“Konnichi wa ! O genki desu ka ?”( “Hallo, hoe gaat het?” in het Japans)

PROFIEL

Wie? Bernard de le Court

Waar? Tokio, Japan

Functie? Directeur van het Japanse filiaal van de Belgische groep PinguinLutosa Foods.

In het buitenland sinds? Bernard de le Court ging in 1986 een eerste keer naar Japan. Inmiddels woont hij er bijna twintig jaar. “Ik kwam min of meer toevallig hier terecht. Ik wilde een paar maanden in China doorbrengen, maar mijn visum werd geweigerd. Dan maar naar Japan, de dichtstbijzijnde bestemming. Ik was meteen weg van het land en wou niet meer terug.”

Vaak in België? Vijf of zes keer per jaar, soms om professionele redenen.

Gezinssituatie? “Ik kwam naar Japan als vrijgezel van 23. Vijftien jaar later ben ik met een Japanse getrouwd. We hebben twee kinderen.”

Contact? bernard.delecourt@lutosa.com

Koelbloedig, zelfs na de tsunami

“Na de aardbeving en de tsunami besloot ik het kantoor in Tokio tijdelijk te sluiten wegens het risico op naschokken en de nucleaire dreiging. Ikzelf en mijn medewerkers verzorgden een minimale dienstverlening van thuis uit. Niet-essentiële verplaatsingen in de stad werden afgeraden. Zoals vele buitenlanders vond ik het beter om Tokio een paar dagen te verlaten – in tegenstelling tot de Japanners zelf. Toen ik vertrok, was het overal erg rustig. De mensen bleven verbazend gedisciplineerd en koelbloedig.”

Tussen de regels lezen

“Japanners zijn niet recht voor de raap. Wat wij open en eerlijk noemen, ervaren zij vaak als grof. Omgekeerd moet je soms tussen de regels lezen om te snappen wat ze bedoelen. Je kunt er soms echt je hoofd over breken.”

Winkelen om drie uur ‘s ochtends

“Wat ik in Japan fantastisch vind, zijn de pakjesdiensten. Je kunt echt alles opsturen of thuis laten leveren – dag en nacht, razendsnel en voor weinig geld. De Japanners sturen elkaar voortdurend pakjes met seizoensvruchten, streekproducten, verse vis of wat dan ook. Tokio is een stad die nooit slaapt. Ontvang je een aangetekende zending terwijl je afwezig bent, dan kun je die om drie uur ‘s ochtends in het postkantoor gaan afhalen. En onderweg kun je nog vlug wat boodschappen doen.”

Geen besparingen op personeel

“In Japan is de relatie tussen een werknemer en zijn baas anders dan in Europa. De band met het bedrijf is hier bijna familiaal. Dat zorgt voor grote gehoorzaamheid, maar vooral voor veel vertrouwen. Als werknemer geniet je hier nauwelijks wettelijke bescherming, maar je krijgt veel respect. Een werkgever zal zijn personeel niet ontslaan om zijn beursnotering op te krikken of omdat er goedkopere alternatieven bestaan. Hetzelfde onder collega’s: ze uiten amper kritiek op elkaar.”

Groot plichtsbesef

“Het plichtsbesef van de Japanners is groter dan we ons kunnen voorstellen. Alles moet perfect zijn. Geen haar op hun hoofd dat eraan denkt om naar huis te gaan als het werk niet af is. Ze zijn niet altijd zo efficiënt als men denkt, maar wel extreem plichtsbewust. Dat is fijn, want iedereen komt zijn beloften na en alles verloopt altijd zoals voorzien. Maar tegelijk zijn Japanners weinig flexibel. Beslissingen worden vaak collectief genomen en komen maar langzaam tot stand. Maar zodra de consensus een feit is, is het alle hens aan dek.”

DOOR CHRISTOPHE CHARLOT

“Na de aardbeving verzorgden we een minimale dienstverlening van thuis uit”