Michel Bovy, de man die twintig jaar het gezicht van de christelijke spoorvakbond was, wordt eind deze maand directeur-generaal bij de NMBS. Hij wordt geroemd om zijn expertise, maar zijn nieuwe functies – strategie en coördinatie – worden lege dozen genoemd.
Van alle kandidaten die de afgelopen jaren zijn voorgedragen voor een functie van directeur-generaal is Michel Bovy ontegensprekelijk de beste. Hij kent de NMBS als geen ander.” Jos Digneffe, topman van de socialistische spoorvakbond, klinkt zeer enthousiast wanneer we hem vragen wat hij van de nakende benoeming van Michel Bovy tot directeur-generaal strategie en coördinatie vindt.
Op 26 augustus buigt de raad van bestuur van de NMBS zich over diens aanstelling. Over de capaciteiten van Michel Bovy bestaat bij de spoorwegmaatschappij geen discussie: vriend en vijand erkennen hem als een sociaal vaardige man, met een breed netwerk. Vriendelijk, open in de omgang, maar ook iemand die bewezen heeft hard te kunnen onderhandelen en die weet hoe de interne hr-machine van de NMBS werkt. “Inhoudelijk een pak beter dan sommige andere topmensen bij de vakbond”, typeert een voormalige betrokkene hem.
Socialistisch veto tegen hr-functie
Michel Bovy is vergroeid met de Belgische spoorwegen. Hij begon er op zijn negentiende te werken en maakte carrière bij het ACV. Hij schopte het tot voorzitter van ACV-Transcom en was van 1987 tot 2007 het gezicht van de christelijke vakbond bij de NMBS. Bovy had er de touwtjes strak in de hand. In 2007, bij zijn vorige benoeming tot directeur van de aankoop- en logistieke diensten van de NMBS-groep (nu solliciteert hij bij de Holding) verwoordde voormalig NMBS-topman Karel Vinck het zo: “Als er een akkoord was, was er ook een akkoord. Ik heb de indruk dat het nu anders is. Alles wordt altijd opnieuw ter discussie gesteld. Ik zeg niet dat de huidige vakbondsleiders niet bekwaam zijn, maar ik stel wel vast dat het vandaag blijkbaar veel moeilijker is om een akkoord rond te krijgen.”
Volgens sommigen maken Bovy’s kwaliteiten hem tot de perfecte kandidaat voor de functie van hr-directeur. Maar een christendemocraat, sterker nog, een ACV’er als personeelschef van de spoorwegen: het doet de socialisten nog altijd huiveren. De rode overheidsvakbond ACOD heeft er zich altijd tegen verzet. Digneffe: “Hij zou bij het sociaal overleg aan de andere kant van de tafel komen te zitten. Zou hij het ACV-etiket kunnen afgooien? Ik weet het niet.” Zegt een waarnemer: “Mocht hij ooit hr krijgen, dan weet je zo dat al de niet-christelijke vakbonden een aantal maanden alles lam leggen, gewoon om te bewijzen dat het niet werkt.”
NMBS, politiek en weer NMBS Bovy wordt een hoog strebergehalte toegedicht. De epitheta variëren van “zeer doelgerichte werker” over “iemand die te veel zijn persoonlijke ambities op de voorgrond plaatst” tot “gaat desnoods over lijken”. In dat laatste geval wordt verwezen naar de manier waarop hij zichzelf aan het hoofd van de spoorvakbond katapulteerde en die vervolgens uitbouwde tot Transcom. Ook de overstappen naar eerst de NMBS, dan de politiek (als kabinetschef van minister van overheidsbedrijven Inge Vervotte) en nu opnieuw de NMBS, moeten in dat licht worden gezien. Overigens: tijdens zijn vakbondscarrière bleef Bovy op de loonlijst van de NMBS. En promoveerde hij ook nog eens tot de graad van dienstchef met de daaraan verbonden financiële vergoedingen.
Er worden dan ook veel vragen gesteld bij de functies waarop Bovy momenteel wordt vastgepind: strategie en coördinatie, in opvolging van de christendemocraat Alex Migom. “Een zet van de socialisten, om hem toch maar weg te houden van de hr-materie”, luidt het. Hij zou bij de Holding in een door socialisten gedomineerd directiecomité terechtkomen: Jannie Haek en Tony Van den Berghen (plus diens gedoodverfde opvolger Sven Audenaert) hebben een sp.a-etiket, Vincent Bourlard en Michel Allé dragen een PS-stempel. De bevoegdheden strategie en coördinatie (intern in de holding, niet tussen de holding, spooruitbater NMBS en infrastructuurbeheerder Infrabel) worden lege dozen genoemd, zeker in verhouding met het gewicht van de takenpakketten van de andere directeurs. “Veel hangt af van de rol die de holding wordt toebedeeld bij de NMBS. Gaat hij daar aan stervensbegeleiding doen, in de wetenschap dat een nieuwe regering mogelijk wil sleutelen aan de structuur van het spoorbedrijf? Hij heeft ervaring genoeg om mee te helpen in een uitdoofscenario, maar van ICT, patrimoniumbeheer, financiën of mobiliteit heeft hij weinig kaas gegeten. Of komt hij als statutair ambtenaar vooral zichzelf verzekeren van een maximaal pensioen?”
Luc Huysmans – Alain Mouton
