KORAN EN ROMEINEN

SPIEGEL VAN MIDDELMATIGHEID.

De Congo/Zaïre-experts zijn “het zuiden” kwijt: de leerling-tovenaars zien nu hun zwarte leerling-tovenaars vuurtjes stoken die Congo terugslaan naar 1960. Maar dan zonder de beheersbare schema’s van de Koude Oorlog. Met Kabila in de rol van Lumumba en een Mugabe die zich een reïncarnatie waant van pan-afrikanist Kwame N’krumah.

In de bijzondere BZ-commissie, die zich over de crisis in Congo boog, fietsten de excellenties in brede uitweidingen om de kern heen, met name de vraag: hoe en waarom het zo ver is kunnen komen?

Marc Eyskens (CVP) greep waarachtig naar een citaat uit de koran over “een emir die de hand reikt aan een dienaar wiens hand hij morgen zal afhakken” en er viel ook nog een vergelijking met Romeinse pretoriaanse gardes; historische eruditie, die de boekhouding rond een evacuatie van landgenoten verbloemde. Maar niet kon verhullen dat de Congo-specialisten van politiek België volstrekt in het duister tastten: Congo, the heart of darkness. Met toch één lichtpunt: eensluidend werd deze keer aangedrongen op politieke neutraliteit vanwege België – wat concreet vertaald moet worden als: handen af van deze ratjetoe die ons begrip te boven gaat. Want hoe meer het multiculturalisme te lande opgeld doet, hoe minder men de psyche en de beweegredenen van de elites in Afrika doorziet. Mooie frases over preventieve diplomatie zijn niet meer dan buitelingen in het luchtledige.

Willy Claes (SP), Deryckes voorganger op Buitenlandse Zaken, kon nog hoog van de toren blazen dat beslissingen van Washington en Parijs aangaande Centraal-Afrika ondenkbaar waren zonder ruggenspraak met Brussel. Erik Derycke (SP) doorprikte die luchtbel. Deze BZ-minister maakt zich bij voorbaat zo klein mogelijk als het om Centraal-Afrika gaat – men is geneigd te zuchten: gelukkig maar!

Ach, Belgische Afrika-politiek. Waarom de blinde, dolle Afrika-trein van politiek en media ontspoorde, wordt misschien nog het best geïllustreerd door de grappige klucht of het koekje van eigen deeg dat de machthebbers in Kinshasa serveerden aan verslaggevers van de Belgische media – die ze, nota bene, jarenlang in Brussel naar hartenlust manipuleerden: een plaatselijke krant loofde een bedrag uit aan de Congolees die de afgehakte rechterhand zou inleveren van de RTBf-radiocorrespondent… Grote beroering onder de westerse persgilde! De VRT-verslaggeefster meldde met veel tremolo’s dit “onbegrijpelijke incident”.

Tja, dat niet begrijpen! Daar draait het nu precies om.

ERIK BRUYLAND