Interlin slaat zichzelf tot spaanders

Didier Goesaert nam recent ontslag als voorzitter van VKW-Limburg.

Uit tijdsgebrek. De gedwongen sluiting van zijn vestiging in Beveren-Leie betekende voor spaanplatenproducent Interlin een zware aderlating op zowel menselijk als financieel vlak. Maar ze was ook heilzaam, want het verplicht de Interlin-topman de organisatie in vraag te stellen.

En dat op een grondige wijze.

Jaren geleden kleurde de Leie geregeld roestbruin, wat de rivier de bijnaam Golden River opleverde. De roestbruine kleur werd niet veroorzaakt door een of andere chemische vervuiling, wel door de activiteiten van de lokale bevolking, die vlas in de rivier legde om het te roten. Al snel verwierf de Leiestreek faam als vlasland en de vlasnijverheid bracht er welvaart.

De opkomst van de synthetische vezel, midden de jaren vijftig, hakte echter fors in op deze traditionele sector, die bijna volledig van de kaart werd geveegd. Voor een West-Vlaming moet er echter meer gebeuren voor hij het hoofd laat hangen. Veel ondernemende families probeerden het dan ook in een andere sector. Roger de Clerck ( Beaulieu) legde in die periode de basis van zijn tapijtenimperium, Robert Dewulf ( LVD) zocht het in de machinebouw en een groep van veertig vlassers verenigde zich in Unilin om vlasvezelplaten en later ook spaanplaten te gaan produceren. Ook de familie Goesaert stortte zich met haar bedrijf Interlin in 1958 op deze nieuwe bedrijfstak, die uit Duitsland kwam overgewaaid.

Omzetcijfers blijven stijgen

In het dorpscentrum van Beveren-Leie, een deelgemeente van Waregem, begon Interlin met het persen van platen die in de bouw en meubelindustrie gretig aftrek vonden. Bijna tien jaar later werd in Genk een nieuwe site in gebruik genomen.

“Aanvankelijk zou dochteronderneming Agglo aan onze West-Vlaamse productiesite én aan een paar andere producenten van spaanplaten toeleveren,” vertelt bestuurder Didier Goesaert. “Maar de vraag was zo groot dat we ook in Genk al gauw gingen produceren. Die locatie biedt alleen maar voordelen, want we hebben een zeer goede ontsluiting via de weg, de spoorweg en het Albertkanaal. Bovendien ligt het bedrijf, als enige in de sector, in een bosrijk gebied, wat een positieve weerslag heeft op de prijs van onze belangrijkste grondstof.”

Terwijl de belangrijkste concurrenten soms heroïsche gevechten leverden om sectorgenoten als Tivapan, Dekaply en Bospan in te palmen, bleef het op acquisitievlak vrij rustig bij Interlin – de overname in 1993 van het Oudenaardse veredelingsbedrijf Hizodecor niet te na gesproken. Met een marktaandeel van bijna 20 % is Interlin de nummer drie in België, na Unilin en Spano.

Al jaren dikken de omzetcijfers op groepsniveau van Interlin aan. Vorig jaar sloten ze af op 109,04 miljoen euro. Het leeuwendeel daarvan kwam op naam van Agglo. Dankzij de puike resultaten behoort de dochteronderneming al een tijdje tot de snelst groeiende bedrijven van de provincie Limburg. Agglo is dan ook een van de vaste klanten van de Trends Gazellen, de hitparade van snelst groeiende ondernemingen. In 2002 liet het een knappe derde plaats optekenen bij de grote ondernemingen; dit jaar strandde het op de vijfde plaats.

Zuidoost-Aziatische activiteiten afbouwen

Het verbruik van spaanplaten is in België al een tijdje stabiel op een niveau van dik 1 miljoen kubieke meter (zie grafiek). Toch liep de productie in ons land de voorbije jaren op tot 2,5 miljoen kubieke meter, dankzij een aantrekkende export. Na Duitsland (31 %), Frankrijk (11 %) en Italië (10 %) is België (8 %) de vierde belangrijkste producent van spaanplaten in Europa.

Ook Interlin voert ruim de helft van zijn productie uit. De buurlanden zijn logischerwijs de belangrijkste afnemers, maar ook Azië en Scandinavië behoren tot de klantenportefeuille. “Toch is het de bedoeling om geleidelijk onze activiteiten af te bouwen in Zuidoost-Azië, want er valt daar niet veel meer te verdienen,” maakt kersvers algemeen directeur Roger Van Damme de balans op. “De economische crisis laat zich daar natuurlijk ook voelen. Bovendien is de handelsmunt in die landen nog altijd de dollar en aangezien die munt fel verzwakt is, blijft er van de daar gemaakte winst niet veel meer over. In plaats van bulkproducten te produceren met minimale marges is het misschien beter om ons te richten op specialiteiten waar de concurrentie minder hard is.”

Interlin is in het verleden altijd een van de betere leerlingen van de klas geweest als het op innovatie aankomt. Zo was het het eerste bedrijf dat watervaste en brandvertragende spaanplaten commercialiseerde. Drie jaar geleden sprong Interlin ook op de kar van de Oriented Strand Board (OSB), een product dat vooral in de bouwsector (onder andere de houtskeletbouw) zeer geliefd is omdat het steviger is dan de traditionele spaanplaat, maar toch lichter. Het bedrijf investeerde daarvoor 50 miljoen euro in een nieuwe productiehal op de site in Genk. “De Europese vraag naar OSB-platen groeit jaarlijks met 30 %,” zegt Didier Goesaert. “Als die trend zich doorzet, zal binnen twee, hooguit drie jaar de bestaande Europese productiecapaciteit volledig zijn opgebruikt. Hier zit dus muziek in.” Begin dit jaar kondigde Interlin ook een nieuwe investering aan van 1,25 miljoen euro in een installatie om tand en groef aan te brengen op de vier zijden van de OSB-platen.

Slachtoffer van fundamentalisten?

Ondanks de mooie toekomstperspectieven hing er al jaren een zwaard van Damocles boven het hoofd van de groep, aangezien de vestiging in Beveren-Leie zonevreemd was. Het bedrijf was ingesloten geraakt door een uitbreidende woonzone; die nieuwe buren klaagden over lawaai-, stof- en geurhinder. Na een procedureslag van meer dan vijftien jaar was het uiteindelijk voormalig minister van Leefmilieu Vera Dua (Agalev) die begin dit jaar eigenhandig het dunne touwtje doorknipte. Ze weigerde Interlin een nieuwe vergunning te geven, waardoor de vestiging onherroepelijk de deuren moest sluiten.

Voorzitter van de raad van bestuur Bernard Soens begrijpt de beslissing nog altijd niet. “Het dossier, dat aanvankelijk juridisch van aard was, heeft plots een politieke dimensie gekregen en is daardoor een eigen leven gaan leiden. Wie de naam heeft een langslaper te zijn, mag nog zo vroeg opstaan als hij wil, het maakt niets uit. De site in Beveren-Leie was zonder twijfel de properste spaanplatenproducent van heel Europa.” Interlin is ervan overtuigd dat het het slachtoffer is geworden van een kleine groep fundamentalisten die echter wel zeer luid konden roepen.

“Een dergelijk productieapparaat kan je ook niet zomaar oppakken en ergens anders neerpoten,” zegt Didier Goesaert. “Het klinkt misschien paradoxaal, maar eigenlijk vormen wij een belangrijke schakel in de afvalverwerking. De houten ramen die bij renovaties worden uitgebroken, komen bij ons terecht, inclusief het glas. Wij verbrijzelen dat bouwafval, sorteren het en verwerken het tot nieuwe bouwmaterialen. Daarnaast is de spaanplatensector ook de enige industrietak die het afval van de vlasnijverheid, de vlaslemen, verwerkt. Als wij er niet meer zijn, zullen ze dat moeten storten of, zoals vroeger, in brand steken. Maar of het milieu daarmee gebaat zal zijn, durf ik te betwijfelen.”

Vakbond steunt directie

De beslissing van Dua kan echter niet meer worden teruggeschroefd: op 25 juli wordt de productie definitief stilgelegd. Na een uitdoofscenario, waarbij tijdelijk nog de zaag- en sorteerlijn zal draaien, volgt eind december 2003 de volledige stopzetting. Daarna zal alleen nog de leemkuiserij operationeel blijven en dit tot eind 2005.

“Een ramp op zowel menselijk als financieel vlak,” zegt Roger Van Damme. “We hebben een dertigtal mensen kunnen overplaatsen naar onze naburige vestigingen in Wielsbeke en Oudenaarde. Voor zowat zeventig werknemers hebben we een sociaal begeleidingsplan opgezet. Het doet hartzeer om in West-Vlaanderen goede, loyale werknemers te moeten afdanken terwijl we in Limburg moeite hebben om personeel te vinden.”

Interlin kijkt niet alleen aan tegen een belangrijk verlies van knowhow, ook het financiële kostenplaatje van de gedwongen sluiting loopt aardig op. “Het sociaal passief bedraagt ongeveer anderhalf miljoen euro, waarvan er dit jaar al 350.000 tot 400.000 euro moet worden opgehoest,” rekent Bernard Soens voor.

Ondanks het sociale leed is de samenwerking tussen vakbonden en directie al die tijd opvallend goed geweest. “Het is waarschijnlijk nog niet zo vaak gebeurd in de Belgische sociale geschiedenis dat vakbonden en directie de handen in elkaar sloegen om samen te gaan betogen bij het kabinet van een minister,” kan Didier Goesaert er nu om lachen.

Deze problematiek heeft echter ook louterend gewerkt bij Interlin. “Het heeft de directie gedwongen om de volledige organisatie in vraag te stellen,” zegt Roger Van Damme. “Dit heeft geleid tot een nieuw actieplan waarin herstructurering, defamiliarisering en professionalisering de sleutelwoorden zijn.”

Onafhankelijke bestuurders gezocht

De spaanplatenindustrie is nog altijd een typisch West-Vlaamse aangelegenheid en dat weerspiegelt zich ook in het organigram van heel wat van die bedrijven. Elke familieclan staat erop om zijn zitje in de raad van bestuur te hebben, terwijl ook op de belangrijkste operationele functies familieleden worden geposteerd.

Dat was niet anders bij Interlin, waar de belangrijkste posities werden ingenomen door vertegenwoordigers van de families Goesaert, Lagae-Vanneste en Declercq. Intussen is beslist om het roer om te gooien en externe bestuurders aan te trekken. De Limburgse Recon versiemaatschappij (LRM) had al langer een zitje in de raad van bestuur van Interlin. De LRM kwam in 1999 met meer dan 6 miljoen euro over de brug, in de vorm van een achtergestelde lening, om te investeren in de nieuwe OSB-productiehal. “Die lening wordt op termijn omgezet in aandelen,” zegt Roger Van Damme, die zelf amper een maand als algemeen directeur op zijn stoel zit. “Wij beschouwen de LRM als een stabiele aandeelhouder.”

Recent werden nog twee nieuwe externen aangetrokken: ze worden res- pectievelijk financieel directeur en productiemanager in Genk. Een vacature voor een productiemanager voor de provincies Oost- en West-Vlaanderen staat nog open.

Die doortastende herstructurering heeft ook gevolgen voor voormalig gedelegeerd bestuurder Didier Goesaert, die zich sinds begin deze maand bezighoudt met human resources, public relations en juridische zaken. Als gevolg van dit vernieuwde takenpakket nam hij ook ontslag als voorzitter van de werkgeversorganisatie VKW Limburg, een functie die hij pas in september vorig jaar had opgenomen. Goesaert: “Door de reorganisatie bij Interlin kan ik niet langer voldoende tijd vrijmaken om mijn engagement als voorzitter van VKW Limburg waar te maken. Maar ik blijf wel lid van de raad van bestuur en de werkgroep privé-ondernemers.”

HIZODECOR

Duizend euro200120001999 (1)

Omzet15.74816.39430.577

Eigen vermogen146214681469

Resultaat na belastingen-6-218

Cashflow3593761233

Solvabiliteit (2) (in %)20,8116,7220,08

Liquiditeit (3)1,181,131,23

Personeel393632

(1) Boekjaar 1999 telde 18 maanden.

(2)De solvabiliteitsratio geeft aan in welke mate de bedrijfsactiviteiten worden gefinancierd met eigen middelen.

(3)De liquiditeitsratio geeft aan in welke mate er voldoende vlottende activa aanwezig zijn om de kortetermijnschulden af te lossen. Een gezonde ratio ligt boven 1.Bron: Graydon. AGGLO

Duizend euro200120001999 (1)

Omzet64.40159.286107.035

Eigen vermogen13.04512.6859565

Resultaat na belastingen-284442030

Cashflow7954834015.351

Solvabiliteit (2) (in %)16,1418,3218,68

Liquiditeit (3)0,741,001,07

Personeel274263238

(1) Boekjaar 1999 telde 18 maanden.

(2) De solvabiliteitsratio geeft aan in welke mate de bedrijfsactiviteiten worden gefinancierd met eigen middelen.

(3) De liquiditeitsratio geeft aan in welke mate er voldoende vlottende activa aanwezig zijn om de kortetermijnschulden af te lossen. Een gezonde ratio ligt boven 1.Bron: Graydon.

Dirk Van Thuyne

De sluiting van Interlin in Beveren-Leie ging gepaard met een herstructurering en defamiliarisering.

Didier Goesaert neemt na amper tien maanden al ontslag als voorzitter van VKW Limburg.