Keynes, de meest misbruikte econoom ter wereld

Onlangs hebben de financiële kranten de Tijd/L’Echo John Maynard Keynes tot de grootste econoom ter wereld uitroepen. De Britse econoom is ongetwijfeld de meest geciteerde in de afgelopen twee jaar, maar zijn ideeëngoed wordt ongestoord misbruikt. Keynes wordt gelijkgesteld met aanvaardbare overheidstekorten. Die versie van Keynes is de doodgraver van de westerse welvaart aan het worden.

Je zou hopen dat na de schuldencrisis van de afgelopen drie jaar iedereen begrepen heeft dat te veel schulden de economie zware schade berokkenen. Zelfs gewone mensen weten dat en houden hun persoonlijke schulden onder controle. Maar overheden worden niet door huismoeders geadviseerd, maar door slimme adviseurs, academici, en liefst nog Nobelprijswinnaars zoals de Amerikaanse professor Paul Krugman. We citeren even deze keynesiaanse econoom uit zijn schrijfsel van vorige week.

“Het Duitse besparingsbeleid zal de crisis in de eurozone alleen maar erger maken, en zo zullen Spanje en de andere geteisterde economieën het nog moeilijker krijgen om er weer bovenop te raken. De Europese problemen verzwakken ook de euro. Op een perverse manier is dat goed voor de Duitse industrie, maar tegelijk exporteert Duitsland ook de gevolgen van zijn soberheidsbeleid naar de rest van de wereld, Amerika inbegrepen.”

Zo lijkt het erop dat sparen problemen veroorzaakt, spenderen is heilzaam. Sober is fout, spilzucht is goed. De Duitsers die nochtans de eurozone financieren en zorgen dat de schulden van Griekenland en andere Club Med-landen – en zelfs de werking van de Europese Unie – kunnen worden betaald, zijn de boeman. Het enige land dat de agenda van Lissabon au sérieux heeft genomen, en concurrentiekracht en langetermijngroei van jobs voorrang heeft gegeven, en niet heeft meegedaan aan de collectieve schuldwaanzin en vastgoedbubbel, zou dus the evil country zijn.

Dit is dezelfde Paul Krugman die een half jaar geleden vond dat het België van de jaren tachtig het goede voorbeeld was voor de VS in het volgende decennium. Go figure.

De gemiddelde schuldgraad in de G7-landen zit nu al boven de 100 procent van het bruto binnenlands product (bbp). De tekorten blijven volgens de OESO tot 2012 boven de 6 procent van het bbp in de gehele zone en in de VS boven de 10 procent van het bbp. Keynes had nooit in zijn achterhoofd om politieke leiders aan te moedigen om lange tijd grote tekorten op te stapelen. Hij vond bovendien dat je overschotten moest accumuleren in goede tijden. Kortom, de huidige theorieën lijken op Keynes, zoals een vuvuzela op een trompet: beide maken geluid, maar het eerste mist diepte en geloofwaardigheid.

Het fundamentele probleem is dat we met overheidschulden nu boven onze stand willen blijven leven. Het peil dat de westerse wereld had bereikt, was immers kunstmatig, een voorafname op de toekomst, met schulden naar voren gebracht, en de factuur doorgestuurd naar de kleinkinderen. Tragere groei zal duurzamer én heilzamer zijn. We leven in de westerse wereld ver boven onze stand, in België wellicht minstens 10 procent. Die illusie in stand houden met langdurige grote overheidstekorten is een misdaad tegen de volgende generatie.

De groeimarkten gebruiken vandaag geen westerse adviseurs meer, en het resultaat is zichtbaar. Als je op bijhorende grafiek de legende verbergt, zullen velen de bordjes verkeerd hangen. De westerse landen zijn door hun keynesiaanse verblinding collectief de rommelstatus aan het behalen. Dat is niet de schuld van Keynes, maar van valse profeten die zijn naam misbruiken.

DE AUTEUR IS CEO EN CHIEF ECONOMIST VAN ECONOPOLIS.

REACTIES ZIJN WELKOM OP trends@econopolis.be

Geert Noels