Klein Londen

In Klein Londen in Sinaai biedt chef-kok Björn De Schepper zowel de haastige bezoeker als de fijnproever luxegerechten in een rustieke sfeer.

Wie zich het hoevetje uit de televisiereeks Klein Londen, Klein Berlijn nog herinnert, kan vandaag in de huid van de acteurs kruipen en er dineren in het rustieke interieur. Het gaat niet om de authentieke hoeve, na de opnames werd het huisje immers neergehaald. Met het afbraakmateriaal werd, op dezelfde plaats, het restaurant Klein Londen opgebouwd.

De witgeschilderde villa ligt aan de Moervaart, een paar kilometer buiten Sinaai-drop. De eigenares Fanny Donckers, die bij de start zelf de nodige ervaring miste, deed een beroep op maître d’hotel Eddy De Messemaeker en chef-kok Björn De Schepper, die beiden voordien actief waren in De Snip in Waasmunster. Vrij snel bouwde het restaurant een stevige reputatie op.

Klein Londen wordt vooral bezocht door zakenlui en middenstanders uit Lokeren, Zele en Sint-Niklaas. Specialiteiten van de spijskaart zijn luxebereidingen met kreeft, tarbot en lamsvlees. Voor de haastige eters is er de driegangenlunch (1250 frank of 1600 frank met aangepaste wijnen). De rustige genieters kunnen proeven van een populair degustatiemenu van vijf gangen (1800 frank of 2500 frank met aangepaste wijnen). Van dinsdag tot en met vrijdag wordt er een wildmenu (2150 frank of 2650 frank met wijnen) geserveerd. En, last but not least, is er het prestigemenu van drie gangen met dagelijks een nieuwe samenstelling (2100 frank of 2700 frank met aangepaste etiketwijnen). De wijnkaart is Frans georiënteerd en heeft, voor zo’n jonge zaak een opvallend ruime keuze uit oude flesjes.

Wij kwamen onaangekondigd op een doordeweekse avond en nestelden ons aan een tafeltje in de buurt van het haardvuur. Wij kozen het prestigemenu. Op tafel kwamen verrassingshapjes en de maître toonde trots een spartelende kreeft. De gekookte staart verscheen wat later op een bed van venkel, prei en spinazie met truffelsaus. Het truffelaroma kwam van synthetische truffelolie. In het glas kwam Château Magneau ’96, een meer dan correcte Graves. Kort gebakken hazenrug kreeg het gezelschap van knolselderstro, courgette, broccoli, bospaddestoelen, polenta en met boter opgeklopte wildfond. Het glas werd gevuld met een krachtige Château St.-Jacques Calon ’95, Montagne Saint-Emilion. Het nagerecht bestond uit gepocheerde peertjes met mascarponeroom, amandelschilvers en karamelsausjes met koffie- en kaneelparfum. Koffie, opgediend met vijf soorten suiker en snoepgoed, onderlijnde nog eens extra dat eten hier meer is dan simpelweg het maagje vullen.

PIETER VAN DOVEREN