Kmo’s zonder grenzen

In een veranderende wereldeconomie weeft Aster De Schrijver synergieën tussen Belgische, Franse, Duitse, Sloveense, Chinese, Indiase en Amerikaanse kmo’s van zijn ADS-groep. Een lichte internationale managementstructuur, groeifinanciering via de Nasdaq en strategische acquisities met hefboomeffecten in de groeimarkten van het Verre Oosten vormen de bouwstenen van ADS.

Zijn concept is nog in opbouw, maar de fundamenten zijn gelegd en stevig bevonden door een netwerk van internationale partners. Zij zijn mede-aandeelhouders in dochterbedrijfjes uit Nasdaq-genoteerde houdstermaatschappijen van de ” ADS-group of companies“, geregistreerd op het Britse eiland Man. ADS, met een geconsolideerde omzet van een half miljard Belgische frank in 1995, staat voor Aster De Schrijver (52 j.), president en bezieler van ” a transnational holding company” met ambities om dit jaar naar 1,6 miljard frank omzet te groeien en 3,3 miljard in 1997.

Aster De Schrijver heeft al meer dan tien jaar een neus voor business-opportuniteiten die de groepsactiviteiten in het Verre Oosten versterken. Zo start hij met het Sloveense staatsbedrijf Cinkarna de joint venture Altachem Cinkarna voor toepassingen waarvan de technologie in de Chinese dochteronderneming Altachem Tianjin Ltd. kan worden ingebracht. “Onze politici, kmo- én vakbondsleiders zouden daar eens vaker de polsslag moeten gaan nemen. Men realiseert zich dat ginds een en ander aan het gebeuren is, maar de reële omvang is nog niet doorgedrongen. Ik denk dat men hier pas wakker zal schieten wanneer de kaarten definitief geschud zullen zijn. Wat hoegenaamd geen pleidooi is voor protectionistische reflexen of gezeur over sociale dumping,” zegt De Schrijver. In 1982 trok hij twee maanden door China, India en elk van de Oost-Aziatische landen : “Om de temperatuur te meten. Je kan in Europa gerust je boterham verdienen, maar de groei zit in het Verre Oosten. Het is er ons om te doen in die markten als een volwaardige lokale partner mee te spelen.” Vorige maand dreef hij de participatie van Tianrong Building Material Holdings in de Chinese dochter Tianrong Building Elements Company Ltd. (TBEC) op van 25 % naar 52 %, door een uitgifte van 3,4 miljoen VS-dollar aan aandelen op de Nasdaq. Tianrong Building Material Holdings is de beursgenoteerde koepel voor een aantal met de bouw verwante bedrijven in China en India.

Naast Tianrong ( TNRG-US) zijn er drie andere op de Nasdaq ( bulletin board) genoteerde houdstermaatschappijen waarin de ADS-groep de referentie-aandeelhouder is. Elke holding overkoepelt een SBU of strategische business unit. Er zijn er vier : pre-engineered metaalconstructies en bouwpanelen ; bouwchemie ; hoogtechnologische machines ; geografische informatie- en aanverwante systemen (zie schema : ADS-groep). Vroegere participaties in uiteenlopende bedrijfjes via PCO AG in Zwitserland en Dulcetdale, Ierland heeft De Schrijver midden vorig jaar op de New Yorkse groeibeurs in vier beursschelpen ondergebracht. Lege beursschelpen genieten niet altijd de beste reputatie, maar het voordeel van zo’n merger met een publieke beursschelp is dat men aanslepende en dure procedures voor een beursgang vermijdt.

AANDELEN ALS BRANDSTOF.

Zegt De Schrijver : “In de nebuleuse die we tot nu hadden, schept een introductie op de Nasdaq een meer ordentelijke structuur, maar het is natuurlijk vooral een vehikel voor groeifinanciering en nieuwe bedrijfsovernames. Ik voel weinig voor schuldfinancieringen omdat, zodra er wat misloopt, de bankiers je holdingstructuur aan het wankelen kunnen brengen zoals Patrick Depuydt met Abelor en de Begemann-groep ondervonden. Wij willen ook bij het publiek geld ophalen zoals Lernout & Hauspie of Xeikon ( nvdr. zie Trends van vorige week). Maar dat is niet ons eerste objectief : de Nasdaq is een instrument om acquisities te kunnen doen. We betalen de vroegere eigenaars met aandelen in de respectieve houdstermaatschappijen, waardoor we feitelijke kapitaalverhogingen realiseren. Op termijn ontstaat er een verdunningseffect van mijn meerderheidsaandeel in de vier Nasdaq-holdings, maar ik verkies 20 à 30 procent van een groter geheel dan 50 à 60 procent van een klein. Het interessante aan het ADS-concept is dat we geen cash betalen bij acquisities. We richten ons bij voorkeur op kleine bedrijfjes kmo’s met maximaal 10 miljoen dollar omzet waarvan de eigenaar zelf de zaak runt en na overname in de ADS-groep blijft meedraaien. Dat wekt ook vertrouwen bij de beleggers.” (zie kader : Federatie van kmo’s)

Europa is minder vertrouwd met de techniek van acquisities via public companies en uitgifte van nieuwe aandelen. De Schrijver gelooft niet in een dynamiek van de Easdaq, de toekomstige Europese variant van Nasdaq. “Amerikanen zijn nog steeds cowboys die geen risico’s schuwen en startende, innoverende bedrijfjes vertrouwen durven schenken. Het is een mentaliteit. Ook het hele apparaat rond het beursgebeuren promotiemachines zoals Bloomberg of CRG (Money World) en security lawyers staat hier nog in de kinderschoenen. Voor de technische aspecten kan ons ADS-kantoor in New York tegen 5 % aandelen in de respectieve holdings terecht bij het adviesbureau Canton Financial Services, dat de financiële operaties van de ADS-groep begeleidt. De Nasdaq houdt je als ondernemer wel in een sterk gereguleerd keurslijf, dat op geregelde tijdstippen dwingt om rekenschap te geven aan de aandeelhouders op straffe van afvoering. Maar dat houdt er de spirit in,” schertst De Schrijver. “ADS moet in 1996 per holdingbedrijf voor 10 miljoen dollar nieuwe acquisities met een netto-inkomen van 8 à 10 % op de omzet rondkrijgen.”

Om de aandelen in de lift te krijgen, zullen de onderliggende bedrijven meer winsten moeten genereren. Ook wordt er vanzelfsprekend rond het aandeel de nodige promotie gemaakt : Bloomberg signaleert dat tussen zijn introductie op 14 augustus 1995 en 13 februari 1996 per dag gemiddeld 66.891 Tianrong-aandelen werden verhandeld voor een gemiddelde waarde van 1,5 dollar per aandeel (komende van 0,3 dollar). Publiciteit kan een tijdelijke overwaardering in de hand werken, maar uiteindelijk zal de aap toch uit de mouw moeten komen. De omzet in de deelbedrijven moet jaarlijks met 20 % omhoog en de beurskoers met 40 %. Om de objectieven te halen, zullen de vier business units dit jaar een P/E rationastreven van 38 procent en 27 procent in de jaren ’97 en ’98.

De pijlers van die strategie zijn de vice-presidenten in het topmanagement van de ADS-groep. Een vice-president heeft het profiel van een vijftiger met beroepservaring in de activiteiten van zijn SBU. Hij start met een fee van 50.000 dollar in aandelen en strijkt op het einde van het jaar, ook in aandelen, een succesfee op van 200.000 dollar als hij de vooropgestelde budgetten met min of meer 20 % respecteert. De topmanagers opereren, met jaarlijks vernieuwbare contracten, als zelfstandigen vanuit een eigen managementfirma. Zij rapporteren rechtstreeks aan Aster De Schrijver, stimuleren de general managers van de bedrijven in hun business unit, volgen de maandelijkse budgetten op de voet en coördineren, indien nodig op het terrein, met andere ADS-bedrijven. ” Meetings worden strikt tot een minimum beperkt,” stelt de voorzitter. Zijn credo luidt : “Goedkoop en efficiënt werken met lichte managementstructuren ; maximaal delegeren en responsabiliseren in de bedrijven ; een minimaal aantal, lokale maar zeer gemotiveerde medewerkers.” Ondanks intense Internet- en e-mail-communicatie betekent dat veel reizen en veel praten. Het hele jaar door vliegt Aster De Schrijver intercontinentaal om zijn mondiaal “Triad”-netwerk nieuwe impulsen te geven. Vliegtuigen, luchthavens en hotelkamers ervaart hij als oases om zich te laven aan Amerikaanse managementliteratuur background voor co-promotorschappen van Vlerick-boys en hogeschoolstudenten. Samen met zijn echtgenote houdt hij er een kunstverzameling pre-Columbiaanse beeldhouwwerken op na. Golfpartijtjes compenseren het wegvallen van “vakanties” een woord dat niet in zijn woordenschat voorkomt. Maar ” Fun and profit in one group is meer dan een slogan, een dagdagelijkse praktijk,” lacht De Schrijver, terwijl hij fijntjes aan de zoveelste cigarillo nipt.

PU-PISTOLEN.

Afgestudeerd als kunststofingenieur en gewapend met een MBA begon Aster De Schrijver in 1969 bij Shell Belgium. Enkele jaren later, bij ICI Europe, ontwikkelde hij polyurethaanschuim in spuitbussen, maar “ICI geloofde niet echt in die business.” Een Armeens bedrijfsleider in Duitsland deed dat wel en in 1975 werd De Schrijver zijn partner in Mickza AG. In 1978 verhuisde Mickza (inmiddels de FLM-groep en wereldleider in de productie van PU-schuimbussen) naar Zwitserland. Toen de Vlaming in 1979 zijn 30 % aandelen in Mickza verkocht, startte hij in Luzern het onderzoekslabo PCO AG (Plastic Consultancy Office). Sindsdien pendelt Aster De Schrijver tussen de Zwitserse bergen en zijn gezin aan de oevers van de Leie.

In 1985 ontwikkelde Aster De Schrijver de eerste pistolen voor ééncomponent-polyurethaanschuimen (1KPU) en epoxyharsen. Voor de productie van ééncomponent-polyurethaanschuim sloot PCO licentiecontracten met een looptijd van tien jaar met het Japanse Mitsui Toatsu, de Canadees Abisko, het Italiaanse Boston en WR Grace in de VS (intussen zijn er in Europa 23 fabrikanten van 1KPU-schuimbussen en 6 voor dergelijke pistolen). In 1992 verkocht PCO zijn licenties aan Altachem nv in Deinze. Altachem levert PU-spuitbussen en -pistolen aan firma’s zoals Wurth, Avabel, Berner, EDE en ventielen aan schuimfabrikanten. Sinds ’93 produceert Altachem nv voor die spuitbussen aërosolventielen, waarvan de technologie afkomstig is uit een overgenomen Deense firma. PCO AG legt zich tegenwoordig toe op budgetcontrole van de business units in de groep.

Door een eenvoudig toeval in 1982 geraakte het Zwitserse PCO in een stroomversnelling waarvan de golfbewegingen vandaag nog inwerken op de groeistrategie van ADS. In 1982 vroeg Eutraplast, de Europese vereniging van kunststofverwerkende bedrijven, aan Aster De Schrijver om België te vertegenwoordigen op een internationaal symposium over kunststoffen in China. Daaruit volgde een aaneenschakeling van ontmoetingen die in 1986 leidden tot het opstarten van een joint venture met een overheidsbedrijf : Tianrong Building Elements Company Ltd. (TBEC) in Tianjin. “Ik gaf enkele weken les aan de universiteiten van Beijing, Tianjin en Shanghai. Daar werd ons gevraagd welke weg China het best zou inslaan op het gebied van kunststoffen. Ze wilden het neusje van de zalm voor toepassingen van polyurethaanschuimen in de automobielindustrie. Maar ik zag een gigantische markt voor het maken van isolatiepanelen in de bouw. Vanuit mijn ervaring bij ICI had ik in de jaren zeventig al die paneelfabrikanten in Europa zien opstarten. Ik kende de technologie en PCO stapte met 25 % in de nieuwe joint venture.”

POTENTIEEL.

Tianrong Building Material Holdings bezit vandaag, via de recente kapitaalverhoging van 3,4 miljoen dollar 52 % in TBEC. “3,4 miljoen dollar is een peulschil in een markt met zo’n potentieel. Zoiets kan alleen in China. Eenzelfde participatie nemen in een Amerikaans bedrijf met eenzelfde marktaandeel zou twintig keer zo duur uitvallen. De Construction Bank of China vereerde TBEC met een triple A rating. De omzet kan jaarlijks gemakkelijk met 15 % omhoog,” commentarieert De Schrijver. TBEC draaide in 1995 met 45 werknemers een omzet van 210 miljoen Belgische frank bij een nettowinst van 28,5 miljoen en een cashflow van 36 miljoen, en vervaardigt 400.000 m² bouwpanelen per jaar voor pre-engineerde systemen. De belangrijkste concurrenten van TBEC zijn het Amerikaanse Bechtel en het Australische BHP. Het is de enige moderne computergestuurde continu-productielijn van dit type in China. Ze braakt per minuut acht lopende meter sandwichpanelen met als kern polyurethaanschuim of rotswol. “We zijn trouwens de enige ter wereld die in de twee varianten dergelijke panelen aanbieden. We kunnen onze capaciteit verdubbelen. Men bouwt in China nog traditioneel met slechte beton- of zware metaalstructuren. Wij mikken vooral op buitenlandse investeerders die behoefte hebben aan grote bedrijfshallen. Onze klanten zijn onder meer Coca-Cola en Otis-liften. TBEC bouwde ook het Chinese paviljoen op de wereldtentoonstelling van Sevilla. We zijn in zes grote steden, gepreid over heel China, bezig met het opzetten van sales & engineering offices die de buitenlandse joint ventures en bedrijven een totaal dienstenpakket zullen aanbieden : voor hun relaties met de overheden, het zoeken naar mogelijke partners en het afronden van de financiering. Kortom, kant-en-klare fabrieksgebouwen,” vertelt De Schrijver. Dat gebeurt via Xin Hua, een joint venture tussen Tianrong (70 %) en New China United Control Technology, een dochter van Xin Hua Power of Shanghai.

Tianrong importeert momenteel nog precoated staal uit Japan en staalstructuren uit de VS, omwille van de povere en te zware lokale staalstructuren. Tegen 1997 wil Tianrong met Metallic Buildings Inc. uit Houston een joint venture aangaan voor het maken van lichte, gelaste staalstructuren in China. Het optimisme van De Schrijver is groot : “De vraag naar dergelijke fabriekshallen is minstens het dubbele van wat de bestaande Chinese staalproducenten aankunnen. Hun kwaliteit laat bovendien te wensen over. Wij schatten dat alleen al voor Tianrong de vraag zal oplopen van 1500 nieuwe fabriekshallen in 1996 tot 5000 in het jaar 2000. De Yangtze-vallei, waar we middenin zitten, is het economische hart van China. Daar vind je de grootste concentratie van industrie.”

Met dezelfde Amerikaan, Metallic Buildings, en de lokale Mekaster/Gomaco-group (40 miljoen VS-dollar omzet), bouwt Tianrong nog dit jaar in India een fabriek voor metaalstructuren en sandwichpanelen met rotswol : Mekaster Metallic Buildings. Daarnaast heeft ADS met Tianrong Housing Co. Ltd. China plannen voor low cost housing-projecten in China, India, Indonesië en andere landen uit de regio. In samenwerking met Angeles Metal uit Los Angeles en de Amerikaanse specialist Michaël Roddey. Deze leverden al goedkope zelfbouw- kits van bouwpanelen met metalen stutsystemen voor de slachtoffers van de aardbeving in het Japanse Kobe.

“In China moet je tegelijkertijd je distributienetwerk opzetten. We zijn daarmee bezig voor Altachem, de SBU voor bouwchemie. De markt is gigantisch : onze polyurethaanschuimen zullen de gaten dichten in al die kleine huisjes met doorgeroeste platen. Zo’n PU-bus is immers goed betaalbaar. Hetzelfde doen we in India, in een joint venture met Laffans Petrochemicals, onze distributeur in Bombay voor Altachem-producten,” schetst Aster De Schrijver de nieuwste ontwikkelingen. Tegen het jaar 2000 stelt hij door bijkomende acquisities in Azië een omzet van 500 miljoen VS-dollar in het vooruitzicht.

COMPLEMENTAIR.

Hier wordt het complementair zijn van Altachem nv en van de jongste acquisitie in Slovenië opnieuw beklemtoond. De Schrijver toont een letter of intent met de Chinese partner, Petrochemical Factory n 3 in Tianjin, die zoals ICI en Bayer grondstof produceert voor PU-schuimen en 49 % zal aanhouden in Altachem Tianjin Ltd. Voor de technologie kan Altachem Tianjin aankloppen bij de Sloveense zuster Altachem Cinkarna. Initieel liet PCO AG zijn PU-schuimpistolen onder licentie in Italië maken. In 1993 richtte Altachem nv (vijf werknemers, 42 miljoen frank omzet in ’95 bij een cashflow van 4,9 miljoen) voor zijn pistolen een productie-eenheid op in Slovenië : NBS Ltd. Slovenia (10 mensen, 51 miljoen frank omzet en 2,5 miljoen cashflow). Bij de privatisering van Cinkarna (9 miljard Belgische frank omzet) toonde Altachem/NBS meteen belangstelling voor het uitkopen van de divisie bouwchemie (300 miljoen frank omzet). Altachem en NBS zijn klanten van Cinkarna-bouwchemie dat naast 1KPU-spuitbussen ook epoxycoatings, lijmen, verven en producten voor betonreparatie maakt. “Dat zijn all-round-producten, hoegenaamd geen spitstechnologie, maar precies wat we in China nodig hebben. De Chinezen brengen de grond en de gebouwen in, wij de technologie en de dollars. PRC officieel People’s Republic of China staat voor westerse ondernemers immers gelijk met Patience-Relations-Cash,” grinnikt De Schrijver.

Over het gerommel met Taiwan en mogelijks met Hongkong maakt De Schrijver zich geen zorgen : “Het zijn speldenprikken om de westerse reacties te testen. En bij elke opstoot worden die almaar zwakker, precies wat de Chinese leiders willen. China vaart zijn eigen koers en de wereld zal dat geweten hebben. Het denkt daarbij op zeer lange termijn. Het Westen daarentegen kijkt zelden verder dan de eerstvolgende verkiezingsronde. Zeker is dat de Chinezen nooit agressie hebben gepleegd buiten hun grenzen en dat ze de grootste en snelste welvaartsstijging ooit aan het realiseren zijn. Het zal niet lang meer duren eer we in Europa ook met Chinese auto’s zullen rondrijden. Wat steeds opvalt, is de werkijver van de bevolking want voor het lage loon moeten ze het niet doen.” Om dit te illustreren, dist Aster De Schrijver nog enkele anekdoten op over de inzet van Chinese arbeiders bij een aantal projecten in Afrika : “Tianrong heeft in Ivoorkust dertig prefab-huisjes per maand gebouwd en legerdepots in Libië. De gedisciplineerde manier waarop die kerels zich in het buitenland gedragen, spreekt boekdelen. Met Chinezen kan je de wereld veroveren in gunstige zin, welteverstaan.”

ERIK BRUYLAND

ASTER DE SCHRIJVER (ADS-GROEP) Groeien via Nasdaq biedt de kans om mee te spelen op wereldschaal.

TIANRONG IN CHINA Via acquisities naar 500 miljoen dollar omzet in Azië.