Didier Bellens (60), de voormalige ceo van Belgacom (nu Proximus), is overleden. Hij verwierf tijdens zijn carrière de reputatie van capabele en geroutineerde bestuurder die de controverse nooit schuwde.
Verschillende relletjes en minder verkwikkelijke affaires brachten de topbestuurder, en vooral zijn persoon, de laatste jaren echter regelmatig in nauwe schoentjes.
Na het behalen van een diploma management engineering aan de Solvay Business School (ULB), begon Bellens zijn professionele loopbaan in 1978 bij consultancybedrijf Deloitte. Vier jaar later werd de Franstalige Brusselaar financieel directeur van de Groep Brussel Lambert (GBL), waar in datzelfde jaar de Waalse topindustrieel Albert Frère zijn intrede doet. Het markeert het begin van een langdurige, innige samenwerking tussen de industrieel en zijn poulain. In 1985 stapt Bellens over naar Frères Zwitserse Pargesa Holding waar hij verantwoordelijk wordt voor het beheer van holdings, fusies en overnames.
RTL Groep
Bellens keert in 1992 terug naar GBL, ditmaal als algemeen directeur, een functie die hij tot 2000 uitoefent. In die hoedanigheid is hij sterk betrokken bij de dossiers rond BBL, Bank Brussel Lambert die opgegaan is in ING, en verzekeraar Royale Belge, gefusioneerd met AXA tot AXA Belgium. Na een passage van drie jaar bij RTL Groep, waar hij als ceo focust op internationale expansie en de groep naar de beurs brengt, komt hij in 2003 aan het hoofd van Belgacom. Bellens volgt er de overleden John Goossens op als gedelegeerd bestuurder.
Bellens, die nu pas definitief uit de schaduw treedt van Frère, toont zich bij de Belgische telecomreus een bekwame doch afstandelijke bestuurder, die vaak gebrekkig communiceert en moeite heeft met het menselijke aspect. Tekenend is het vertrek, veelal om onduidelijke redenen, van verschillende managers bij het bedrijf. In 2008 loopt de discussie over het al dan niet verlengen van het contract van de Belgacombaas dan ook hoog op. Zijn erg hoge salaris aangevuld met verschillende vergoedingen en bonussen, maakt Bellens regelmatig tot onderwerp van controverse. De topman oogst eveneens felle kritiek voor de vijandige overname in 2005 van Telindus, waarvan hij in vroegere jaren persoonlijk aandelen had gekocht. Beurswaakhond FSMA pleit hem echter vrij.
Opspraakmakend persoon
Bellens, getrouwd en vader van twee kinderen, blijft doorheen de jaren in opspraak komen. In juni 2011 wordt hij beschuldigd van passieve corruptie, het gerecht van Bergen verdenkt hem ervan “persoonlijke voordelen” te hebben overgehouden aan de verkoop van een oud RTT-gebouw aan Edmée De Groeve, die te boek staat als een vertrouwelinge van Bellens. De verkoop van een ander Belgacomgebouw doet opnieuw veel stof opwaaien. Bellens is namelijk bestuurder bij kandidaat-koper Immobel. Bellens moet daarop tekst en uitleg geven in de Kamer. Gedurende de zitting maakt hij geen geweldige indruk en wekt vooral irritatie op. Een interne audit bij Belgacom besluit echter dat er geen sprake is van belangenvermenging.
De opeenvolging van compromitterende dossiers mag dan wel de positie van de Belgacom-topman aantasten, Bellens zelf laat alle kritiek van zich afglijden. Zijn relatie met de regering verzuurt alleen maar verder door veelvuldige controversiële uitspraken van de gecontesteerde CEO. De laatste in een lange reeks blijkt de druppel te veel. Bellens verklaart dat premier Di Rupo hem alleen belt op het einde van het jaar, wanneer Belgacom de dividenden uitkeert, “een beetje als een kind dat om zijn Sinterklaas komt”.
In november 2013 wordt hij door het kernkabinet ontheven uit zijn mandaten als gedelegeerd bestuurder en bestuurslid. De regering wrijft Bellens een “grove tekortkoming” aan, onder meer door de “bijzonder denigrerende tot zelfs beledigende uitlatingen”. Hij wordt opgevolgd door Dominique Leroy. Bellens is overleden op 28 februari. (Belga/NS)
