Hoewel er steeds meer vrouwen aan het hoofd van beursgenoteerde bedrijven staan, houdt de loonkloof hardnekkig stand. Al wordt ze wel kleiner, en kunnen vrouwen er zelf iets aan doen.
Mary Barra (CEO van General Motors), Virginia Rometty (CEO van IBM), Ana Botin (voorzitter en CEO van Banco Santander). Namen van topvrouwen die topbedrijven leiden, vormen al lang geen uitzondering meer. De bedrijfswereld vervrouwelijkt, en het gaat snel.
Uit een enquête van het consultbureau Strategy & blijkt dat er bij 2500 van ‘s werelds grootste beursgenoteerde bedrijven er de afgelopen tien jaren acht op de tien keer meer vrouwelijke CEO’s zijn bijgekomen dan dat er vertrokken zijn.
De studie toont ook aan dat de mannelijke en vrouwelijke CEO’s een vergelijkbare achtergrond hebben; ze zijn ongeveer even oud, komen uit dezelfde regio als de hoofdzetel van het bedrijf, hebben weinig internationale werkervaring, en bereiken slechts zelden de gecombineerde titel van CEO én voorzitter.
Loonkloof wordt kleiner
Tot zover de gelijkenissen, want er blijft één groot verschil: de verloning. Vrouwelijke CEO’s blijven namelijk nog steeds onderbetaald in vergelijking met hun mannelijke collega’s. De historische loonkloof houdt dus hardnekkig stand, al wordt ze wel kleiner.
Vrouwelijke CEO’s verdienden in 2013 gemiddeld 80 cent per dollar ten opzichte van hun mannelijke collega’s, blijkt uit een onderzoek van het Amerikaanse ministerie van Arbeid. Twee jaar geleden lag de verloning voor topvrouwen op 69 cent per dollar die de topmannen verdienden. Dat betekent niet dat topvrouwen als Barra, Rometty en Botin financieel minder goed presteren dan hun mannelijke collega’s. Een loonenquête van The Wall Street Journal hield de verloning van 300 CEO’s van beursgenoteerde bedrijven tegen het licht. Daaruit blijkt dat er van de 14 vrouwelijke CEO’s die deel uitmaakten van de enquête, 8 waren van wie het loon boven de mediaan (loonpakket van 11,4 miljoen dollar in 2013) lag. Het loon van 6 vrouwelijke bedrijfsleiders lag onder die mediaan.
Toch blijft de loonkloof bestaan. Waarom?
Volgens Horatio Falcao, hoogleraar aan INSEAD, blijft de loonkloof in de eerste plaats bestaan omdat vrouwen niet goed zijn in ‘het vragen wat ze willen’. “Nice girls don’t negotiate”, aldus Falcao, die daarmee verwijst naar de ‘onderhandelingskloof’ tussen mannen en vrouwen. Falcao beweert dat, ondanks de vooruitgang die de arbeidsmarkt geboekt heeft ten opzichte van ‘working women’, vooroordelen die te maken hebben met het geslacht (gender bias) blijven bestaan. Dat brengt mee dat er tijdens onderhandelingen een sfeer wordt gecreëerd die die voordelen in de verf zet, en psychologische barrières opwerpt.
Sociaal stigma
“Er bestaat een sociaal stigma tegen vrouwen die vragen om meer. Vrouwen worden nog steeds verwacht aardig, lief en vriendelijk te zijn. Wanneer ze vragen om meer geld of betere omstandigheden komen ze bij onderhandelingen als vanzelf in een ‘onvriendelijke en ruwe zone’ terecht”, klinkt het.
(Forbes/BO)
Drie tips om te onderhandelen
Falcao geeft vrouwen alvast drie onderhandelingstips mee om de loonkloof te helpen dichten.
1. Beperk de twijfel en de onzekerheid
Onderzoek het bedrijf en de sector om te weten te komen wat anderen in soortgelijke functies hebben gepresteerd. Ga op zoek naar meningen van buitenaf, zowel van mannen als van vrouwen.
2. Speel je troeven uit
Vrouwen hebben de neiging om beter te onderhandelen wanneer ze dat doen in naam van iemand anders, blijkt uit onderzoek. Volgens Falcao schuilt de vrouwelijke kracht in haar nieuwsgierigheid, wat een sfeer van geven-en-nemen ten goede kan komen in plaats van de kille en confronterende onderhandelingssfeer die bij loononderhandelingen vaak voorkomt.
3. Maak komaf met de etiketten
Zorg ervoor dat je snel de genderproblematiek overstijgt door je expertise, professionele vaardigheden en referenties te benadrukken, zodat werkgevers je meteen zien als ‘meer dan een vrouw’ .
