La Belle Maraichère

La Belle Maraichère serveert al een kwarteeuw royale bereidingen uit de traditionele Belgische burgerkeuken.

Voor de oorlog was er op het Brusselse Sint-Katelijneplein een drukke levensmiddelenmarkt. In de cafés rond het volkse plein dronken handelaren koffie met een witteke. Ook La Belle Maraichère was oorspronkelijk een marktkramerscafé. De broers De Vreker namen de zaak over in 1973. Freddy De Vreker was voorheen chefkok in Mon Manège à Toi (Sint-Lambrechts-Woluwe), Eddy De Vreker was sous-chef in het toentertijd vermaarde hotel-restaurant Westburry. La Belle Maraichère groeide onder hun leiding uit tot een goed gereputeerde Belgische brasserie, die in 1982 een Michelin-ster kreeg en deze tien jaar wist te behouden. De Guide Hachette noemde La Belle Maraichère zelfs “het beste restaurant van de vismarkt”.

La Belle Maraichère is een familiebedrijf. De leiding van de keuken is tegenwoordig in handen van Serge, de zoon van Freddy. De broers zelf verdelen hun tijd tussen de keuken en de eetzaal.

De spijskaart verzamelt traditionele Belgische bereidingen. Populaire evergreens zijn: terrine van rog en krab met een groene saus (420 frank), garnaalkroketten (450 frank), vispannetje met schaal- en schelpdieren (675 frank), vissoep met rouille (420 frank), fricassee van kreeft met fijne groenten (850 frank), gevulde zeetong (950 frank), waterzooi van drie vissen (850 frank) en tarbotmoot van de grill met mosterdsaus (1400 frank).

Wij proefden van het verjaardagsmenu, dat van 25 september tot 6 oktober op de affiche staat en 2750 frank kost, wijnen inbegrepen. Om in de stemming te komen was er een glaasje champagne Perrier-Jouet en een garnaalkroketje dat van onberispelijke kwaliteit was. Bij een fris glaasje pittige Pouilly Fumé, château de Tracy ’96, kwam vers gekookte kreeft, opgediend met smakelijk gekruide salade. Gebakken snoekbaars volgde en kreeg als gezelschap een plakkerige reductiesaus van rode Sancerrewijn, kalfsfonds en boter. Er werd even uitgerust bij een sorbet van champagne rosé, die – gelukkig – niet te zoet was. Het hoofdgerecht bestond uit gebraiseerde tarbot, een ouderwetse saus van noilly prat en room en een onvervalste toef pomme duchesse (opgespoten aardappelpuree vermengd met eierdooiers en boter). Om waardig af te sluiten was er een bord vol in huis gemaakt gebak, soufflé en mousses, waarbij een glaasje likoreuze “B” de Botrytis ’89 uit Barsac werd geschonken. Koffie en mignardises (snoepgoed) vertelden dat het royale verjaardagsfeest voorbij was.

PIETER VAN DOVEREN