Lommel heeft er een gastronomisch restaurant bij, op de plek waar decennialang restaurant St Jan gevestigd was. De binnen- en de buitenkant kregen een nieuw jasje. Wat bleef, zijn de glas-in-loodpanelen met art-nouveaumotief aan het plafond en voor de gedeeltelijk zichtbare keuken. Voor de rest biedt Cocotte een actuele look met Scandinavische invloeden, gekoppeld aan een actuele restaurantformule.
Cocotte opende in april en is nog niet uit de opstartperiode. Op weekdagen wordt het nog onregelmatig bezocht. Dat zal veranderen, want Cocotte heeft veel troeven in huis. Eerst en vooral zijn er de jonge eigenaars, die voorlopig alles met zijn tweeën doen. Jan Mangelschots kookt. Hij deed ervaring op in de keuken van de Leuvense Faculty Club en bij Wout Bru in Courchevel. Zijn vriendin, Isabelle Schorpion, zorgt voor de ontvangst en de bediening. De twee nemen hun taken serieus, gaan met toewijding te werk en dat schenkt vertrouwen. Er is veel ruimte tussen de houten tafels, wat de intimiteit ten goede komt. Er is een beknopte kaart met een achttal gerechten, die ook terug te vinden zijn in de menu’s. Alle aandacht wordt afgeleid naar de menu’s.
Onze keuze ging naar het viergangenmenu (42 euro + 18 euro voor de aangepaste wijnen). Wij nipten van een fris glaasje Lantana, Big Rivers, Semillon en Chardonnay uit Australië (6 euro) en knabbelden van drie verzorgde welkomsthapjes: kwartelmousse met gel van rode biet en krokantje van peperkoek, hure van fazant, en mousse van ganzenlever met koffiegelei. Het voorgerecht was carpaccio van diepgevroren en dun gesneden sint-jakobsschelpdier, die door de behandeling veel van zijn waarde had verloren, opgediend met structuren van artisjok, crumble van ibericoham en posteleinblad. Een royaal stuk kabeljauw was perfect gegaard en lag in het bord met aardpeer, kastanje en gewelde botersaus. In het glas Circus Maximus als zeldzame Argentijnse sauvignon blanc met weelderigheid in de neus en te weinig body (6 euro). Dikke repen mals en sappig vlees van duif kwamen met gebakken cantharellen, crème van erwtjes, crumble van uitjes en balsamicojus. Wij hadden een beetje heimwee naar in dunne escalopes gesneden borst van klassiek aan het karkas gebakken duif. Er was een glaasje El Colectivo Malbec uit Argentinië, een neuswarmer die verder geen grote indrukken achterliet (6 euro). Ook het nagerecht van gepocheerde peer, crème van pepermunt met chocolade, honingroomijs en amandelkorst miste wat karakter.
PIETER VAN DOVEREN
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier