Koning Midas van de Antwerpse horeca

Sinds vorige week is het Antwerpse Zuid een wijnbar rijker. Gitanes heet de nieuwste stek voor hippe vogels. De oprichters zien het als een modern bruin café, maar dan toch vooral door de houten accenten in het interieur. Gitanes is het zoveelste initiatief van Vinko Pepa, de man met een neus voor hypes in de Antwerpse horeca.

Pepa woont al van kindsbeen af in de Scheldestad, maar zoals zijn naam laat vermoeden heeft zijn familie Joegoslavische roots. Het jongste decennium bouwde hij een reputatie op als goudhaantje in de Antwerpse uitgaanswereld. Gemeten aan het aantal etablissementen dat hij opende – twaalf sinds 1998 – lijkt alles hem voor de wind te gaan. Zijn nieuwe wijnbar ligt bijvoorbeeld pal tegenover Bar Italia, de succesvolle en hyperstrakke pizzeria tegenover het Museum van Schone Kunsten. Pepa opende het Italiaanse restaurant in 2000. Het pand naast Gitanes huisvest Canal, een recenter initiatief van Pepa & co.

Hoe groot de impact van de horecakoning is, blijkt uit de massale opkomst bij de opening van zijn nieuwste zaak op het Zuid. Zowat het halve Antwerpse nachtleven was present. Pepa is stilaan een begrip en zijn imperium strekt zich uit over acht verschillende drank- en eetgelegenheden. En hij is niet van plan om het daarbij te laten. Gitanes is het recentste project – al baatte hij eerder in hetzelfde gebouw al het tijdelijke restaurant Myst uit – en enkele maanden geleden opende ook Trato, een traiteur gespecialiseerd in Italiaanse eetwaren. Daarnaast wil Pepa nog dit jaar van start gaan met een grote brasserie in de Lange Koepoortstraat. Voor dat project werkt de ondernemer samen met een Nederlandse groep die in hetzelfde gebouw een hotel zal uitbaten. Het merendeel van zijn activiteiten situeert zich vooralsnog in Antwerpen, al opende Pepa ook al de Cosmo in Boechout en Pastis in Mortsel. Het is wachten eer Pepa zijn succesformule overplant naar andere Belgische steden. “Ik relativeer mijn reputatie,” zegt hij. “Het is moeilijk overleven in de horeca. Op die regel ben ik geen uitzondering, ook al open ik regelmatig een nieuwe zaak.”

De start van het imperium van Pepa ging inderdaad niet over rozen. Er was een portie koppigheid en geluk nodig eer de horecaondernemer zijn huidige formule uitdokterde. Pepa volgde een middelbareschoolopleiding handel en administratie, en verdiende als tiener een centje bij in tearooms en restaurants. Daar kreeg hij de smaak voor de horeca te pakken. “Ik wilde snel een eigen zaak,” blikt hij terug. “Te snel eigenlijk. Mijn eerste eetcafeetje in de Nationalestraat was geen succes. Gelukkig ging ik nooit failliet. Ik vormde de zaak om tot een Mexicaans restaurant, maar ook dat liep niet en begin jaren negentig deed ik het van de hand.”

Achteraf bekeken waren dat slechts vingeroefeningen. Pepa: “Je vraagt je af wat je fout deed en wat je anders moet doen. Uit fouten moet je leren.” Het eerste succes kwam er toen hij in 1998 naast Studio Herman Teirlinck het eetcafé Zeppos opent. De plek houdt het midden tussen een brasserie en een bruine kroeg en vond al snel een clientèle onder het artistieke volkje van de theaterschool. Niet lang erna begon Pepa zijn samenwerking met Jo Peeters van het gelijknamige architectenbureau. Peeters is getrouwd met de nicht van Pepa en zocht toen een uitbater voor de benedenverdieping van zijn kantoorgebouw. Uiteindelijk besloten ze samen Hangar 41 te openen en deden later hetzelfde met Bar Italia, Zürich en Berlin. Ondertussen hebben beide ondernemers hun samenwerking stopgezet en hun activiteiten verdeeld. Zo is Peeters nu eigenaar van Berlin en Hangar 41, terwijl Pepa nog steeds Bar Italia en Zürich in handen heeft. Over de grond van hun scheiding willen ze niet veel kwijt. Over het succes dat ze boekten als horecaondernemers zegt Peeters: “De kracht van onze samenwerking lag erin dat we eerst een gebouw hadden en dan daar het ideale horecaconcept voor bedachten. Dat is makkelijker dan eerst beslissen dat je een pizzeria wil openen en daar dan een geschikte plek voor zoeken.”

Wie een verklaring zoekt voor de expansie van Pepa, moet trouwens rekening houden met de hele familie. Het is niet Vinko alleen, maar de hele Pepaclan die zorgt voor succes. Broer Niko is eigenlijk de operationele patron, terwijl Vinko meer de concepten uitdenkt. De boekhouding en het financiële luik horen dan weer tot de taken van de twee zussen. “Dat is eigenlijk geleidelijk gegroeid,” zegt Pepa. “Ik heb niemand geforceerd om bij mij te komen werken.”

Van de vijftien vennootschappen waarin Vinko Pepa aandelen heeft, sloten er zeven het boekjaar 2005 af met verlies. Bij Horeca Vlaanderen hoopt Bob Vandaele, de lokale voorzitter voor Antwerpen, nochtans dat er meer mensen het voorbeeld volgen van Pepa. “Je ziet veel kleine zaken starten en snel op de fles gaan. Vaak is dat te wijten aan een gebrekkig concept. De kracht van Pepa is dat hij de doordachte keuzes maakt: een hippe zaak op de juiste plaats.”

De veertigjarige Vinko Pepa, niet getrouwd en geen kinderen, glimlacht daarover. Hij gelooft dat iedereen in zijn leven een portie geluk nodig heeft: “Ik doe dit graag en ik heb mijn leergeld betaald, maar uiteindelijk is mijn succes ook een beetje toeval. Ik houd gewoon ook van lekker eten en drinken, al kan ik niet zo goed tegen alcohol.”

Roeland Byl