La Petite Fugue

Naamse prijsbreker ondergaat verrassende metamorfose.

Wil je als lekkerbek waar voor je geld, dan ga je het best aan tafel in Wallonië, waar de restaurantprijzen een stuk lager liggen.

La Petite Fugue is zo’n bekende Waalse prijsbreker. Het restaurant werd recent, bij het Grote Gastronomische Referendum van Weekend Knack, verkozen tot ‘restaurant met de beste prijs-kwaliteitverhouding’.

La Petite Fugue is te vinden in een zeventiende-eeuwse pastoorswoning in het historische centrum van Namen. Het Museum Felicien Rops, de Saint-Loupkerk en de autovrije winkelstraten liggen in de buurt. Na twintig jaar waren de eetvertrekken stoffig geworden en was het tijd voor een radicale opknapbeurt. In maart maakten de kroonluchters aan de oude plafonds en de sombere kleuren plaats voor een hedendaagse inrichting met vlakken in actuele kleuren als chocoladebruin en vermiljoenrood, met bijpassende moderne schilderijen van de Naamse schilder Patrick Quinot. Moderne stoeltjes met armleuningen, in donkerbruin gelakte houten tafelbladen, moderne muziek en een sfeerverlichting die permanent van kleur verandert, maken dat het in de vernieuwde La Petite Fugue opnieuw prettig toeven is.

Chef-kok en eigenaar is Pascal Pirlot. Hij kent zijn vak en z’n smakelijke gerechten zijn veelal gebaseerd op verse lokale seizoensproducten. In de eetzaal staat vriendin San-drine. Deze voormalige schoonheidsspecialiste ontvangt en bedient met pit en vrouwelijke charme. De spijskaart is beknopt en vermeldt smakelijke gerechten die je ook in de populaire menu’s terugvindt. Grote trekpleister is het Menu Plaisir, met keuze uit vier voorgerechten, drie hoofdgerechten en drie nagerechten. Het Menu Plaisir kost ‘s avonds en in het weekend 35 euro. Kom je lunchen op een weekdag, dan serveren ze hier voor de bodemprijs van 25 euro een enigszins afgeslankte versie van dit menu.

Een andere belangrijke trekpleister is de indrukwekkende wijnkaart. De 600 referenties bieden een ruime keuze in alle prijsklassen. Vooral de Bordeauxstreek is goed vertegenwoordigd. Heel wat grote wijnen werden in de goede periode aangeschaft en worden in La Petite Fugue verkocht tegen uiterst redelijke prijzen (een Château Latour ’86 voor 260 euro is een koopje).

Wij opteerden voor het Menu Plaisir (35 euro) en kozen verschillende voor-, hoofd- en nagerechten. Bij een flinterdun gesneden carpaccio van rundvlees kwamen blokjes ganzenlever, bolletjes mozzarella, schilfers Parmezaanse kaas en olijfolie gemengd met pesto. Mijn tafelgenoot kreeg een Provençaalse pizza met gegrilde sardines en gepeperde olijfolie. Beide bereidingen hadden smaak en waren verzorgd. Als tussendoortje was er een frisse sorbet van ananas. Het sappig gebraden vlees van kwartel had Pascal Pirlot gevuld met zwezerik. Het werd opgediend met schuim van cichorei, een kruidige braadjus en een smakelijke ragout van erwten, asperges en morieljes. Een zomerse tartaar van tonijn was aangemaakt zoals rundtartaar, gekruid met verse harissa in plaats van mosterd en vergezeld door icebergsalade en op smaak gebracht met Japanse azijn. Op aanraden van Sandrine lieten we het glas vullen met een Château Petit Renouil 2003, M. Ponty (33 euro). Met deze modern gemaakte wijn uit Fronsac werden wij goede vrienden. Deze smakelijke maaltijd werd afgesloten met twee zomerse nagerechten: ijsmacarons met kokosnoot en kokosijs en een exotische fruitsalade met het parfum van vanille en limoen en een coulis van mango.

Pieter van Doveren