Michel Delloye is veelgevraagd onafhankelijk bestuurder

Michel Delloye neemt zijn baan als onafhankelijk bestuurder ernstig. Een conflict af en toe is dan onvermijdelijk. Zoals bij Telenet, waar hij het bod van Liberty Global op de telecomgroep te laag vindt.

Michel Delloye neemt zijn baan als onafhankelijk bestuurder ernstig. Een conflict af en toe is dan onvermijdelijk. Zoals bij Telenet, waar hij het bod van Liberty Global op de telecomgroep te laag vindt.

Michel Delloye neemt zijn baan als onafhankelijk bestuurder ernstig. Een conflict af en toe is dan onvermijdelijk. Zoals bij Telenet, waar hij het bod van Liberty Global op de telecomgroep te laag vindt.

Michel Delloye, onafhankelijk bestuurder bij Telenet, behoort samen met Frank Donck, Julien De Wilde en Alex Brabers tot het kamp dat het bod van de meerderheidsaandeelhouder Liberty Global op de telecomgroep te laag vindt. Delloye bevindt zich niet voor de eerste keer in zo’n situatie. In 2002 was hij onafhankelijk bestuurder bij Glaverbel, toen het moederbedrijf Asahi Glass de minderheidsaandeelhouders te goedkoop uitkocht. In 2003 was hij investeerder en bestuurder bij de beeldserverbouwer EVS, toen de oprichters het bedrijf onder de beursintroductiekoers wilden overlaten. En nu is er Telenet.

‘Ontzettend professioneel’

De Brusselaar Michel Delloye komt uit een Waals gezin van zeven zonen. Hij is een telg van een staalondernemersfamilie die al voor de negentiende eeuw haar stempel drukte op de industriële activiteit over de taalgrens. Julien De Wilde, medebestuurder bij Telenet, omschrijft hem als iemand die een “positieve bijdrage levert door zijn kritische inzichten en zijn gedrevenheid om voor elk project het beste alternatief te zoeken”. Zelf verwoordt Delloye het zo: “Ik aanvaard een functie als onafhankelijk bestuurder alleen als ik vrij mijn mening kan geven en als die mening gewenst is, en wordt gehoord en geaccepteerd door de aandeelhouders en de andere bestuurders. Wil een onafhankelijke bestuurder goed werken, dan moet het klikken tussen de raad van bestuur, de voorzitter, het management en de aandeelhouders.”

Bij Automatic Systems en Bois Sauvage is Delloye vrij vroeg vertrokken, telkens in situaties waarin de oprichter en controlerende aandeelhouder er moeite mee had zijn greep op het bedrijf te versoepelen. Alex Brabers van Gimv, de investeringsmaatschappij die met Delloye in de raad van bestuur van Vandemoortele, DCInex en Telenet zit, noemt hem “ontzettend professioneel”. Hij heeft vooral “een goed gevoel voor humor” en “wordt niet gedreven door zijn ego”.

Steile carrière

Delloye volgde in mei Karel Boone, het boegbeeld van Lotus Bakeries, op als bestuursvoorzitter van de voedingsgroep Vandemoortele. “Ik was zeer verrast door die uitnodiging”, zegt Delloye, die daarvoor al een jaar onafhankelijk bestuurder was bij Vandemoortele en Karel Boone beschouwt als een vriend. Andere bestuurszitjes, altijd zonder opties of aandelen, heeft Delloye bij Gouden Gids-uitgever Truvo Groep, de holding Brederode, de vastgoedgroep Matexi en DCInex, een leverancier van digitalecinemadiensten.

Delloye was op zijn 28ste al financieel directeur van de GBL-groep van Albert Frère. Op zijn 32ste, toen hij drie kleine kinderen had, stuurde Frère hem naar de Verenigde Staten om de schade van het Michael Milken-schandaal voor zijn participatie Drexel Burnham Lambert te beperken. Die opdracht klaarde hij met succes.

Aan het einde van de jaren negentig kwam Delloye terug en werd hij meteen benoemd tot directeur-generaal van GBL. Tussen 1992 en 1996 was hij baas van CLT (RTL), het mediabedrijf van Frère. Hij vertrok er in 1996, nadat hij de onderhandelingen had gevoerd die leidden tot de fusie met de Ufa-televisieholding van Bertelsmann.

Breed en opportunistisch

Vanaf dat moment beschrijft Delloye zich als zelfstandig investeerder. “Ik werk altijd als minderheidsaandeelhouder en met partners (vaak ING, nvdr). Ik zoek groeibedrijven. Ik ben een actieve bestuurder, die dicht bij het management staat. Ik ben geen fonds, ik hoef dus geen verplicht rendement te halen en ik hoef ook niet na vijf of zeven jaar uit te stappen. In Taxi Verts zit ik dertien jaar, in EVS vijftien jaar.” Delloye investeert breed, van condensatiepompen (het Franse Sauermann), over digitaleadvertentiediensten (AdsWizz in Brussel) tot tuinmeubelen (Gema in Malmedy) en ICT (AxiSQL in Willebroek). Een van zijn succesvolste recente exits was die bij VC Drilling in Temse, een specialist in infrastructuurwerken. “Ik moet opportunistisch zijn. Ik ben niet groot genoeg om me op één enkele sector te concentreren”, zegt Delloye, die tegenwoordig meer dan de helft van zijn tijd doorbrengt in Vlaanderen.

Katholiek besturen

Met zijn echtgenote, Véronique de Stexhe, heeft hij intussen vier kinderen. In 1988 gaf ze haar carrière bij de Brusselse balie op om de internationale carrière van haar man te volgen: Brussel, New York, Brussel, Luxemburg, Brussel, Londen en opnieuw Brussel. “Daar zijn moeilijke periodes bij geweest”, geeft Delloye toe. Zijn vrouw is voorzitster van het Centre de Prévention du Suicide, geeft Bijbellezingen en helpt mee in de keuken van Poverello. Zelf is hij al elf jaar voorzitter van L’Arche – De Ark, een vzw die een thuis wil geven aan gehandicapten.

“Ik probeer mijn geloof en mijn overtuiging mee te nemen in mijn manier van zijn”, zegt Delloye. “Ook in het luisteren, nadenken en nemen van beslissingen in een raad van bestuur. Je kan niet alleen in De Ark of op zondag katholiek zijn. Je moet het van ‘s ochtends tot ‘s avonds zijn. Het is niet altijd gemakkelijk.”

Bruno Leijnse