Kunstige smaak

In restaurant-kunstgalerie Montevideo kookt autodidact Henri Kleinblatt met overgave en fantasie.

Drie keer al hadden wij voor de deur gestaan van het Antwerpse restaurant Montevideo. De lege tafels deden ons telkens afdruipen. Maar bij de vierde poging zetten we toch de stap : we gingen het nagenoeg onbevolkte restaurant binnen en werden ontvangen door Annie Gentils. Die bleek in ieder geval haar familienaam waardig.

Montevideo, een restaurant annex kunstgalerie, is te vinden tussen Londenbrug en Willemsdok, waar het voormalige politiekantoor met grote middelen werd gerenoveerd. Wij parkeerden de auto voor het restaurant en namen via de zijdeur een kijkje op de eerste verdieping van de kunstgalerie. Op het eerste gezicht konden wij daar geen kunst ontdekken. Hoe dom : Cécile Bart, de artieste die exposeerde, richt ruimtes in door gordijnstof op de muren te kleven.

Boven de galerie bevindt zich een refterachtige zaal met enkele tafeltjes en een open keuken. Men kan er terecht voor dagschotels, bistrogerechten en salades. Behalve de koks bevond zich evenwel niemand in de ruimte. Wij kozen dan maar een plaatsje op het gelijkvloers, waar zich een moderne en elegante eetzaal bevindt die uitgeeft op een Franse binnentuin. De stoelen zijn van Philippe Starck en aan de muur hangt kunst van Vic Gentils vader van Annie , Luc Deleu en Filip Francis.

Van de zomerkaart bestelden wij een samengestelde salade en kabeljauw, maar die was op. Dus kozen we voor tong met kreukels in saffraansaus (850 frank). De knabbelhapjes bij het aperitief bleken al eerder op tafel geweest. Gelukkig bracht het voorgerecht meer voldoening : autodidact Henri Kleinblatt stelde een gemengde salade samen uit artisjok, gemarineerde zalm, garnalen, paprika, wilde asperges en als garnituuur krokant gedroogde tomatenschillen. De filets van zeetong die volgden, waren vers en kunstig geschikt rond spinazie. De voormalige diamantair had van het gerecht een surrealistisch kunstwerk gemaakt door de graat rechtop in de spinazie te plaatsen. In het glas kwam de huiswijn : een eerlijke, dorstlessende, witte château Roque-Peyre Montravel, mc ’95 (600 frank de fles). Na de maaltijd kwam de chef naar beneden. In een te grote keukenschort groette hij de klanten en dronk vervolgens een glaasje met de pianist, die op zomerse vrijdagavonden van de partij is.

In ieder geval hadden de afwezigen ongelijk : Montevideo is ontegensprekelijk een van de betere eethuizen van ‘t Eilandje.

PIETER VAN DOVEREN

Annie Gentils en Henri Kleinblatt Combineren hun kunstgalerie met een fijnkostrestaurant en een bistro.