Tegen alle verwachtingen in heeft de weduwe van Robert Louis-Dreyfus de macht gegrepen bij de gigantische handelsmaatschappij. Nadat Margarita Louis-Dreyfus haar rivalen heeft buitengewerkt, zou ze nu ook de onafhankelijkheid van de groep op het spel zetten.
Twee jaar geleden was Margarita Louis-Dreyfus nog huisvrouw, vandaag staat ze aan het roer van de stichting Akira, die 61 procent van de Groep Louis-Dreyfus in handen heeft.
Niemand had zo’n metamorfose verwacht. Toen haar echtgenoot in juli 2009 overleed, kwam de mooie Russin aan het hoofd te staan van het zevende grootste fortuin van Frankrijk. Van meet af aan weigerde de ‘tsarina’ te gaan rentenieren in haar residentie aan de oevers van het meer van Zürich en louter het patrimonium van haar drie zonen – Eric, Kirill en Maurice – te beheren. Ze negeerde de sarcastische opmerkingen en de beleefde glimlachjes en stortte zich op de verovering van de familiale groep, een gigant die 8 miljard dollar weegt. Gewapend met een geduchte dosis intelligentie nam ze al snel de allures aan van een heuse zakenvrouw.
Een autoritaire Margarita, die haar beslissingen weet door te drukken, kwam tevoorschijn. Zo verstootte ze Jacques Veyrat, de protegé van haar man, die een volmacht gekregen had in de leiding van de groep. In de nasleep van die episode verliet ook zakenbankier Erik Marris het schip. Beide mannen werden vervangen door kopstukken uit het Parijse establishment, de bankier David de Rothschild en Antoine Frérot (de huidige topman van Veolia Environnement). Ze zouden maar enkele maanden blijven. “Ze waren er enkel om de overgang te verzekeren”, zeggen milder gestemden. “Ze hebben al snel ingezien dat ze geen bewegingsvrijheid hadden”, beweren kwatongen.
Hoe dan ook, na hun vertrek zette de tsarina haar pionnen uit. Hun namen: George Treuer, een Franse ex-textielindustrieel die nu in Zwitserland verblijft, en Mehdi El Glaoui, een zakenman die Robert Louis-Dreyfus ooit nog aan het hoofd van de raad van toezicht van Olympique de Marseille zette en die vandaag in het triumviraat de belangen van de aandeelhouders verdedigt. El Glaoui zit ook de raad van toezicht voor van de tradingdivisie Louis-Dreyfus Commodities, het grootste filiaal van de groep.
Totale overwinning
De overwinning is nu totaal voor Margarita, die voortaan onverdeeld heerst over de ‘Franse’ groep met hoofdzetel in Genève. Het was met een zekere verbijstering dat de Parijse zakenelite het bestaan ontdekte van de tsarina. De vrouw leidt een zaak die belangrijker is dan EADS of France Télécom en er is niets over haar geweten. De enigmatische Margarita doet zelfs mysterieus over haar leeftijd.
Over haar intenties met de groep blijft Margarita even vaag “Dit is niet het moment om vragen te stellen”, zegt ze beslist. “Mijn prioriteit is nu de omvorming van de onderneming voort te zetten.”
Maar hoe zit het intussen met de beursgang, dat monster van Loch Ness dat regelmatig de kop opsteekt in de discussies? “Het tijdstip is nauwelijks geschikt”, antwoordt ze daarop. En wat met de geruchten over een huwelijk met een andere tradinggroep, Glencore bijvoorbeeld? Dat lijkt alleszins een zinvolle operatie: Glencore zou 80 procent van LD Commodities kunnen opslorpen (de overige 20 procent is in handen van de werknemers) en de familie Louis-Dreyfus kan in ruil aandeelhouder worden bij Glencore (ten belope van ongeveer 15 procent). “Het klopt dat ik met hun directie gepraat heb”, geeft Margarita toe.
Fuseren
“Fuseren met een andere groep? Dat zou het einde betekenen van de Groep Louis-Dreyfus”, zucht een van de familieleden. Maar de familie Louis-Dreyfus heeft weinig in te brengen tegen Margarita. De minderheidsaandeelhouders Monique, Colette, Laure en Philippe Louis-Dreyfus zouden immers binnen de twee jaar uit de groep stappen. Ontmoediging is de reden. De tsarina zou nauwelijks informatie delen en de familie buiten de beslissingen houden. Het is moeilijk daarin geen revanche te zien. “In geen geval”, verzet ze zich. “Ik ben er om het voortbestaan van de onderneming te verzekeren, in navolging van Robert.” (L’Expansion)
