Le Château du Mylord

Luxe en lust in het aristocratische landhuis van een kolonel.

Ons land telt een aantal uiterst comfortabele eethuizen, waar de bezoeker in een opulent decor stijlvol op niveau wordt verwend. Voorbeelden van zulke oases van luxe en lust zijn onder meer Clos St. Denis (Kortessem), Kasteel Withof (Brasschaat), ‘t Convent (Reninge) en de Waterhoeve (Merendree). Een uitzonderlijk adres dat in dit lijstje niet mag ontbreken, is Le Château du Mylord.

Dit klassiek geïnspireerde klasserestaurant ligt verborgen in het heuvelland bij Ellezelles. Plaats van gebeuren is een oud, aristocratisch landhuis omgeven door een onderhouden landschapspark met eeuwenoude bomen en een grasveld met standbeelden. Het burgerkasteeltje werd in 1861 gebouwd door kolonel Gubbins of Kilfrusch, die ter plaatse Mylord werd genoemd. In 1981 kocht Jean-Baptiste Thomaes het domein en verbouwde het landhuis tot een gerieflijk restaurant. Later stapten ook zijn broers Christophe en Vincent in de zaak. Christophe is een koopvaardijofficier die zich omschoolde tot chef-patissier. Vincent nam de bediening en het kelderbeheer op zich. Hij maakte onlangs plaats voor de West-Vlaming Bart Lamon. Deze gedreven wijnkeldermeester verstaat de kunst om bezoekers in een mum van tijd op hun gemak te stellen. De jonge sommelier schenkt vertrouwen, waardoor de meeste mensen hem blindelings volgen in zijn suggesties. Lamon en Lisbeth Sadoigne, de echtgenote van Jean-Baptiste Thomaes, vormen het gezicht van het restaurant.

Wij kwamen op een dinsdagavond, werden aan de deur als een president onthaald door het voltallige zaalpersoneel en werden voorgeleid naar het terras bij de rozentuin, waar het aperitief werd geschonken. Eten deden wij in de Gubbinszaal, waar wij vaststelden dat de meeste tafels in de loop van de avond werden bezet door elegant geklede Vlamingen. Het weelderige decor is opgebouwd uit eiken lambriseringen, marmeren schouwen, geboende parketvloeren, Chippendalemeubilair en Muranokroonluchters. Ondanks al deze pracht en praal gaat het er in Le Château du Mylord niet stijf aan toe. Dat komt omdat het personeel spontaan vriendelijk is en omdat er in dit huis van vertrouwen goede sferen hangen. Goedkoop is Le Château du Mylord niet. Dat kan ook niet, want om op niveau te werken, heb je veel personeel in zaal en keuken nodig.

Jean-Baptiste Thomaes heeft gekozen voor een bewerkelijke keuken, gebaseerd op dure ingrediënten. Het niveau wordt geïllustreerd door de rijk gevulde wijnkelder (meer dan 25.000 flessen), de collectie flessen uit de whiskykast, het aanbod op de kaastrolley (waar vind je nog zo’n ruime keuze) en de aan tafel voorgereden wagen met twee verdiepingen huisbereide nagerechten. Vier op de vijf tafels kiezen voor een van de menuformules, wat de sommelier de mogelijkheid geeft om te toveren met wijn. In de week is het Menu Confiance (vier gangen, 75 euro all-in) geliefd. In het weekend kiezen de gasten vooral voor het Gastronomisch Degustatiemenu (zes gangen, 95 euro of 145 euro met wijnen). Wij genoten van deze feestelijke maaltijd en het interessante wijnaanbod, dat erin slaagde om het eten op te tillen.

Pieter van Doveren