Koud bad

Het gastronomische restaurant Saint-Jean-des-Bois, dat deel uitmaakt van het kuuroordcentrum Château de Limelette, opende recentelijk opnieuw zijn deuren voor het publiek.

Aan een prachtige omgeving ontbreekt het dit restaurant alvast niet. Om Saint-Jean-des-Bois te bereiken, moet je langs kronkelweggetjes in de beboste heuvels tussen Waver en Ottignies, afslag Limelette. Het riante Château de Limelette, waarin zich behalve het vernieuwde restaurant ook het stijlvolle “Resort Hotel” situeert, ligt verscholen tussen het groen en werd in 1874 gebouwd in Anglo-Normandische stijl als privé-woning voor een adellijke heer. Het kasteel telt 78 comfortabele hotelkamers, biedt uitgebreide seminariefaciliteiten en kan prat gaan op het grootste centrum voor balneotherapie van België met onder andere een zwembad met onderwaterjetstreams, sauna, jacuzzi, bubbelbad, hydrojet, ademhalingscocoon, cardiofitness en trainingzaal. Wie in badjas wil dineren, kan terecht in het “Thalgo Light Restaurant”.

“Saint-Jean-des-Bois” zelf, door de uitbaters omschreven als “het gastronomische rustpunt in een romantisch kader van grote klasse, waar de keuken perfect harmonieert met de groene omgeving”, is volledig genoveerd en opende onlangs opnieuw zijn deuren voor het publiek. Dat stond te lezen in een aankondiging waarin de nieuwe keuken en de kwaliteiten van de twee chefs, Jean-Luc Pillot en Stéphane Bacquet, uitvoerig worden geroemd. Beiden waren geruime tijd eerste en tweede kok bij Nicolas Lefevere in het sterrenrestaurant “La Bergerie” (Lives-sur-Meuse). Een omschrijving die nieuwsgierigheid opwekte.

Wij kozen een plaatsje in het knus verwarmde tuinpaviljoen. Een keurige ober serveerde de voorgerechten: een vormtaartje met de naam “taboulé aux fruits de mer et poissons fins” (575 frank) en een “trio de Saint-Jacques grillées aux girolles, beurre de truffes” (850 frank). Dit laatste bestond uit drie magere stukjes zalm, zeetong en zeebaars en één klein jakobschelpdier. De “girolles” waren geen dooierzwammen en de truffelboter was gemaakt zonder truffel. Als hoofdgerecht was er de keuze uit: zeetong vergezeld van witloof, sponzig geweekt eekhoorntjesbrood en een ouderwetse mousse van selder (995 frank) en trio van zeetongfilets met dooierszwammen en spruitjestaartje (785 frank). Helaas ontbraken de wilde paddestoelen. Na een opmerking daaromtrent kregen we dan toch een kommetje met dooierzwammen. Om af te sluiten was er “croquant au chocolat”, helaas ook een niet echt geslaagd nagerecht. De verwachtingen waren hoog; wij stapten eerder ontgoocheld naar buiten.

PIETER VAN DOVEREN