Het Franse automerk Peugeot is ook een familienaam. De achtste generatie sluit een alliantie met de Amerikaanse autoreus General Motors. De discrete, streng protestantse familie diversifieert geleidelijk, maar blijft de touwtjes van de autoconstructeur stevig in handen houden.
“Een historisch moment”, zo duidde Robert Peugeot de aangekondigde samenwerking tussen PSA Peugeot Citroën en General Motors. Hij vergeleek ze met de fusie tussen Peugeot, Citroën en Simca van midden de jaren zeventig. De familie sloot toen een overeenkomst met de familie Michelin van de gelijknamige bandenproducent. Later stapten de Michelins weer uit, maar de familie Peugeot bleef. En dat is geen toeval.
De familie Peugeot is een van de rijkste van Frankrijk en er wordt gezegd dat ze haar autofabriek nooit loslaat. De familie controleert 30,3 procent van het economisch belang, maar heeft 46,3 procent van de stemrechten. Dat percentage daalt met de intrede van General Motors. De Amerikaanse autoproducent neemt een belang van 7 procent en daarbij wordt het kapitaal met 1 miljard euro verhoogd. De familie zou slechts voor 150 miljoen euro intekenen zodat haar belang verwatert naar 25 procent van de economische en 40 procent van de stemrechten.
Dat is nog altijd genoeg voor een controlerende meerderheid bij een versnipperd aandeelhouderschap. General Motors zou zelfs geen bestuurder krijgen in de raad van bestuur, want de familie Peugeot, de achtste generatie al, controleert de onderneming.
Thierry Peugeot (55) is de voorzitter van de raad van bestuur van de autoconstructeur, zijn neef Jean-Philippe (58) leidt de familiale holding Etablissements Peugeot Frères. Maar vooral de derde neef, Robert Peugeot (61), is de familiale sterkhouder, als de voorzitter en de CEO van het beursgenoteerde vehikel Société Foncière, Financière et de Participations (FFP). In dat vehikel schuilt het familiale belang van de familie Peugeot.
Strenge hugenoten
Robert wordt als de meest communicatieve omschreven van de erg discrete familie. Na studies aan de eliteschool Ecole Centrale de Paris startte de ingenieur als arbeider aan de band in de assemblagefabriek in Sochaux, dat is de bakermat van de streng protestantse familie Peugeot. Zijn parcours schoot de volgende decennia omhoog, met leidende functies in Zuid-Afrika, Engeland en de Franse fabrieken. Tussen 1998 en 2007 was hij lid van het directiecomité van de groep, als hoofd innovatie en kwaliteitszorg.
Toen reikten de ambities van Robert Peugeot nog hoger. Hij wilde CEO van de groep worden, maar zijn twee neven Thierry en Jean-Philippe floten hem terug. Verscheidene familieleden bezetten operationele functies in de onderneming, maar de baan van CEO wordt al 40 jaar aan een externe persoon toegewezen. De familiale takken van Peugeot moeten elkaar in evenwicht houden.
De ongebreidelde ambitie van Robert Peugeot oogt bovendien wat vreemd. Zijn medewerkers konden hem zelden betrappen op een extra inspanning. Liever ging hij jagen in Spanje of Afrika. Hij is de meest libertijnse van de streng protestantse familie. In een interview in Le Figaro uit 2008 omschreef hij zich als een man die voortdurend de burgerzin schendt. “Ik maak auto’s, ik ben een financier. Ik investeer in een wijnkasteel in Bordeaux, ik jaag en ik rook.” Zijn voorliefde voor de geneugten des levens zijn bekend als eigenaar van Château Guiraud, een van de topwijnen uit de Bordeauxstreek. Hij is lid van le Club des Cent, een netwerk van exquise restaurants. En hij houdt van Ferrari’s, een voorliefde die soms tegen de Peugeot telg wordt gebruikt.
Maar vooral diversifieerde Robert Peugeot de familie spilholding FFP sinds hij er in 2002 aan het roer kwam, met investeringen in onder meer Taittinger, een Spaanse bouwfirma, een Franse beheerder van autosnelwegen of een Europese topspeler in rusthuizen. Dat zijn allemaal ondernemingen met een stabiele kasstroom, weg dus van het conjunctureel kwetsbare PSA Peugeot Citroën.
Wolfgang Riepl
