Quick voelt de crisis aan zijn rendabiliteit knabbelen. Daar wil de fastfoodketen aan werken, zegt directievoorzitter Cédric Dugardin.
Quick voelt de crisis aan zijn rendabiliteit knabbelen. Daar wil de fastfoodketen aan werken, zegt directievoorzitter Cédric Dugardin.
Op 4 januari kondigde de Financière Quick SAS aan dat directievoorzitter Jacques-Edouard Charret de onderneming verliet om zich aan ‘nieuwe projecten’ te wijden. Adjunct-directeur-generaal Cédric Dugardin volgde hem op.
2010 en 2012 waren recordjaren. Heeft Quick dan geen last van de crisis?
Dugardin: “Sinds enkele maanden voelen we de crisis. We merken meer dan vroeger dat het einde van de maand nadert, het moeilijke dal van de derde week, net voor de mensen betaald worden. Eigenaardig genoeg blijft het gemiddelde totaal op het kasticket toenemen: ongeveer 12 euro voor 2,2 personen.”
Dat voorspelt weinig goeds voor de resultaten van 2013
Dugardin: “We besparen, ook in het management. Zo reizen de leden van het directiecomité enkel nog in tweede klasse. We hebben ook maatregelen getroffen om meer klanten te lokken. We werken met value-aanbiedingen zoals het OK-menu. Misschien kan niet iedereen nog 7 euro besteden aan een maaltijd bij Quick. Maar 3,5 euro, dat is andere koek. En tot slot dient een aantrekkelijk aanbod gepaard te gaan met de opening van nieuwe restaurants.”
De uitbreiding van het netwerk staat dus nog altijd op het programma?
Dugardin: “Soberheid heerst misschien op straat, maar niet bij Quick. In 2012 hebben we 10 miljoen euro geïnvesteerd in onze restaurants in België, zowel voor renovatie als voor nieuwe openingen. In 2013 komt er een vergelijkbare investering. We plannen dit jaar vier openingen. Het is onze strategie het nummer 1 te blijven in België en Luxemburg en meer vestigingen te open dan McDonald’s, onze challenger. Het doet deugd om hem zo te kunnen noemen (lacht).”
“De mensen zeggen dat Quick ziek is, terwijl we het juist erg goed doen. Maar op het gebied van rendabiliteit was 2012 veel moeilijker dan 2010. Vorig jaar steeg de prijs van het rundvlees met 16 procent. Bizar genoeg steeg ook de melkprijs, die de prijs van kaas mee omhoog trok. Ten gevolge van speculatie na de branden in Oekraïne nam ook de graanprijs een hoge vlucht. Brood, kaas en vlees vertegenwoordigen zowat 70 procent van onze aankopen.
Voeg daar de looninflatie en de bedrijfskosten aan toe en je begrijpt dat onze rendabiliteit heeft geleden, vooral omdat we het grootste deel van die stijgingen niet doorgerekend hebben naar de consument. We hebben twee derde voor eigen rekening genomen. We hebben ons moeten aanpassen en tegelijk zijn we blijven innoveren en investeren om klanten aan te trekken en die beruchte rendabiliteit naar boven te trekken.” (B.M.)
