Kan Yves de Poorter van chips garen spinnen?

Bij de onder concordaat werkende chipsverpakker CS2 moet interim-manager Yves de Poorter (40) de meubelen redden. De Kortrijkzaan werkte tot nog toe hoofdzakelijk in de textielsector, waar hij zich vanaf 1993 liet opmerken bij de omvorming van de beursschelp Sogelec tot Uniwear, een beursgenoteerde holding met belangen in leder en textiel. Uniwear ging in februari 2000 failliet, drie jaar nadat de holding 288 miljoen frank ophaalde bij vooral kleine beleggers.

Yves de Poorter, economist, werd via een headhunter gerekruteerd omwille van zijn financiële ervaring, heet het bij de investeringsmaatschappij GIMV. Hij vervangt technoloog Steve Lerner, die nu via Déminor, een belangenbehartiger van minderheidsaandeelhouders, aan de financiers verwijt dat CS2 in de problemen is geraakt door onderkapitalisatie.

TRENDS. Een textilien in de elektronica?

YVES DE POORTER (CS2). “Ik heb ook buiten de textiel gewerkt. Ik ben gestart in de informatisering van verzekeringsmakelaars, waarvoor ik in 1982 een kwaliteitslabel heb uitgewerkt. Op mijn 22ste was ik financieel en administratief directeur van verzekeringsmakelaar West-Flandria. Daarna won ik met Olivetti – tegen IBM en Prodata – een groot informatiseringscontract bij Krediet aan de Nijverheid, waar ik tot 1992 heb gewerkt. Ik was tegelijk ook actief in bouwpromotie. Het was via onze familierelatie wijlen Colin Draper (nvdr – directeur bij Thomas Tilling, eigenaar van Turbo City Corporation) en diens kennis Lord Grosvenor dat ik in 1993 non-executive director en in 1994 executive director ben geworden bij het Britse Uniwear.”

Uniwear ging in 2000 failliet?

DE POORTER. “Op dat moment was ik al opgestapt, precies omdat ik met bepaalde transacties niet kon leven. Ik heb wel nog de Gentse vlasspinnerij Lys-Liève gesloten, zodat de aandeelhouders daar nog hun kapitaal hebben uitgehaald, terwijl dat bedrijf toch opgegeven was.”

Hoe staat CS2 ervoor?

DE POORTER: “De overlevingskansen van CS2 zijn goed. Er is nog voldoende liquiditeit, het bedrijf is solvabel en technologisch staan we heel ver. We moeten een financiële of industriële partner vinden. De minpunten? Wat te weinig personeel in productie en misschien wat te veel elders. En in het verleden is men voluit voor de mobilofoonmarkt gegaan, terwijl nu blijkt dat de verkoop van mobilofoons lager uitvalt dan voorzien.

“Diversificatie is nodig. Maar het duurt drie tot zes maanden om nieuwe klanten te vinden. Elk nieuw product moet weer gekwalificeerd worden.”

bruno leijnse