La Ciboulette

Wie op zoek is naar een landelijke keuken met boeiend wijnadvies moet naar Wallonië.

Al twintig jaar bestaat het restaurant La Ciboulette. Het ligt in Chokier, bij Flémalle. De ene Maasoever wordt er ingenomen door de kerk en enkele oude, grijze mosanehuizen. Aan de andere oever beklemtonen de rechthoekige fabriekshallen van Cockerill Sambre de horizon.

Restaurant la Ciboulette is te vinden in een van die oude, grijze, deftige huizen. Wij waren er vroeg, die avond. Via de eetvertrekken liepen we naar het achterhuis en de bar, waar de vloer lag bezaaid met kinderspeelgoed en waar enkele plakkers, onder het genot van het zoveelste glas, nog zaten na te genieten van de lunch. Eigenares en chef-kok Irène Robin was er voor de gezelligheid bij komen zitten. Zij baat La Ciboulette uit met haar zoon Michel Delrée. In La Ciboulette hangt een familiale en losse sfeer. Dat heeft voor- en nadelen: het gaat er plezierig aan toe, maar soms wordt ook wel eens vergeten om de wasmand met vuile handdoeken vanuit de wc naar de wasmachine te brengen.

In de bar en de eetvertrekken zet Michel Delrée de toon. Hij studeerde landbouwkunde, maar raakte zo in de ban van de wijnen dat hij in 1999 de titel van ‘Eerste Wijnkeldermeester van België’ behaalde. Een man met zo’n passie en kennis van zaken geef je beter de vrije hand. Dan proef je bijzondere wijnen, die behendig worden gecombineerd met de geserveerde gerechten.

Wij schreven ons in voor het prestigemenu ‘repas gourmet’ (69 euro) met wijnbegeleiding (31 euro). Om ons in verwarring te brengen, was er als aperitief een glas Vouvray, Domaine Margalleau, een demi-sec met verloren suiker uit 1985. Deze monocépage chenin bood rabarber, een vleugje rook en een mooie minerale frisheid in de mond.

Van de bar ging het naar een eetzaaltje met bewerkte plafonds, marmeren schouw en luchter van Murano-glas. Er kwamen landelijke hapjes, zoals wildpastei met pruimen en gevogelteconsommé. Het glas werd gevuld met een hongerscherpende Vino Verde, Al Varinho Muros Antigos 2002. Het eerste gerecht was een smakelijke combinatie van carpaccio van sint-jakobsschelpdieren met olijfolie en roze peper, gebakken eendenlever uit de streek en mousse van cantharellen (23 euro). Daarbij schonk Michel Delrée een eerlijke, vettige Siciliaanse In Sollia 2000. Er kwam zeeforel met emulsie van groene thee en gebakken spinazie (23 euro): het gerecht had smaak maar de presentatie was weinig elegant! Ook het volgende gerecht schoot tekort qua presentatie, maar was wel smakelijk: krokant gebakken kalfszwezerik met cantharellen, peultjes en gebakken aardappelen. Deze keer kwam er van onder de kurk een Domaine de l’Oratoire St. Martin, Haut-Coustias Cairanne, een mooie, mondvullende wijn met de smaak van rijp fruit en met fijne tannine, afkomstig van de grenachedruif. De maaltijd werd afgesloten met een keuze aan nagerechten en met zorg gerijpte kazen.

La Ciboulette wordt tijdens de lunch vooral bezocht door Waalse captains of industry. In het weekend komen de gastronomen voor het smakelijke Belgische eten, de interessante wijnsuggesties en de familiale sfeer.

Pieter van Doveren