok, sorbet van witte port en brickdeeg, geserveerd met een glaasje port Rozés White Reserve.