Laat De Wever geen Dewinter worden

N-VA-voorzitter Bart De Wever moet in het water springen. Indien hij dat niet doet, mag hij naast Filip Dewinter van het Vlaams Belang plaatsnemen. En met hem langs de zijlijn staan roepen zonder iets te realiseren.

De voorzitter van de democratische Vlaamse nationalisten zei ooit niet in hetzelfde bedje ziek te willen zijn dan zijn extreemrechtse nationalistische overburen. De Wever heeft de gelegenheid om die woorden in daden om te zetten. Om België te helpen hervormen.

Natuurlijk zal het vergelijk voor hem niet ver genoeg gaan en voor de Franstaligen te ver. Maar een compromis heet niet per definitie ‘vies’ te zijn. Goed politiek bedrijven, veronderstelt het kunnen sluiten van akkoorden.

Zou het kunnen dat N-VA en PS niet vies zijn van verkiezingen gezien de opiniepeilingen hen opnieuw winst voorspiegelen? Dat het algemeen belang niet gediend is met een nieuwe federale stembusslag maakt allicht weinig indruk om hen ervan te weerhouden naar de kiezer te stappen.

Laat ze dat toch maar niet doen. Een volstrekte meerderheid in de eigen gemeenschap zit er niet in. Mocht het onwaarschijnlijke zich toch voordoen, zal de winnaar in elk geval met de overkant moeten overeenkomen.

Hoe dan ook, in de roman fleuve over de Belgische staatshervorming zitten we opnieuw even in het oog van de storm. Een werkgroep op hoog niveau bekijkt de financieringswet. Ongelooflijk na al die publieke verwijten tussen N-VA en PS, zeggen sommigen. Ze vergeten dat dit verbaal geweld deel uitmaakt van het politiek bedrijven. Het maakt deel uit van het elkaar besnuffelen.

Natuurlijk zitten de antagonisten N-VA en PS elkaar duchtig in de haren. Wie had iets anders verwacht? Maar zonder hen komt er geen federale regering. Ze zijn incontournable. Zelfs in andere constellaties zoals met de liberalen. Let wel, de nieuwe generatie machthebbers bij de Open Vld staat niet te springen voor regeringsdeelname en met de intern ruziemakende MR valt geen land te bezeilen.

Vlaamse nationalisten en Franstalige socialisten tasten voortdurend af hoe ver ze te ver kunnen gaan. De N-VA ging over die grens door alleen met de PS te willen onderhandelen en daardoor de vijf andere partijen rond de tafel als nitwits te behandelen. De PS overschreed de lijn met haar eis om jaarlijks 500 miljoen nieuw geld naar Brussel te sluizen vooraleer de financieringswet onder de loep te nemen.

Goed, gedane zaken nemen geen keer. De standpunten geraken in nanovaart dichter bij elkaar. Er ligt heel wat op tafel. Laat ons hopen dat de onderhandelaars zich niet als tapijtverkopers gedragen en met een coherente en toekomstgerichte oplossing voor de dag komen. Daarvoor moeten De Wever en co zich eerst volop en ondubbelzinnig in de onderhandelingen smijten. Het is tijd.